ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΟΜΟΓΕΝΩΝ
ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΤΜΗΜΑ Β΄
Ταχ. Δ/νση : Ανδρέα Παπανδρέου 37
Τ.Κ. – Πόλη : 151 80 ΜΑΡΟΥΣΙ
Emaıl : dipode2@minedu.gov.gr
Πληροφορίες : Λ. Βογιατζόγλου, Γ. Λαμπρινός,
Λ. Πανταζή, Τ. Παπαντωνόπουλος
Τηλέφωνο : 210 3442560, 210 3442025,
2103443093, 210 -3442301
FAX : 210 344.2299
Βαθμός Ασφαλείας:
Να διατηρηθεί μέχρι:
Μαρούσι, 29 / 11 /2010
Αριθμ. Πρωτ. Βαθμός Προτερ.
Φ.821 / 3310Α / 150932 /Ζ1
ΠΡΟΣ: ( Όπως ο πίνακας διανομής)
ΘΕΜΑ: «Περί υποβολής αιτήσεων απόσπασης εκπαιδευτικών για τις ανάγκες της υπηρεσίας,
κλ.ΠΕ03, ΠΕ04.01, ΠΕ04.02, στις σχολικές μονάδες του εξωτερικού, για το σχολικό έτος
2010-2011»

1. Λόγω λήξης ισχύος των αξιολογικών πινάκων με τους προς απόσπαση εκπ/κούς των κλάδων κλ.ΠΕ03,
ΠΕ04.01, ΠΕ04.02 στις εκπαιδευτικές μονάδες του εξωτερικού για το σχολικό έτος 2010-2011,η
Υπηρεσία αντιμετωπίζει την ανάγκη απόσπασης πέραν της πενταετίας εκπ/κών των κλάδων αυτών για
την κάλυψη των παρακάτω κενών της χώρας αυτής:
Ι. Συντονιστικό Γραφείο περιοχής ευθύνης Μονάχου (Ο.Δ. Γερμανίας)
- Μία (1) θέση εκπαιδευτικού, κλ. ΠΕ 04.01
- Μία (1) θέση εκπαιδευτικού, κλ. ΠΕ 04.02
- Μία (1) θέση εκπαιδευτικού, κλ. ΠΕ 03
ΙΙ. Συντονιστικό Γραφείο περιοχής ευθύνης Βερολίνου (Ο.Δ. Γερμανίας)
- Δύο (2) θέσεις εκπαιδευτικών κλ. ΠΕ 04.01
III. Συντονιστικό Γραφείο περιοχής ευθύνης Ντύσσελντορφ (Ο.Δ. Γερμανίας)
- Μία (1) θέση εκπαιδευτικού, κλ. ΠΕ 03
ΙΙΙ. Συντονιστικό Γραφείο περιοχής ευθύνης Γιοχάνεσμπουργκ – Λ.Δ. Κονγκό
- Μία (1) θέση εκπαιδευτικού, κλ. ΠΕ 03
Ενόψει αυτών και για την εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων του εξωτερικού,
παρακαλούμε τα Γραφεία σας να ενημερώσουν, το συντομότερο δυνατόν, τους εκπαιδευτικούς μόνο των
ανωτέρω κλάδων, οι οποίοι έχουν διανύσει κατά το σχολικό έτος 2009-10 το 5ο έτος απόσπασης.
2. Τα κριτήρια, τα οποία θα ληφθούν υπόψη για την κατάταξη των εκπαιδευτικών σε πίνακα, σε
περίπτωση που οι υποβληθείσες αιτήσεις υπερβαίνουν τον αριθμό των κενών θέσεων, είναι σύμφωνα
με την Φ.821/Κ162/Ζ1/1228/19-3-2001 (ΦΕΚ 300 τ.Β΄) κανονιστική απόφαση του ΥΠ.Ε.Π.Θ., όπως
τροποποιήθηκε με την Φ.821/3976Π/130288/Ζ1/4-12-2002 (ΦΕΚ 1562 τ.Β΄) απόφαση, κατά σειρά, τα
εξής:
α. Θα προηγηθούν, κατά σειρά, οι εκπαιδευτικοί που συμπλήρωσαν το σχολικό έτος 2009-2010
πενταετή απόσπαση για τους κλάδους Κλ.ΠΕ03, ΠΕ04.01, ΠΕ04.02.
β. Συνυπηρέτηση με σύζυγο εκπαιδευτικό, ο οποίος το σχολικό έτος 2010-2011 διανύει το 5ο έτος
απόσπασης στις σχολικές μονάδες του εξωτερικού.
γ. Εκπαιδευτικοί που έχουν τέκνο του οποίου η φοίτηση σε σχολεία στο εξωτερικό, κατά το σχολικό
έτος 2010-2011, είναι καθοριστική για την υπαγωγή του στις ευεργετικές διατάξεις για εισαγωγή
στην Γ’θμια εκπαίδευση με τους ομογενείς.
δ. Εκπαιδευτικοί που έχουν τέκνο στην τελευταία τάξη του Λυκείου κατά το σχολικό έτος 2010-2011.
ε. Πιστοποιούμενοι σοβαροί λόγοι υγείας του ιδίου ή άλλου μέλους της οικογένειάς του.
στ. Οικογενειακοί – κοινωνικοί λόγοι (όπως πολυτεκνία, χηρεία-διάζευξη κλπ.)
3. Οι εκπαιδευτικοί που θα επιλεγούν θα τεθούν στη διάθεση των Συντονιστών Εκπαίδευσης των
ανωτέρω περιοχών, προκειμένου να τοποθετηθούν σε συγκεκριμένες σχολικές μονάδες ,ανάλογα με
τις ανάγκες της υπηρεσίας.
4. Η σχετική αίτηση, στην οποία θα αναγράφεται οπωσδήποτε και το έτος απόσπασης που έχει διανύσει ο
εκπαιδευτικός μέχρι και το σχολικό έτος 2009-10, με συνημμένα τα απαραίτητα δικαιολογητικά , θα
πρέπει να υποβληθεί με FAX και ταχυδρομικά μέσω των οικείων Διευθύνσεων και Γραφείων στο
Υπουργείο Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Διεύθυνση ΠΟΔΕ, Τμήμα B’, (Α.
Παπανδρέου 37, ΤΚ 15180, Μαρούσι) το αργότερο μέχρι τη Δευτέρα, 06 -12-2010.
5. Διευκρινίζεται ότι εκπαιδευτικοί που έχουν αποσπαστεί ή έχει παραταθεί η απόσπαση τους, πέραν της
πενταετίας, για λόγους που προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία (π.χ. μόνιμη εγκατάσταση
συζύγου στο εξωτερικό κ.λ.π.), δεν θα υποβάλουν αίτηση παράτασης απόσπασης βάσει της παρούσης
εγκυκλίου.
Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΥΛΑΪΔΗΣ

Αν οι υπεύθυνοι στο υπουργείο παιδείας και στην κυβέρνηση είχαν τη μύτη του Πινόκιο λέτε να σταματούσαν τα ψέματα;

Φαίνεται ότι το τελευταίο διάστημα όλα τα στελέχη της κυβέρνησης έβαλαν σκοπό να μας αποδείξουν ότι στερούμαστε στοιχειώδους νοημοσύνης ή να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είμαστε ανόητοι.
Η κυρία Διαμαντοπούλου σε συνέντευξή της στο «Έθνος της Κυριακής» ξαναβρίσκει τη φόρμα της και μας αιφνιδιάζει για μία ακόμη φορά δηλώνοντας ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που δήλωνε η ίδια και η κυβέρνησή της πριν από μερικούς μήνες.
Δημοσιογράφος: Μια τελευταία ερώτηση: οι προσλήψεις δασκάλων και καθηγητών θα υπαχθούν στην αναλογία 1 προς 5 ή θα εξαιρεθούν;
Άννα Διαμαντοπούλου: Υπάγονται όλοι στο 5 προς 1. Στο χώρο της παιδείας είχαμε και πέρσι πολύ μεγάλο αριθμό συνταξιοδοτήσεων και θέλω να σας υπενθυμίσω ότι πέρσι έγινε μια τεράστια αναδιάρθρωση στο ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να μπορέσουμε με 20.000 κενά να λειτουργήσουν τα σχολεία και να είναι οι δάσκαλοι στις θέσεις τους. Αυτό θα προσπαθήσουμε και του χρόνου. Θα αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες με το υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό και θα υπάρξουν προσλήψεις σε αναλογία με τον αριθμό των συνταξιοδοτήσεων.
Στο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης προβλεπόταν ρητά η εξαίρεση της αναλογίας 1 προς 5 για τις προσλήψεις στους χώρους παιδείας και υγείας για τους οποίους θα ίσχυε η αναλογία 1 προς 1. Ήταν κάτι το οποίο χρησιμοποιούσαν όλοι στην κυβέρνηση για να δείξουν ότι το κοινωνικό της προφίλ παραμένει αλώβητο παρά τα μέτρα που πάρθηκαν με αφορμή την κρίση. Βέβαια, και στις προσλήψεις των μόνιμων εκπαιδευτικών για το 2010 όχι μόνο δεν τηρήθηκε σε καμιά περίπτωση η αναλογία 1 προς 1, αφού προσέλαβαν 2.800 μόνιμους εκπαιδευτικούς για να καλύψουν 20.000 , αλλά ούτε καν η αναλογία 1 προς 5.
Και να σκεφτεί κανείς ότι τα 20.000 κενά το υπουργείο, διά στόματος υπουργού, υφυπουργών και λοιπών υπεύθυνων στελεχών τα αμφισβητούσε σφόδρα ενώ η υφυπουργός, σε συναντήσεις με τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς, δήλωνε πως η αναλογία 1 προς 1 θα εφαρμοστεί από του χρόνου. Προφανώς ήξερε ότι εκείνη τη στιγμή έλεγε ψέματα. Αν δεν το ήξερε και πίστευε στην ορθότητα των όσων δήλωνε είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα.
Στο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης δεν αναφέρεται πουθενά ότι οι μετατάξεις στο δημόσιο τομέα θα θεωρούνται ως προσλήψεις. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι , οι προσλήψεις σε μόνιμους εκπαιδευτικούς του χρόνου θα είναι, πρακτικά, μηδενικές.
Με βάση τα όσα ισχυρίζεται η υπουργός παιδείας στη συνέντευξή της, τα κενά του χρόνου στα σχολεία, που θα είναι τουλάχιστον τα ίδια με τα φετινά, θα αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο όπως και φέτος.
Μόνο που «αντιμετώπιση» για το υπουργείο σημαίνει προσλήψεις αναπληρωτών, όλων των ειδών, και ωρομισθίων, σημαίνει καταργήσεις τμημάτων και σχολείων, σημαίνει συγχώνευση σχολικών μονάδων, σημαίνει τριαντάρια τμήματα, σημαίνει κατάργηση της ενισχυτικής διδασκαλίας και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης, σημαίνει μετακίνηση και περιπλάνηση εκπαιδευτικών σε δύο και τρία σχολεία της ίδιας ή και διαφορετικής πόλης, σημαίνει τρίχρονη υποχρεωτική παραμονή-τιμωρία για τους νεοδιόριστους χωρίς κανένα λόγο και αιτία.
Όλα αυτά μπορεί να συνιστούν «αντιμετώπιση» για το υπουργείο, την κυβέρνηση και την παρέα της, αλλά για τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς συνιστούν πλήρη υποβάθμιση και απαξίωση για τα δημόσια σχολεία οι οποίες, σε συνδυασμό με την αξιολόγηση και την εφαρμογή του «Καλλικράτη» θα οδηγήσει στο γκρέμισμα του οικοδομήματος της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τη δραστική μείωση των μισθών και επιδομάτων, την εκμηδένιση των δώρων και την κατάργηση, όπως ακούγεται, του επιδόματος εξωδιδακτικής απασχόλησης (288 ευρώ περίπου) των εκπαιδευτικών, τότε μιλάμε για δραματική μισθολογική κατάσταση η οποία θα οδηγήσει μεγάλη μερίδα εκπαιδευτικών, στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας. Μιλάμε για αιτία «πολέμου» με τις πολιτικές που μας οδηγούν σε οικονομικό αδιέξοδο.
Με όλα αυτά θεωρούν στο υπουργείο παιδείας και στην κυβέρνηση ότι αντιμετώπισαν για φέτος και θα αντιμετωπίσουν και του χρόνου τα προβλήματα της παιδείας.
Ποια είναι η πραγματικότητα, τη βιώνουμε καθημερινά όλοι όσοι ζούμε στις σχολικές αίθουσες. Μέχρι χθες εξακολουθούσαν να διορίζονται συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί και έπεται συνέχεια. Οι αναπληρωτές παραμένουν ακόμη απλήρωτοι διότι προέχει να πληρωθούν πρώτα οι επενδυτές-δανειστές μας.
Και να σκεφτεί κανείς ότι από το 2004 μέχρι και το 2009 ο τραπεζικός τομέας στη χώρα μας εμφάνισαν κέρδη 13 δις ευρώ.
Την ίδια στιγμή ο «πολύς» Σερβάζ Ντερούζ, εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα, σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» δηλώνει ανυποψίαστος για το ενδεχόμενο απολύσεων στο δημόσιο.
«Δεν συζητήσαμε απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Εκτιμάται ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλος και αναποτελεσματικός. Πρέπει να γίνει μικρότερος και πιο αποδοτικός». Τι μας λέει λοιπόν ο «φίλτατος» Σερβάζ; Μπορεί να μην έγιναν συζητήσεις για απολύσεις (καλά μη ζορίζεσαι, σε πιστέψαμε) αλλά απολύσεις πρέπει να γίνουν και …θα γίνουν.
Στην ίδια συνέντευξη γίνεται εμφανής στόχος και το καϋμένο το εφάπαξ, το αποκούμπι των δημοσίων υπαλλήλων που περίμεναν μ’ αυτό να βουλώσουν καμιά «οικονομική» τρύπα είτε δική τους είτε των παιδιών τους.
«Δεν το συζητήσαμε το θέμα (της κατάργησης ή της περικοπής του εφάπαξ) επισήμως στις διαπραγματεύσεις. Σε σχετική κουβέντα μάς είπαν ότι δεν είναι νομικά δυνατόν να καταργηθεί ή να περικοπεί. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή όχι. Προσωπικά βρίσκω λίγο περίεργη τη διαδικασία. Αν μου πουν ότι δεν είναι δυνατόν νομικά, δεν θα το προχωρήσω περαιτέρω».
Εντάξει αγαπητέ μας Σερβάζ, το πήραμε το μήνυμα. Το εφάπαξ μπήκε στο στόχαστρο των αρπακτικών της τρόικας. Αφού για σας το πρόβλημα είναι μόνο νομικό είμαστε σίγουροι ότι θα βρείτε μία φόρμουλα για να πετύχετε το στόχο σας, εσείς και όσοι σας ακολουθούν γλείφοντάς σας ποικιλοτρόπως. Για μας όμως το πρόβλημα είναι πολιτικό, ιδεολογικό και κυρίως πρόβλημα επιβίωσης. Εσείς, καλέ μας Σερβάζ μπορεί να πληρώνεστε αδρά για να εξοντώνεται οικονομικά και ηθικά ανθρώπους εξασφαλίζοντας έτσι σε σας και στα αφεντικά σας μακροχρόνια κυριαρχία, εμείς όμως βλέπουμε τα πράγματα με άλλη οπτική γωνία. Θα προτιμούσαμε, για παράδειγμα τη διαγραφή όλων των χρεών προς τους δανειστές μας, αφού αυτά ούτως ή άλλως έχουν πληρωθεί και με το παραπάνω και τη μεταφορά ενός μεγάλου μέρους των τεράστιων κερδών των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των εφοπλιστών προς τους πολίτες αυτής της χώρας που έτσι κι αλλιώς το δικαιούνται αφού αυτοί έχουν παράξει όλο αυτόν τον πλούτο.
