Κρυφή αλλά σημαντική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών


Ένα από τα «δεν» που είχαν αναφέρει οι πρωτεργάτες του νέου ασφαλιστικού νόμου (ήδη Ν. 3863/2010, ΦΕΚ Α 115/15.7.2010) αναφερόταν στις ασφαλιστικές εισφορές: «δεν αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές». Ο ισχυρισμός, βέβαια, αυτός επαναλήφθηκε αρκετές φορές, ακόμη και μετά την κατάθεση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου στη Βουλή, με την αιτιολόγηση ότι τα ισχύοντα ποσοστά των εισφορών παρέμειναν αμετάβλητα.
Ασφαλώς, όταν αυξάνεις τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση (ακόμη και κατά 15 χρόνια, όπως συμβαίνει με τις μητέρες ανηλίκων του δημοσίου), ο ασφαλισμένος θα εξακολουθήσει να καταβάλλει εισφορές αυξημένες τόσο περισσότερο όσο αυξημένα θα είναι τα επιπλέον χρόνια που θα αναγκασθεί να εργασθεί μέχρι να συνταξιοδοτηθεί. Δεν χρειάζεται, συνεπώς, να αυξηθεί το ποσοστό των εισφορών για να αυξηθεί σε απόλυτους αριθμούς το ύψος των εισφορών. Στο ίδιο αποτέλεσμα καταλήγουμε και με την αύξηση των απαιτουμένων για συνταξιοδότηση ετών.
Εκείνο, όμως που έχει περάσει, μέχρι στιγμής σχεδόν απαρατήρητο, είναι το άρθρο 42 του νόμου και η μεθόδευση έμμεσης αλλά σοβαρής αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών.
Πράγματι, σύμφωνα με το άρθρο 42, από 1.1.2011 το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ιδιοποιείται μέχρι και το 30% των εισφορών που καταβάλλονται υπέρ του ΟΑΕΔ, του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και του Οργανισμού Εργατικής Εστίας.
Όπως αναφέρεται στο κείμενο του άρθρου 42, «από 1.1.2011, πόρο του Κλάδου Σύνταξης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ αποτελεί ποσοστό των συνεισπραττόμενων εισφορών κλάδων και λογαριασμών του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ), Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και Οργανισμού Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ). Το ύψος του ποσοστού ανέρχεται στο 10% των συνεισπραττόμενων εισφορών για το έτος 2011, 20% για το έτος 2012 και 30% για τα επόμενα έτη και για κάθε Οργανισμό. Τα ποσά των συνεισπραττόμενων αποδίδονται από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ στους παραπάνω Οργανισμούς μειωμένα κατά τα ανωτέρω ποσοστά».
Είναι φανερό ότι πρόκειται περί πονηρής, αν όχι δόλιας, έμπνευσης που επιχειρεί να εκμεταλλευθεί τη διαπίστωση ότι οι ασφαλισμένοι έχουν βουλιάξει κυριολεκτικά στη θάλασσα των δυσμενέστατων ρυθμίσεων για τα όρια ηλικίας και τις μειώσεις των συντάξεων και δεν έχουν τη διάθεση να ασχοληθούν με άλλα ζητήματα. Ο κρυφός αυτός στόχος φαίνεται ότι έχει πράγματι επιτευχθεί. αφού μέχρι σήμερα κανείς δεν ασχολήθηκε με τη ρύθμιση αυτή του άρθρου 42.
Όμως, η ρύθμιση αυτή έχει σοβαρότατες και δυσμενέστατες συνέπειες σε σχέση με άλλα εργασιακά δικαιώματα, τα οποία θα συρρικνωθούν, και συγκεκριμένα:
Με το δικαίωμα λήψης του επιδόματος ανεργίας.
Με το δικαίωμα λήψης στεγαστικού δανείου.
Με το δικαίωμα πολιτιστικών και ψυχαγωγικών ενισχύσεων προς τους εργαζόμενους.
Με σειρά άλλων παρεμφερών δικαιωμάτων.
Τα δικαιώματα αυτά καλύπτονται από τους τρεις Οργανισμούς των οποίων τα έσοδα περικόπτονται κατά 30% χωρίς χρονική προθεσμία και συνεπώς παγίως.
