Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΔΑΝ

Η ελληνική παροικία του Σουδάν εμφανίζεται ακόμη από την εποχή της αιγυπτιακής κατοχής  (1821-1885) με την εγκατάσταση των πρώτων Ελλήνων στην περιοχή του Χαρτούμ,για να αυξηθεί στα τέλη του 19ου αιώνα και να φτάσει τα 800 άτομα που κυρίως ζούσαν στις όμορες πόλεις Χαρτούμ και Ομντουρμάν.Μόνο στο Χαρτούμ αναφέρεται ότι ζούσαν ήδη πάνω από 135 Έλληνες.Όταν τον Ιανουάριο του 1885 αλώθηκε το Χαρτούμ από τα σώματα των Σουδανών Δερβίσηδων,υπό την ηγεσία του θρησκευτικού ηγέτη αλ-Μάχντι,56 Έλληνες βρέθηκαν στην πολιορκημένη πόλη,ενώ μαζί τους ήταν και ο εκεί επίτιμος πρόξενος της Ελλάδας,Νικόλαος Λεονταρίδης.Ο επικεφαλής της αιγυπτιακής άμυνας,βρετανός μισθοφόρος Τσάρλς Γκόρντον,όταν άρχισε να γίνεται απελπιστική η κατάσταση στην πολιορκημένη πόλη,έστελε ένα ποταμόπλοιο να φέρει βοήθεια,τοποθετώντας μεταξύ των μελών του πληρώματος και 19 Έλληνες.Όμως το πλοίο εξόκοιλε και τα περισσότερα μέλη του πληρώματος μαζί με τους επιβάτες που συνελήφθησαν από τους επαναστάτες,κατακρεουργήθηκαν.Ελάχιστοι Έλληνες γλίτωσαν τη σφαγή και μεταξύ αυτών ο Γεώργιος Καλαματιανός,τον οποίο στη συνέχεια απέστειλε ο αλ-Μάχντι ως αγγελιοφόρο στον Γκόρντον,ζητώντας του να παραδοθεί.Τελικά,όταν οι δυνάμεις των επαναστατημένων δερβίσηδων εισέβαλαν στην πόλη,σκοτώθηκαν αρκετοί Έλληνες και μεταξύ αυτών και ο επίτιμος πρόξενος Λεονταρίδης.Οι ομογενείς που απέμειναν,πέρασαν πολύ δύσκολες καταστάσεις ως την εισβολή στο Σουδάν,το 1898 αγγλικών και αιγυπτιακών στρατευμάτων,υπό τον στρατηγό Κίτσενερ,το στρατό του οποίου συνόδευαν και εφοδίαζαν Έλληνες από την Αίγυπτο.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες,ένας από τους πρώτους Έλληνες που πήγαν την περίοδο εκείνη στην περιοχή,ήταν ο κυπριακής καταγωγής Νικόλαος Λοίζος στον οποίο απονεμήθηκε η ''χρυσή καρφίτσα'' για τη συνεισφορά του.
Τα επόμενα χρόνια,μεγάλος αριθμός Ελλήνων, εμπόρων,γιατρών,μηχανικών,τεχνικών καταφθάνει στη χώρα,με συνέπεια το 1902 να δημιουργηθεί η πρώτη ελληνική κοινότητα Χαρτούμ,όπου ιδρύθηκε το 1906 ελληνικό δημοτικό σχολείο,ενώ το 1908,ολοκληρώθηκε η ανέγερση του ελληνορθόδοξου ιερού ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Ελληνικές κοινότητες εκτός από το Χαρτούμ,ιδρύθηκαν στις πόλεις Πορτ Σουδάν,Ουάντ Μεντάνι,Ελ-Ομπέιτ,Γκεντάρεφ,Ουάου,Τζούμπα και αλλού.Με πρωτοβουλία των κοινοτήτων δημιουργήθηκαν πολλοί σύλλογοι καθώς και η Ελληνική Λέσχη το 1904,ό Σκοπευτικός Σύλλογος το 1907 και ο Ελληνικός Γυμναστικός Σύλλογος το 1908.Μεταξύ των διαφόρων συλλόγων και σωματείων που ιδρύθηκαν με πρωτοβουλία κυρίως των κοινοτήτων,ήταν ο Φιλεκπαιδευτικός Καρπαθιακός Σύλλογος <<Ομόνοια>>,η Ηπειρωτική αδελφότητα και ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος,οι οποίοι όμως δεν κατόρθωσαν να διατηρηθούν για πολλά χρόνια.
Η ελληνική παροικία συνέχισε ν αυξάνεται για να γίνει στη συνέχεια η μεγαλύτερη κοινότητα αλλοδαπών στο Σουδάν.Μάλιστα όταν το 1956 το Σουδάν έγινε ανεξάρτητο κράτος ζούσαν σ αυτή τη χώρα 7000 Έλληνες,από τους οποίους 1000 Κύπριοι.Η ελληνική παρουσία ήταν ιδιαίτερα έντονη στην πρωτεύουσα Χαρτούμ,όπου όλα τα εστιατόρια,καφενεία,ξενοδοχεία,κινηματογράφοι και τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα ήταν ελληνικά.Στην περίοδο του μεσοπολέμου η μια από τις τρεις εφημερίδες που κυκλοφορούσαν στο Σουδάν ήταν η ελληνική <<Σουδανικός Κήρυξ>>που ιδρύθηκε το 1910.
Το 1992,είχαν απομείνει στο Σουδάν περίπου 500 Έλληνες και σήμερα ο αριθμός τους δεν ξεπερνά τους 250-300 από τους οποίους οι περισσότεροι ζουν στην πρωτεύουσα Χαρτούμ.Οι περισσότεροι ομογενείς μας ασχολούνται με το εμπόριο,ενώ μόνο ένας μικρός αριθμός εργάζονται ως υπάλληλοι.Σε ελληνικά χέρια,ανήκουν 8-10 εργοστάσια μεσαίου ή μικρού μεγέθους.