Βλέπετε στην κυβέρνηση επέλεξαν, εκτός από τους ίδιους, να ζητήσουν και τη συνδρομή των «φίλων και εταίρων μας» για να μας πείσουν για την ανάγκη να τους αφήσουμε να μας εξοντώσουν με τη συγκατάθεσή μας.
Μαζί με μας ακολουθούν οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί και όσοι άλλοι θεωρούνται εύκολη λεία για τα αρπακτικά της τρόικας.
Πολύ σύντομα θα καταλάβουν ότι λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Το οσμίζονται, το περιμένουν και ετοιμάζονται γι΄αυτό.
Εμείς;

Η απάτη της Ανακύκλωσης (στο όνομα του Πλανήτη ,βέβαια ) !!!!!! Τα τελευταία χρόνια ακούμε συνέχεια. ...Ανακυκλώστε, για να σώσουμε το περιβάλλον, φέρτε τις ηλεκτρικές σας...
συσκευές ,μπαταρίες ,λάμπες, αλουμίνια ,χαρτιά, γυαλιά, αυτοκίνητα, ..,....κλπ !!
Πολύ ωραία,! !!συμφωνώ και γω !!!!!Αντε ρε παιδιά ,να δώσουμε ένα χεράκι όλοι μαζί ,να καθαρίσουμε τον Πλανήτη!!!!
Είναι όμως έτσι? ???Μήπως κάποιοι θησαυρίζουν ,εκμεταλλευόμενοι το φιλοτιμο μας και το ενδιαφέρον μας για το περιβάλλον??? Κάποιοι έξυπνοι, πονηροί ,και επιτήδειοι, στο Όνομα του Πλανήτη,(ως συνήθως οι μεγαλύτερες Απάτες και εγκλήματα, γίνονται στο Όνομα κάποιου, πχ στο όνομα της Υγείας ,της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, της Ανθρωπότητας. ...κλπ) ,μας ζητούν να τους δώσουμε δωρεάν την πρώτη ύλη (χαρτί, γυαλί, αλουμίνιο,.. ..κλπ)που εμείς έχουμε χρυσό πληρώσει !!!!
Όλες οι συσκευασίες των προϊόντων που έχουμε αγοράσει ,έχουν συνυπολογιστεί στην τιμή του προϊόντος !!!Ακόμα και το χαρτί της (π.χ φέτας )αυτά τα ελάχιστα γραμμάρια που ζυγίζει ,τα έχουμε πληρώσει στην τιμή της φέτας !!!
Και έχουμε και λέμε, αν το κράτος κάνει Ανακύκλωση (στο όνομα της σωτηρίας του του Πλανήτη !!) με την πρώτη υλη που του δίνουμε εμείς Δωρεάν, τα Κέρδη από την πώληση των ανακυκλωμένων υλικών, τι τα κάνει?? ??Γιατί, αν δεν το έχετε καταλάβει όλα τα υλικά που συλλέγονται ,ξεχωρίζονται και μετά πουλιούνται στις αντίστοιχες βιομηχανίες!!!
Έτσι λοιπόν ,τα κέρδη που έχει το Κράτος από την ανακύκλωση που πάνε? ?????στην Παιδία ????στην Υγεία ????στις Συντάξεις?????
Βγήκε κανένας να μας πεις, ότι από την Ανακύκλωση κερδίσαμε τόσα!!!! και από αυτά θα δώσουμε τόσα .....για την Παιδεία ,τόσα. ...για την Υγεία, ,,..κλπ !!!!
Ποτέ δεν άκουσα κάτι τέτοιο!!!! Γιατί λοιπόν να κάνω Ανακύκλωση, και να δώσω στο Κράτος την πρώτη ύλη για να βγάλει κέρδος ,όταν αυτό το κέρδος δεν είναι ανταποδοτικό(και δεν ξέρουμε ακριβώς που πηγαίνει)????
Έτσι λοιπόν ,δεν δίνω Δωρεάν στο Κράτος, υλικά που έχω πληρώσει μέσα στην τιμή του έκαστου προϊόντος !!!Κερδίζω άμεσα χρήματα από την ανακύκλωση ,εγώ ο ίδιος!!
Προτιμώ, να μαζεύω τα υλικά και να τα πουλώ εγώ ο ίδιος σε μαγαζιά που αγοράζουν ανακυκλωμένα υλικά και να έχω το κέρδος της πώλησης άμεσα στην τσέπη μου, (θα εκπλαγείτε όταν μάθετε πόσο κάνουν 100 εφημερίδες ή 50 μπουκάλια),ή να τα δίνω στους Αθίγγανους(που ως γνωστό κάνουν Ανακύκλωση, χρόνια τώρα και από το κέρδος τρέφουν τις οικογένειες τους !!) Παρά να τα δίνω στο Κράτος ,που δεν μου δίνει λογαριασμό ,για την κατανομή του κέρδους ,απο την εκμετάλλευση των υλικών της ανακύκλωσης! !!((Βέβαια, μπορεί να βγει κάποιος και να μου πει, ότι πάνε εδώ, πάνε εκεί,.. ...κλπ ,αλλά όμως επίσημα δεν πάνε Πουθενά ,απλά δεν υπάρχουν !!!!!))
Τελειώνοντας να σας θυμίσω και τις ιδιωτικές εταιρίες(να μην αναφέρω ονόματα ,όπου και να πάτε είναι μπροστά σας !!!)που σας προτρέπουν να σώσετε το περιβάλλων,(καμία φορά μας κάνουν να νομίζουμε ότι μας κάνουν και χάρη !!)δίνοντας τους ,μπαταρίες ,κινητά, γυαλιά, αλουμίνια, χαρτιά ,αυτοκίνητα ,σίδερα,.. .κλπ, ,Δηλαδή δίνοντας τους την πρώτη ύλη ,δωρεάν για να βγάλουν ΚΕΡΔΟΣ !!!
ΜΗΝ ΧΑΡΙΖΕΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΤΉΔΕΙΟΥΣ !!!
ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ,ΚΑΙ ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΊΤΕ ΑΜΕΣΑ ,ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ !!!
Υ.Γ.. ...Κανένας δεν δουλεύει τσάμπα σε αυτόν τον Πλανήτη

Μαζική συρρίκνωση 30% του κράτους με διαδικασίες εξπρές

Περίπου 50 χιλιάδες υπάλληλοι θα αλλάξουν θέσεις στο νέο οργανόγραμμα του Δημοσίου, μετά τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις οργανισμών και υπηρεσιών των υπουργείων.
H μεγαλύτερη «μετακόμιση» υπαλλήλων, από καταβολής ελληνικού κράτους, θα λάβει χώρα τους ερχόμενους μήνες. Με βάση τον «Καλλικράτη» και τις νέες δομές των υπουργείων που έχει «παραγγείλει» ο πρωθυπουργός θα αλλάξουν αντικείμενο εργασίας, γραφείο, όροφο, γειτονιά, ακόμη και πόλη, περισσότεροι από 100 χιλιάδες εργαζόμενοι σε δήμους, ΔΕΚΟ και Δημόσιο. Βέβαια, δεδομένων των αρνητικών αλλαγών στους μισθούς και στις συντάξεις του Δημοσίου, το Μέγαρο Μαξίμου έδωσε εντολή στους υπουργούς «οι αλλαγές στην οργανωτική δομή να γίνουν με τις λιγότερες δυνατές αναταράξεις».
Δηλαδή να υπάρξει η μικρότερη δυνατή αναστάτωση στη ζωή των υπαλλήλων και των οικογενειών τους. Η επισήμανση αυτή σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τον βασικό στόχο για λιγότερο κράτος. Τουλάχιστον κατά 30%! Αλλωστε η πραγματικότητα είναι γνωστή: οργανισμοί χωρίς αντικείμενο, διευθύνσεις χωρίς υπαλλήλους και ων ουκ έστιν αριθμός αξιωματούχων με αυτοκίνητο, γραμματέα και έξοδα κίνησης.
Περίπου 50 χιλιάδες υπάλληλοι θα αλλάξουν θέσεις στο νέο οργανόγραμμα του Δημοσίου, μετά τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις οργανισμών και υπηρεσιών των υπουργείων. Σε 7 χιλιάδες υπολογίζονται μονάχα οι εφοριακοί που θα πρέπει να «μετακομίσουν» εξαιτίας της σχεδιαζόμενης κατάργησης 100 ΔΟΥ. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του εγχειρήματος πρέπει να επισημανθεί πως στη χώρα μας υπάρχουν υπουργεία που ενοποιήθηκαν το 1980 και ακόμη δεν έχουν κοινό οργανισμό!
Αλλες 25 χιλιάδες υπάλληλοι θα μετακινηθούν από τις υπό κατάργηση νομαρχίες στους νέους δήμους και στις περιφέρειες, αιρετές και κρατικές.
Σε 25 χιλιάδες υπολογίζονται και οι υπάλληλοι των δήμων και των ανωνύμων εταιρειών του «Καποδίστρια», που θα πρέπει να μεταφερθούν στους νέους δήμους του «Καλλικράτη».
Σε κάθε περίπτωση, η εντολή του πρωθυπουργού, αλλά και η πίεση της τρόικας δεν αφήνουν περιθώρια για υπαναχωρήσεις. Ο Γ. Παπανδρέου επιμένει στη δημιουργία ενός επιτελικού κράτους, καθώς θεωρεί τον στόχο ίσης αξίας με τη δημοσιονομική εξυγίανση και την αναπτυξιακή προσπάθεια. «Αν δεν αλλάξει το κράτος, η μαύρη τρύπα δεν θα κλείσει ποτέ» λέει χαρακτηριστικά στους συνομιλητές του.
Το φάντασμα των απολύσεων
Η όλη διαδικασία προβληματίζει εξόχως την κυβέρνηση, η οποία δεν κρύβει τους φόβους της για μπλακ άουτ. Επισημαίνεται πως οι υπουργοί είναι με τα χέρια δεμένα, σε ό,τι αφορά τις προσλήψεις. Στο τρέχον έτος έφυγαν από το Δημόσιο 40 χιλιάδες υπάλληλοι. Οπότε, με βάση τον κανόνα 5 φεύγουν, ένας μπαίνει, μπορεί να προσληφθούν 8 χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι.
Αυτός ο αριθμός, όμως, έχει ήδη υπερκαλυφθεί από τις προσλήψεις στην Παιδεία, την Υγεία και τους 2.000 εργαζόμενους στον ΟΣΕ που θα μεταταγούν. Προκύπτει, λοιπόν, το ερώτημα «τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ, οι οποίοι θα πρέπει κι αυτοί να βρουν μια άλλη θέση εργασίας στο Δημόσιο». Το φάσμα της απόλυσης επικρέμαται πάνω από τα συνδικάτα του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ ΕΩΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: ΑΓΡ. ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
-197 οι υπηρεσίες στην περιφέρεια
Στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης οι 7 γενικές διευθύνσεις θα γίνουν 4, οι 4 διαχειριστικές αρχές 1, οι 200 αποκεντρωμένες υπηρεσίες του υπουργείου θα «κουμπώσουν» στις 7 κρατικές περιφέρειες και οι 17 εποπτευόμενοι οργανισμοί θα ενοποιηθούν σε 5, με στόχο ενιαίες δομές για την ασφάλιση, τις πληρωμές, την πιστοποίηση, τις έρευνες και την υποστήριξη του αγρότη.
ΤΙΝΑ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ: ΥΠΕ.Κ.Α.
-17 οι εποπτευόμενοι οργανισμοί του υπουργείου
Στο υπουργείο Περιβάλλοντος υπάρχουν σήμερα 2 γενικοί γραμματείς, 3 ειδικές γραμματείες, 9 γενικές διευθύνσεις, 14 ειδικές και αυτόνομες υπηρεσίες και τουλάχιστον 47 εποπτευόμενοι οργανισμοί. Το... «hair cut» αναμένεται να φθάσει στο 50%, σε ό,τι αφορά τη συγχώνευση υπηρεσιών στην κεντρική δομή για να επιτευχθούν οικονομίες κλίμακος, και στο 30% στους εποπτευόμενους οργανισμούς. Αλλοι θα καταργηθούν και άλλοι θα συγχωνευθούν για να φτάσει ο τελικός αριθμός στους 30 ενώ οι γενικές διευθύνσεις θα γίνουν 5.
ΠΑΥΛΟΣ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
-50% σε οργανισμούς και γραφεία του ΕΟΤ
4 γενικούς γραμματείς, 4 γενικές διευθύνσεις και 59 εποπτευόμενοι οργανισμοί δραστηριοποιούνται σήμερα στον χώρο του πολιτισμού και του τουρισμού, ενώ δεκάδες είναι τα γραφεία του ΕΟΤ στο εξωτερικό. Σύμφωνα με το σχέδιο, «από την υπάρχουσα δομή θα μείνει η μισή». Ετσι οι εποπτευόμενοι οργανισμοί δεν θα ξεπερνούν τους 30 και οι γενικές διευθύνσεις τις δύο.
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
-100 οι εφορίες στο σύνολο της χώρας
Στο υπουργείο Οικονομικών το «μαχαίρι» θα πέσει στις ΔΟΥ, οι οποίες έχει ήδη αποφασιστεί να μειωθούν κατά 100. Προς αποκρατικοποίηση οδεύουν και ορισμένοι από τους 22 εποπτευόμενους οργανισμούς, καθώς στην «περιουσία» του υπουργείου Οικονομικών εντάσσονται και σημαντικές συμμετοχές του Δημοσίου σε επιχειρήσεις που έχουν πλέον ενταχθεί στο χρηματιστήριο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: ΑΜΥΝΑΣ
-30% ο αριθμός των στρατοπέδων
Στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας θα υπάρξουν νέο οργανόγραμμα στο Πεντάγωνο και νέα διάταξη των Ενόπλων Δυνάμεων, με στόχο να καταργηθεί περίπου το 30% των στρατοπέδων. Μέχρι στιγμής, όμως, εξαιτίας των αντιδράσεων στρατιωτικών και βουλευτών, το μόνο που έχει ανακοινωθεί είναι το στρατόπεδο της Κορίνθου, δηλαδή της έδρας του αναπληρωτή υπουργού Αμυνας, Π. Μπεγλίτη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΡΟΥΤΣΑΣ: ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
-50% το μαχαίρι στα διπλωματικά πόστα
Το υπουργείο Εξωτερικών σήμερα διαθέτει 4 γενικούς γραμματείς, 1 ειδικό γραμματέα, 6 αυτόνομες υπηρεσίες και περισσότερες από... 300 πρεσβείες, προξενεία κ.λπ. Η άνωθεν εντολή προβλέπει τη μείωση των διπλωματικών πόστων στο μισό! «Δεν είναι δυνατόν να έχουμε διασπορά εφάμιλλη των... ΗΠΑ» λένε χαρακτηριστικά πηγές του Μεγάρου Μαξίμου.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: ΥΓΕΙΑΣ
2/3 του ΝΠΔΔ του υπουργείου θα μείνουν
Τεράστια είναι τα περιθώρια αναδιάρθρωσης που υπάρχουν στο υπουργείο Υγείας. Οι εποπτευόμενοι οργανισμοί ξεπερνούν τους 100, πολλοί από τους οποίους έχουν συναφή, αν όχι πανομοιότυπα «καθήκοντα». «Μαχαίρι» και στις μονάδες υγείας (νοσοκομεία κ.λπ.), καθώς αλλού η διασπορά τους (επαρχία) και αλλού η συγκέντρωσή τους (Αθήνα) καθιστά το σύστημα αναποτελεσματικό. Η κατεύθυνση θέλει από τα 100 ΝΠΔΔ που εποπτεύονται σήμερα από την οδό Αριστοτέλους να μένουν τα 2/3.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΕΠΠΑΣ: ΥΠΟΔΟΜΩΝ
-30% στις αποδοχές των ΔΕΚΟ που εποπτεύει
Στο υπουργείο Υποδομών ανήκει ο κύριος όγκος των ΔΕΚΟ, όπου θα έχουν ανοίγματα αγορών και ιδιωτικοποιήσεις. Στον ΟΣΕ το κράτος κρατά την υποδομή και εκχωρεί τη λειτουργία, μοντέλο που δεν αποκλείεται να ακολουθηθεί και στις αστικές μεταφορές. Η εξοικονόμηση πόρων θα έρθει από τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων καθώς και από την αύξηση στην τιμή των εισητηρίων.
ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
-16 τα Ταμεία από τα 23 που είναι σήμερα
Στο υπουργείο Εργασίας υπάρχουν σήμερα 3 γενικοί γραμματείς, 3 γενικές διευθύνσεις, 7 εποπτευόμενοι οργανισμοί και 23 ασφαλιστικά ταμεία. Οι 7 εποπτευόμενοι οργανισμοί θα γίνουν 5 και τα ταμεία μάξιμουμ 7.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: ΠΕΡ. ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Μικρές αλλαγές, νέο σχέδιο
Από τις 6 γενικές γραμματείες, τις 3 ειδικές και τους 60 εποπτευόμενους φορείς του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης θα μείνουν εν ζωή οι περισσότεροι, αλλά με βάση τη νέα επιχειρησιακή διάταξη που ετοιμάζει η νέα πολιτική ηγεσία.

Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτε. Εσάς θα σας εξαφανίσουν…,του Mark Weisbrot

Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντα
Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μʼ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.
Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατʼ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερʼ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.
Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.
Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.
Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.
Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γιʼ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».
Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!
Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.
Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.
Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.
Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατʼ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.
Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.
Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.
Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.

Southern Sudanese get more time to register for referendum voting
November 26, 2010 (KHARTOUM) – The South Sudan Referendum Commission (SSRC) today issued an unexpected decision to extend the registration period for eligible voters by an extra week until December 8th.
Southerners inside Sudan and abroad began registering for the referendum on November 15, a key phase in the lead-up to the historic vote. It is estimated that there are five million people are eligible to register for the vote.
So far more than one million Southerners have registered for voting with very weak turnout in the North of the country.
The nine-member commission headquartered in Khartoum justified the extension by noting delays in delivering additional registrations materials needed to address shortfall in some of the centers which experienced more turnout than anticipated.
“The south Sudan referendum bureau would like to assure that the decision to extend the voter registration process was a decision taken by the referendum commission after holding discussion with all its members and was for technical reasons,” Achier Deng, South Sudan Referendum Bureau (SSRB) Commissioner for Operations told a press conference in Juba, the South Sudan capital.
The commission, however, stressed that the extension does not affect the scheduled date on which the plebiscite would take place of January 9, 2011.
This contradicts assertions of SSRC chief Mohamed Ibrahim Khalil recently in which he said that even the slightest delay in registration process could force pushing the vote date.
“The extension will allow more time for those who were unable to register because of lack of materials to be registered and therefore the extension is in the interest of all eligible voters allowing for the maximum participation in the process,” Achier said.
The ruling National Congress Party (NCP) has been pushing for extending the registration period and expressed frustration with the low turnout in the North. It also accused the Sudan People Liberation Movement (SPLM) of intimidating voters in the North to ensure that they don’t register and boost chances of a pro-independence vote.
The Sudanese information minister Rabie Abdel-Aati Obeid on Friday said the extension was necessary to allow the referendum commission to organize a credible vote.
“At the beginning of this phase of registration, the turnout, even in the south and north, was not satisfactory due to obstacles. Some of these were created by some elements, especially in the northern states, terrorizing and threatening. Also, Eid days (Muslim holiday), vacations, the movement of people outside the cities are far away from registration centers, this affected the registration,” Obeid said.
“In addition, there were some obstacles already shown by the referendum commission saying that alot of facilities were not provided, financial support was not provided and some other logistic needs” he added.
2 MINISTERS FAIL TO REGISTER DUE TO SHORTAGE OF MATERIALS
On Thursday, an embarrassing situation occurred when Pagan Amum, the Minister for Peace and Comprehensive Peace Agreement (CPA) Implementation was unable to register at the center he had visited, after officials ran short of voters’ registrations materials.
Deng Alor, the minister in charge of Regional Cooperation also visited the same center on Friday morning, but also could not register since the materials had not yet been brought to the center.
The Juba registration center, located at Dr. John Garang mausoleum is the very one that registered South Sudan’s President, Salva Kiir Mayardit on November 15.
Both Amum and Alor, who arrived close to mid-day, were eventually registered as they proudly displayed their voter’s cards, chanting “freedom Oyee”.
Manyang Malook Akot, the head of the center attributed the shortage of registration materials to “slow response” from the referendum state high committees established by SSRB.
“According to the usual procedure, we are supposed to report shortage of registration materials to the state sub-committee who will forward out issues to the referendum high committee at state levels, before it reaches the bureau. But sometimes they take long to respond to our requests,” Akot told Sudan Tribune from the Juba-based mausoleum.
But SSRB official Achier Deng attributed the shortage of registration materials to overwhelming turnout by potential voters.
SSRB, according to him is closely working with the all the state high committees and counties to address the communication problems. Specifically, he said the bureau has formed special reporting teams whose tasks are to visit referendum centers, record figures and report back the number of registrants and needs for additional materials as a matter of urgency.
Currently, Southern Sudan alone has 2,623 registration centers while the north of the country has only 165.
Meanwhile, the referendum commission has now given a go ahead for its team to register prisoners detained in the various detention centers. The process, according to the referendum bureau, is expected to begin shortly depending on the location and availability of materials.
“As part of the process of registering prisoners, we shall have mobile teams dispatched to the various prison locations. The aim of this is to allow everyone, including prisoners to participate in next year’s referendum exercise,” Mr. Achier told journalists.
However, although officials from the bureau acknowledged what they described as the peaceful and smooth registration process, it still appealed to women to turn up in large numbers and register.
The first week of voters’ registration recorded very low turnout of women, yet they constitute nearly 60% of the population, according to statistics from Sudan’s 5th Population Census and Housing results conducted in 2008.
Reacting to this, Achier said, “As the turnout of women remain a concern, we reiterate our appeal to allSudanese women to come out and register and all men to support their wives, mothers, sisters and daughters in coming out to register.”
The referendum for the possible independence of the south remains a key part of Sudan’s 2005 Comprehensive Peace Agreement (CPA); the accord that ended over two-decades of a bloody civil war fought between north and south.

السبت, 27 نوفمبر 2010 15:19 الخرطوم في 27-11-2010 (سونا ) تبدأ غداً الأحد أعمال مؤتمر قضايا مابعد الإستفتاء الذي تنظمه الجمعية السودانية للعلوم السياسية خلال يومي 28- 29 نوفمبر الجاري بقاعة المؤتمرات بمركز الشهيد الزبير تحت رعاية د. مصطفي عثمان اسماعيل مستشار رئيس الجمهورية وأوضح بروفيسور محمود حسن أحمد رئيس الجمعية السودانية للعلوم السياسية أن المؤتمر يعد الرابع الذي تنظمه الجمعية حيث جاء الأول عن مستقبل السودان والثاني عن المؤسسية في الأحزاب السودانية والثالث حول قضايا ما قبل الإستفتاء ويأتي هذا المؤتمر استكمالا بالمؤتمر الثالث حيث يبحث في قضية هامة هي قضية الإستفتاء ومآلاته ونتائج والقضايا التي تترتب عليه سواء جاءت نتيجته لصالح وحدة البلاد أم الإنفصال
وأضاف أن المؤتمر يتناول 22 موضوعا عبر أربعة محاور هي الاقتصادي والسياسي والقانوني والأمني من خلال دراسات أعدها خبراء وعلماء وأساتذة جامعات والمراكز الإستراتيجية داخل السودان وخارجه وأشار إلي أن الأوراق العلمية تم اعدادها بمهنية وعلمية وبحرية تحمل رؤي مختلفة تشمل الرأي والرأي الآخر ويهدف المؤتمر من خلال مداولاته للخروج برؤي مشتركة وواضحة حول هذه القضية الهامة والموضوعات المختلفة المتعلقة بها. يذكر أن الجمعية السودانية للعلوم السياسية هي عضو في الجمعية العربية للعلوم السياسية وعضو أيضا في الجمعية الإفريقية للعلوم السياسية خاصة وأن السودان به عدد كبير من المختصين في مجال العلوم السياسية كما أن نتائج وتوصيات مؤتمراتها تقدم للمسئولين بالدولة والأحزاب السودانية وكافة الجهات ذات الصلة من أجل الإستفادة منها والإستهداء بها في تقدم دراسات عالمية ذات فائدة كبيرة حول كافة القضايا التي تهم الوطن خاصة في هذا الوقت الهام من تاريخ السودان.

Από το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγράμματος Σπουδών στα προγράμματα σπουδών του Νέου Σχολείου.

Στις αρχές του Μάρτη του 2010 η υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων υπέβαλε στο υπουργικό συμβούλιο σχέδιο δράσης στον τομέα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τη δημιουργία ενός Νέου Σχολείου. Βασικό χαρακτηριστικό του σχεδίου είναι η αλλαγή των προγραμμάτων σπουδών του νηπιαγωγείου, του δημοτικού και του γυμνασίου. Τα νέα προγράμματα προβλέπεται να αναπτυχθούν μέχρι τον Ιούνιο του 2011, να εφαρμοστούν πειραματικά την επόμενη σχολική χρονιά και να γενικευτεί η εφαρμογή τους στη σχολική χρονιά 2012-2013. Το πρόγραμμα σπουδών του λυκείου προβλέπεται ότι θα οργανώνεται ταυτόχρονα με αυτό της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Υιοθετήθηκε μια συγκεκριμένη εκτίμηση: «Τα Προγράμματα Σπουδών που εφαρμόζονται σήμερα, παρά το γεγονός ότι περιγράφουν την υιοθέτηση σύγχρονων αρχών, δεν έχουν στην πράξη επιφέρει αλλαγές στο σχολείο. Δεν προκαλούν τον μαθητή να ερευνήσει και να ανακαλύψει τη γνώση, αλλά προσφέρουν έτοιμες απαντήσεις προς απομνημόνευση, ενώ δεν αφήνουν περιθώρια ανάπτυξης πρωτοβουλιών από τον εκπαιδευτικό». Έτσι, η κυβέρνηση απαξιώνει ως αναποτελεσματικό ένα εγχείρημα που είχε θεμελιωθεί στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Ισχυριζόμενη ότι το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγράμματος Σπουδών (εφεξής ΔΕΠΠΣ) και τα συνδεόμενα μαζί του Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών δεν έδωσαν περιθώρια πρωτοβουλίας στον εκπαιδευτικό και δεν αμφισβήτησαν την κυριαρχία της απομνημόνευσης έτοιμων απαντήσεων στη σχολική πράξη, ουσιαστικά απαξιώνει, επίσης, την πολύμορφη ρητορική των υποστηρικτών τους, οι οποίοι επαγγέλλονταν την οικοδόμηση ενός μαθητοκεντρικού, βιωματικού και δημιουργικού σχολείου, χώρου μάθησης, χαράς και ζωής, με όλους τους συντελεστές του συμμέτοχους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκτίμηση αυτή διατυπώνεται σε μικρό χρονικό διάστημα (περίπου μια πενταετία) από την έναρξη εφαρμογής του ΔΕΠΠΣ με τη συγγραφή και τη χρήση των αντίστοιχων εγχειριδίων των διαφόρων μαθημάτων, χωρίς τα οποία το πρόγραμμα θα παρέμενε ανενεργό.
Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η κυβέρνηση, για να στηρίξει την εκτίμησή της, δεν επικαλείται οποιαδήποτε έρευνα. Είναι φανερό ότι είναι αποφασισμένη να αλλάξει τα αναλυτικά προγράμματα του σχολείου χωρίς, προηγουμένως, να υλοποιήσει ούτε στο ελάχιστο μία από τις βασικές αρχές τις οποίες η ίδια διακηρύσσει στο κείμενό της για το Νέο Σχολείο, δηλαδή την ανάγκη συστηματικής αξιολόγησης, η οποία για τη σχολική μονάδα «αποτελεί μοναδική διαδικασία διαπίστωσης της θετικής αλλά και της αρνητικής πορείας» της. Προφανώς, η αξιολόγηση για την κυβέρνηση θεωρείται απαραίτητη όταν αφορά τις σχολικές μονάδες και τους εκπαιδευτικούς αλλά όχι το ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα, δηλαδή ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της εκπαίδευσης, του οποίου την ευθύνη στη χώρα μας φέρει η κρατική πολιτική εξουσία.
Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να συγκρίνει βασικά στοιχεία των προδιαγραφών για το σχεδιασμό του αναλυτικού προγράμματος, που περιέχονται στο σχέδιο δράσης για το Νέο Σχολείο, με αντίστοιχα στοιχεία του ΔΕΠΠΣ. Αυτή η σύγκριση μπορεί να αναδείξει την οπτική στην οποία εντάσσεται ο σχεδιασμός των προγραμμάτων του Νέου Σχολείου και, συνεπώς, να συμβάλει στην καλύτερη κατανόηση του χαρακτήρα τους. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να συμβάλει και σε μια ευρύτερη ανάλυση για τις μεταβολές στην ελληνική εκπαίδευση, μέρος των οποίων αποτελούν οι αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα της τελευταίας δεκαετίας. Ωστόσο, μια τέτοια ανάλυση δεν μπορεί να γίνει εδώ, όχι μόνο λόγω της περιορισμένης έκτασης ενός άρθρου αλλά και γιατί προϋποθέτει τη διερεύνηση μιας σειράς ευρύτερων οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών ζητημάτων, καθώς και άλλων όψεων της εκπαίδευσης.
Το σχέδιο δράσης για το Νέο Σχολείο θεμελιώνεται σε μια κριτική του υπάρχοντος. Σύμφωνα με αυτή την κριτική, το σχολείο σήμερα μοιάζει συχνά με χώρο καταναγκαστικού έργου, όπου λείπει η χαρά της μάθησης, της έρευνας, της ανακάλυψης και της δημιουργίας και έχει υποβιβαστεί από τις απαιτήσεις μιας στεγνής γνώσης με υπερφορτωμένο πρόγραμμα. Οι εκπαιδευτικοί βιώνουν ένα επαγγελματικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από άγχος, αίσθηση απαξίωσης και επιφυλακτικότητα απέναντι στην καινοτομία. Τρέχοντας να καλύψουν την ύλη του ενός και μοναδικού βιβλίου, που σε πολλές περιπτώσεις δεν το θεωρούν ικανοποιητικό, χωρίς εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό, μέσα, νέες τεχνολογίες καθώς και επαρκή παιδαγωγική και επιστημονική καθοδήγηση και επιμόρφωση, βλέπουν να περιορίζεται ο ρόλος τους σε αυτόν του απλού διεκπεραιωτή εκπαιδευτικών εντολών και κατευθύνσεων.
Οι γονείς υφίστανται την πίεση όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το παιδί τους στο σχολείο και τα βιώνουν από τη δική τους πλευρά. Οι τοπικές κοινωνίες παραμένουν απομονωμένες από το σχολείο, το οποίο αδυνατεί να προσαρμοστεί και να αξιοποιήσει τοπικά χαρακτηριστικά. Στους γονείς δεν δίνεται φωνή και -με ευθύνη και των ίδιων- απουσιάζει η ενεργητική συμμετοχή στη συνδιαμόρφωση της σχολικής ζωής. Όλα τα παραπάνω έχουν συμβάλει ώστε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα όχι μόνο να συντηρεί και να αναπαράγει ανισότητες, αλλά και να μην είναι ανταγωνιστικό, τόσο στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στον διεθνή χώρο. Οι μέτριες επιδόσεις αφενός του εκπαιδευτικού συστήματος σε σχέση με τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εκπαίδευση και την κατάρτιση και αφετέρου των Ελλήνων μαθητών σε διεθνείς αξιολογήσεις όπως αυτή της PISA καθώς επίσης η χαμηλότατη θέση της Ελλάδας ως προς τη χρήση της τεχνολογίας και το φαινόμενο της αποδημίας Ελλήνων επιστημόνων δημιουργούν μια απογοητευτική εικόνα απόδοσης του ελληνικού σχολείου.
Η παραπάνω κριτική έχει σημαντικές διαφορές με εκείνη την κριτική στην οποία θεμελιωνόταν το ΔΕΠΠΣ. Ο τότε πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου υποστήριζε, όπως προαναφέραμε, ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν θα πορευόταν στις συντεταγμένες του παραδοσιακού γνωσιοκεντρικού σχολείου, της αποσπασματικότητας και της παθητικής απόκτησης των γνώσεων, αλλά θα έπρεπε να είναι μαθητοκεντρικό, βιωματικό και δημιουργικό με όλους τους συντελεστές του (διδάσκοντες και διδασκόμενους) συμμέτοχους, χώρος μάθησης, χαράς και ζωής και όχι μόνο στερεότυπης διδασκαλίας. Η σημερινή κυβέρνηση χρησιμοποιεί μια ανάλογη ρητορική στην κριτική της προς το σχολείο με εκείνη του ΔΕΠΠΣ, όταν αναφέρεται στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς. Όμως, εκείνο που αξίζει να προσέξουμε είναι ότι συγκεφαλαιώνει τα επιμέρους σημεία της κριτικής της στο ζήτημα της αποτελεσματικότητας του σχολείου.
Με βάση, λοιπόν, αυτού του είδους την κριτική, το σχέδιο δράσης του Νέου Σχολείου καταρχήν περιλαμβάνει ορισμένους σκοπούς για την προετοιμασία των νέων γενιών. Οι νέες γενιές πρέπει να μπορούν να πατούν στέρεα πάνω σε αξίες και αρχές που κάνουν κάθε νέο «πάνω απ’ όλα άνθρωπο», να συνεχίζουν να αποκτούν γνώσεις σε όλη τη διάρκεια του βίου, να συμμετέχουν με επιτυχία στην οικονομική ζωή και να έχουν ευκαιρίες κοινωνικής ανόδου, να ασκούν το ρόλο του υπεύθυνου πολίτη και να συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή. Αυτοί οι γενικοί σκοποί συγκεκριμενοποιούνται στην ανάπτυξη ικανοτήτων των μαθητών.
Έτσι, ο μαθητής α) γίνεται «μικρός διανοούμενος» - αποκτά μεγαλύτερη ικανότητα και άνεση στη χρήση, προφορικά και γραπτά, της ελληνικής γλώσσας, έρχεται σε επαφή με τον λογοτεχνικό πλούτο, το θέατρο, τη μουσική, την ιστορία και τον πολιτισμό, β) γίνεται «μικρός επιστήμονας» - αποκτά γνωστική επάρκεια στον χειρισμό των μαθηματικών εννοιών, στην εφαρμογή τους στην καθημερινή ζωή και παράλληλη ανάπτυξη της μαθηματικής λογικής και αφαιρετικής ικανότητας, κατακτά αντίστοιχες γνώσεις και δεξιότητες στις φυσικές επιστήμες και στην τεχνολογία, γ) γίνεται «μικρός ερευνητής» - αποκτά ποιότητα και ταχύτητα στην ανάλυση και στη σκέψη, επάρκεια στη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας, ώστε με κριτική ικανότητα να μπορεί να επιλέγει μέσα από την πληθώρα πληροφοριών και γνώσεων που έχει πλέον στη διάθεσή του, δ) γίνεται «γλωσσομαθής» - αποκτά επάρκεια στη χρήση, προφορικά και γραπτά, τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας και σε δεύτερη φάση δύο ξένων γλωσσών, που τον εξοικειώνουν με άλλες κουλτούρες, ευνοούν την ευρωπαϊκή και διεθνή επικοινωνία και αποτελούν εφόδια επαγγελματικής σταδιοδρομίας, ε) κατακτά το «μαθαίνω πώς να μαθαίνω» - δίνεται τέλος στο «μαθαίνω απ’ έξω», με νέες διδακτικές μεθόδους, εκπαιδευτικά υλικά και ψηφιακά εργαλεία και στ) γίνεται συνειδητός Έλληνας πολίτης και πολίτης του κόσμου - ενδυναμώνει την ελληνική ταυτότητα και συνείδηση με βάση τις αξίες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, το σεβασμό και την αναγνώριση των άλλων, με γνώση και υπερηφάνεια για την ιστορία και τον πολιτισμό μας, μαθαίνει να ζει και να προοδεύει μέσα στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό περιβάλλον, μέσα και έξω από τη χώρα.
Στο ΔΕΠΠΣ διατυπωνόταν η άποψη ότι «η βασική διαμόρφωση του ισχύοντος εκπαιδευτικού συστήματος, που ξεκίνησε με τη συμβολή του Εκπαιδευτικού Ομίλου (Δελμούζος, Γληνός, Τριανταφυλλίδης) στις αρχές του περασμένου αιώνα και κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1960 με τον Παπανούτσο, απαιτεί γενναίες προσαρμοστικές αλλαγές». Προς αυτή την κατεύθυνση θεωρούσαν οι συγγραφείς του ότι ήταν αναγκαίο να προωθηθούν οι εξής οκτώ αρχές: α) παροχή γενικής παιδείας, η οποία εξασφαλίζει την ισορροπία μεταξύ των ανθρωπιστικών/κοινωνικών και των θετικών/τεχνολογικών κατευθύνσεων, β) καλλιέργεια των δεξιοτήτων και ανάδειξη των ενδιαφερόντων του μαθητή, γ) ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες μάθησης για όλους τους μαθητές, δ) ενίσχυση της πολιτισμικής και γλωσσικής ταυτότητας στο πλαίσιο μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας, ε) ευαισθητοποίηση για την αναγκαιότητα προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, στ) προετοιμασία για την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφόρησης και επικοινωνίας, ζ) φυσική, ψυχική και κοινωνική ανάπτυξη, η) ευαισθητοποίηση σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παγκόσμιας ειρήνης και διασφάλισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η προώθηση των οκτώ αρχών του ΔΕΠΠΣ δεν οδηγούσε σε συνολική αμφισβήτηση και ριζικό μετασχηματισμό των βασικών δομών και λειτουργιών της υπάρχουσας εκπαίδευσης αλλά σε μερική αναπροσαρμογή της εκπαιδευτικής λειτουργίας, παρά την προσπάθεια των συγγραφέων του να μεγεθύνουν τεχνητά το βάθος και την έκταση των αλλαγών. Οι αρχές αυτές (στην πραγματικότητα πρόκειται για εκπαιδευτικούς σκοπούς) διαφέρουν από τους σκοπούς του σχεδίου δράσης του Νέου Σχολείου, κυρίως επειδή οι τελευταίοι δεν αναφέρονται στην παροχή γενικής παιδείας, η οποία εξασφαλίζει την ισορροπία μεταξύ των ανθρωπιστικών/κοινωνικών και των θετικών/τεχνολογικών κατευθύνσεων και στις ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες μάθησης για όλους τους μαθητές. Με άλλα λόγια, από τους σκοπούς του σχεδίου δράσης του Νέου Σχολείου απουσιάζουν σκοποί που παραπέμπουν σε κατευθυντήριες γραμμές των φιλελεύθερων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων του 20ού αιώνα.