Αναλυτικότερα:
Τα επιδόματα ανεργίας παρέχονται από τον ΟΑΕΔ.
Τα στεγαστικά δάνεια παρέχονται από τον ΟΕΚ.
Οι ενισχύσεις για πολιτιστικές συμμετοχές των εργαζομένων (θεατρικές παραστάσεις κ.λπ.) αλλά και για επίρρωση και ψυχαγωγία (εκδρομές, επιδόματα διακοπών κ.λπ.) παρέχονται από τον ΟΕΕ.
Με την περικοπή, συνεπώς, των εσόδων των Οργανισμών αυτών συρρικνώνονται οι δυνατότητές τους να καλύπτουν με επάρκεια τις στεγαστικές, πολιτιστικές κ.λπ. ανάγκες των εργαζομένων.
Μόλις πριν από λίγες μέρες ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας ανέστειλε, με απόφαση του Δ.Σ. του, τη χορήγηση νέων στεγαστικών δανείων, με συνέπεια να καταργείται, κατ’ ουσίαν, το δικαίωμα των εργαζομένων για στέγαση. Επισημαίνεται, όμως, ότι οι εργαζόμενοι έχουν καταβάλει και εξακολουθούν να καταβάλλουν τις προβλεπόμενες εισφορές για το δικαίωμα αυτό της στέγασης.
Ακόμη, πρέπει να επισημανθεί ότι σήμερα ο ΟΑΕΔ κάνει πραγματικό αγώνα δρόμου για να μπορέσει να διασφαλίσει τα εκάστοτε αναγκαία ποσά ώστε να καταβάλει τα επιδόματα ανεργίας. Επομένως, θα έπρεπε να ενισχυθεί οικονομικά. Αντί αυτού, όμως, η οικονομική του κατάσταση επιδεινώνεται σοβαρώς, με την αποστέρηση από τον Οργανισμό του 30% των προβλεπόμενων εσόδων του από εισφορές.
Η επιλογή της ενίσχυσης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ με παράλληλη σοβαρή μείωση άλλων εργασιακών δικαιωμάτων και μάλιστα με τρόπο «κρυφό», αφού η σχετική ρύθμιση χάθηκε στο πέλαγος της πληθώρας των λοιπών ασφαλιστικών ρυθμίσεων, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Οι εργαζόμενοι (και οι εργοδότες) πληρώνουν για να έχουν το δικαίωμα λήψης επιδομάτων ανεργίας στις περιπτώσεις απώλειας της εργασίας τους, για να έχουν το δικαίωμα οικονομικής ενίσχυσής τους, ώστε να αποκτήσουν στέγη, για να μπορούν να παρακολουθούν κάποιες θεατρικές παραστάσεις και για να μπορούν να ανανεώνουν τον εαυτό τους με τη διασφάλιση εκδρομών και διακοπών σε ετήσια βάση.
Η χρήση για άλλους σκοπούς (καταβολή συντάξεων) των εισφορών αυτών των ασφαλισμένων (και των εργοδοτών) με αυθαίρετη και μονομερή κυβερνητική απόφαση, αποτελεί έμμεση και πρόσθετη ασφαλιστική εισφορά προς τον Κλάδο Σύνταξης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Οι εμπνευστές της διάταξης αυτής δεν τόλμησαν να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους ασφαλισμένους και να δικαιολογήσουν την επιβολή της πρόσθετης αυτής εισφοράς, αλλά συνέχισαν να ισχυρίζονται ότι δεν επιβλήθηκαν νέες ασφαλιστικές εισφορές.
Με τη ρύθμιση αυτή, δημιουργείται, πράγματι, ένα παράδοξο σχήμα: οι εργαζόμενοι πληρώνουν για παροχή συγκεκριμένων υπηρεσιών, αλλά στη συνέχεια το κράτος αφαιρεί το 30% των καταβολών αυτών για να καλύψει τις συνταξιοδοτικές παροχές, για τις οποίες, όμως, οι εργαζόμενοι (και ασφαλισμένοι) έχουν ήδη εξοφλήσει τις σχετικές ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους.