Φοβούνται ο Υπουργός και του Πραίτορα ο γραμματικός, μην τους γιαουρτώσουν αίφνης οι απελπισμένοι εκεί που τα δύο καθικάκια τρώνε το σατωμπριάν τους

Μαύρο νερό...

Οταν δεν έχεις γράψει ούτε μια λέξη για τη Λερναία Υδρα της Ανεργίας, όταν δεν έχεις βγάλει κιχ για τις μειώσεις μισθών, τη βαριά φορολόγηση κι αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τον λογαριασμό της ΔΕΗ,

με τι σθένος κάνεις χρηστομάθεια στον λαό; με τι στήθος τον ψέγεις για τα κουσούρια του;
Τους νεοφιλελεύθερους τους καταλαβαίνω, είναι η ιδεολογία τους. Τους γενίτσαρους τους καταλαβαίνω, είναι ο τρόπος τους. Τα δουλικά των αφεντικών τα καταλαβαίνω, είναι το ψωμί τους.Αυτούς όμως που γίνονται εχθροί του λαού μόνον και μόνον απ' τον ναρκισσισμό τους δεν τους θέλει πεσκέσι ούτε ο Διάολος...

 

 

Τι είναι αυτό που βουίζει;

Η οργή...

Τι είναι αυτό που βράζει, ακούγεται δεν ακούγεται; η οργή! Επικίνδυνη κατάσταση η οργή. Μαζεύεται

το υλικό της από παντού, απ' τις γειτονιές, απ' τις παρέες, τις οικογένειες, φωλιάζει παντού, στις ψυχές, στις τσέπες, στις συνοικίες, στις γροθιές, στα ακυρωμένα πτυχία, στα φτωχά (ή άπιαστα) μεροκάματα, επικίνδυνη κατάσταση η οργή, πρέπει να συκοφαντηθεί, να απαξιωθεί, να αποδοθεί στους γραφικούς, να λοιδορηθεί.

Φωνάζει ο πραίτωρ τον πραιτοριανό του να του φέρει τον γραμματικό του. Συμπαθητικό παιδί ο γραμματικός, συγγραφέας και νεόκοπος ζηλωτής δημοσιογράφος

μάλιστα ο μόνος που ο ίδιος νομίζει ότι εννόησε το προγονικό, οι λοιποί προγονόπληκτοι κι αρχαιολάγνοι.

 

Και βεβαίως εκσυγχρονιστής! Ο γραμματικός.

Να κατηγορεί χρόνια τώρα τον λαό για λαϊκισμό χωρίς σταματημό, αναμασώντας

όλα τα γνωστά στερεότυπα της ομογενοποιημένης σκέψης, αυτά που σε βάζουν στις βιτρίνες του συστήματος, στα ώπα ώπα των επαίνων και στα εύκολα εύγε των αργυραμοιβών...

Κι έτσι πιάνει δουλειά ο γραμματικός μας - το πρώτον: να ταυτίσει την οργή με τους αριστερούς

λες και δεν οργίζονται οι δεξιοί ή οι πασόκοι, όμως η οργή θέλει υποκινητές - πιάσε μου τον Τσίπρα, η οργή πρέπει

να προκαλεί συνειρμούς, να θυμώνει η θεία Φωτούλα και να την υποψιάζεται για κινούμενη γιάφκα ο περιπτεράς.

Στους οργισμένους ο καλός μας ο γραμματικός πρέπει να προβάλλει ό,τι σιχαίνεται ο ίδιος απ' τον εαυτόν του.

Κι έτσι αρχίζει να μιλά για επαγγελματίες της οργής, αυτός ένας επαγγελματίας του εαυτού του. Ενας έμπορας της πολύτιμης ύπαρξής του. Κάτοχος της υπεροψίας που γαμάει και δέρνει τους απλούς χωρίς έλεος και χωρίς φόβο.

Κι έτσι το καρακόλι γραμματικός

βάζει στον ίδιο παρονομαστή την οργή του Τσίπρα με την οργή του Μπέου, την οργή του άνεργου με την οργή του θρησκόληπτου

βάζει στο στόμα της Παπαρήγα τα λόγια του Σεραφείμ Πειραιώς. Και σνομπάρει τον αγώνα της Κερατέας ως να αφορά ανθρώπους γ' εθνικής.

Τζαμπατζήδες όσοι δεν πληρώνουν διόδια, αλλά καθώς πρέπει κύριος ο ψευταράς Υπουργός που δήλωνε ότι «τα διόδια θα μειωθούν», εννοώντας ότι δεν θα αυξηθούν άλλο. Τώρα. Διότι θα αυξηθούν αύριο.

Βεβαίως ο ψευταράς Υπουργός και ο ξετσίπωτος γραμματικός τρώνε μαζί στο ίδιο καλό ρεστωράν, ακκίζονται, είρωνες και αφ' υψηλού, σοφιστικέ, αλληλολείχονται - τον λογαριασμό τον πληρώνει το Υπουργείο του Υπουργού απ' το κατοστάρικο που έκοψε στη συνταξιούχο μάνα του γραμματικού

γελάει ευτυχής για την κοινωνική του αναγνώριση ο μαλάκας της, και, το μόνο που φοβούνται τα δυο μας παλληκάρια, ο Υπουργός και του Πραίτορα ο γραμματικός, είναι μην τους γιαουρτώσουν αίφνης οι απελπισμένοι εκεί που τα δύο καθικάκια τρώνε το σατωμπριάν τους.

Διότι η οργή είναι αγενής.

Δεν έχει καλούς τρόπους.

Και το χειρότερο, φτωχέ μου ξεπουλημένε, είναι ότι δεν μπορείς να τη χρεώσεις στους αριστερούς ή στη ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, διότι οργισμένοι είναι πλέον όλοι όσους απεκάλεσες «κοπρίτες», «διεφθαρμένους» και «τεμπέληδες».

Για πόσο ακόμα νομίζεις ότι μπορείς να λοιδορείς την οργή τους και να συκοφαντείς το δίκιο τους, νεκρή μου ψυχή;