Εξίσου σημαντική με την προηγούμενη παρατήρηση είναι ότι στο σχέδιο δράσης για το Νέο Σχολείο οι σκοποί συγκεκριμενοποιούνται στην ανάπτυξη συγκεκριμένων ικανοτήτων. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί μια περιοριστική προσέγγιση των σκοπών του αναλυτικού προγράμματος, η οποία συνδέεται με την σαφή προτεραιότητα στην αποτελεσματικότητά του, που, όπως προαναφέραμε, είναι φανερή και στην κριτική του κειμένου στο υπάρχον σχολείο. Ουσιαστικά, οι σκοποί του προγράμματος του Νέου Σχολείου νοηματοδοτούνται μέσω των συγκεκριμένων ικανοτήτων. Ποιος, όμως, είναι ο χαρακτήρας αυτών των ικανοτήτων;
Στην πραγματικότητα, οι έξι ικανότητες του κειμένου της κυβέρνησης αποτελούν μια αναδιατύπωση των οκτώ ικανοτήτων της ευρωπαϊκής «Σύστασης για τις Ικανότητες Κλειδιά» του 2006 (i. επικοινωνία στη μητρική γλώσσα, ii. επικοινωνία στις ξένες γλώσσες, iii. μαθηματική ικανότητα και βασικές ικανότητες στην επιστήμη και στην τεχνολογία, iv. ψηφιακή ικανότητα, v. μάθηση τρόπων μάθησης, vi. κοινωνικές ικανότητες και ικανότητες που σχετίζονται με την ιδιότητα του πολίτη, vii. αίσθηση πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας και viii. πολιτισμική επίγνωση και έκφραση) για την επίτευξη των στρατηγικών στόχων της Συνόδου Κορυφής της Λισαβόνας.
Πρόκειται για μια παραλλαγή της γνωστής νεοφιλελεύθερης - νεοσυντηρητικής επιμονής για στροφή της εκπαίδευσης στα βασικά, δηλαδή την απόδοση προτεραιότητας στις ικανότητας γραφής, ανάγνωσης και αρίθμησης, οι οποίες στην αμερικανική εκδοχή της δεκαετίας του 1980 έπρεπε να συνδυάζονται με τις ικανότητες στις ξένες γλώσσες, την επιστήμη και τις νέες τεχνολογίες. Η στροφή στα βασικά, από τότε μέχρι σήμερα, εμπλουτίστηκε στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής με τη μάθηση τρόπων μάθησης, η οποία εντάχθηκε στο πλαίσιο της προώθησης της δια βίου κατάρτισης και της ευέλικτης προσαρμογής στις μεταβολές των συνθηκών εργασίας καθώς και με άλλες «κοινωνικές» ικανότητες στη δεκαετία του 2000, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η ικανότητα της επιχειρηματικότητας, που νοηματοδοτεί σε μεγάλο βαθμό και τη σημασία της ιδιότητας του πολίτη.
Οι σκοποί των προγραμμάτων του Νέου Σχολείου, λοιπόν, απορρέουν από την αυστηρή προσήλωση στην υλοποίηση της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής. Αυτή η αυστηρή προσήλωση δεν χαρακτήριζε το ΔΕΠΠΣ, χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι οι σκοποί του βρίσκονταν σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή εκπαιδευτική πολιτική. Στο ΔΕΠΠΣ δεν εκφραζόταν με ευκρίνεια η επιμονή για στροφή της εκπαίδευσης στα βασικά, παρά το γεγονός ότι δύο χρόνια πριν τη δημοσίευσή του είχαν παρουσιαστεί ευρωπαϊκά κείμενα για την προώθηση των στρατηγικών στόχων της Συνόδου της Λισσαβόνας, τα οποία εξέφραζαν αυτή τη στροφή, που έχει ως συνέπεια την υποβάθμιση της αναγκαιότητας για την κατάκτηση ιστορικής, κοινωνιολογικής, αισθητικής και φιλοσοφικής γνώσης.
Αντίθετα, στο σχέδιο δράσης για το Νέο Σχολείο η λογική της στροφής στα βασικά κυριαρχεί. Το ότι στο κείμενο αναφέρεται πως στη νέα χρονιά θα γίνουν παρεμβάσεις σε 10θέσια, 11θέσια και 12θέσια ολοήμερα σχολεία, οι οποίες θα έχουν ως βασικούς τους άξονες την «εστίαση στην ελληνική γλώσσα και στα μαθηματικά», τη «στόχευση στα μαθηματικά και στην ξένη γλώσσα» και την «προτεραιότητα στην ξένη γλώσσα και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές» είναι ένα ακόμα δείγμα της κυριαρχίας της στροφής στα βασικά. Μάλιστα, δύο περίπου μήνες μετά τη δημοσίευση του σχεδίου του Νέου Σχολείου, με απόφαση του υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, οι παρεμβάσεις αρχίζουν να υλοποιούνται.
Στο ωρολόγιο πρόγραμμα της νέας σχολικής χρονιάς όλων των τάξεων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης οκτακοσίων δωδεκαθέσιων ολοήμερων σχολείων προστίθενται δύο ώρες ελληνικής γλώσσας, δύο ώρες μαθηματικών, οκτώ ώρες ξένης γλώσσας και δώδεκα ώρες ηλεκτρονικών υπολογιστών σε σύνολο τριάντα πέντε νέων ωρών. Αν συνυπολογίσουμε την παραδοσιακή ποσοτική κυριαρχία των ωρών διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και των μαθηματικών στο μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενο ωρολόγιο πρόγραμμα, είναι φανερό ότι η στροφή στα βασικά εμπεδώνεται. Το ποσοστό των ωρών διδασκαλίας των συναφών με τη στροφή στα βασικά μαθημάτων ξεπερνά το 53% του συνόλου των ωρών διδασκαλίας όλων των μαθημάτων.
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, για να γίνει πραγματικότητα και να εκπληρώσει τους στόχους του το Νέο Σχολείο, απαραίτητο είναι το νέο πρόγραμμα να υιοθετεί τις ακόλουθες αρχές οργάνωσης και εφαρμογής του: να είναι α) ανοικτό και ευέλικτο ως προς τον εκπαιδευτικό, ο οποίος θα έχει δυνατότητα παρέμβασης και αυτενέργειας στο περιεχόμενο και στη μέθοδο διδασκαλίας• ως προς τη διαδικασία σύνταξης, όπου συμμετέχουν μάχιμοι εκπαιδευτικοί, εκπρόσωποι των επιστημονικών κλάδων και των ειδικών φορέων της πολιτείας• και επίσης ως προς τον μαθητή, β) στοχοκεντρικό, ώστε να περιγράφεται με σαφήνεια η ανάπτυξη των βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων από τις οποίες απορρέει η επιλογή περιεχομένων και διάρθρωσης της ύλης και οι μέθοδοι διδασκαλίας και αξιολόγησης, γ) ενιαίο και συνεκτικό από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο, ώστε με βάση τους εκπαιδευτικούς στόχους να εξασφαλίζεται η συνέχεια και η σύνδεση της γνώσης μεταξύ των μαθημάτων της τάξης αλλά και από τάξη σε τάξη και βαθμίδα σε βαθμίδα, δ) συνοπτικό, ώστε να αποτελεί εργαλείο επικοινωνίας και καθοδήγησης της εκπαιδευτικής πράξης, που να είναι προσιτό στους εκπαιδευτικούς αλλά και κατανοητό από τους γονείς, ε) διαθεματικό με την έννοια ότι προωθούνται και καλλιεργούνται με τρόπο εγκάρσιο οι βασικές δεξιότητες-ικανότητες και η ανάπτυξη θεμάτων και αξιών σε όλο το εύρος των επιμέρους μαθημάτων και στ) παιδαγωγικά διαφοροποιούμενο για να λαμβάνει υπόψη τους διαφορετικούς ρυθμούς μάθησης των μαθητών, τις ιδιαιτερότητες στην τάξη, τις διαφορετικές κοινωνικο-πολιτισμικές αναπαραστάσεις και όλα τα άλλα στοιχεία που καθιστούν τη διδασκαλία μια μοναδική, μη-τυποποιημένη διαδικασία.
Συγκρίνοντας τις «νέες αρχές οργάνωσης και εφαρμογής» με τις αντίστοιχες του ΔΕΠΠΣ, μπορούμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Πρώτον, ο στοχοκεντρικός χαρακτήρας του προγράμματος του Νέου Σχολείου, που δηλώνεται ρητά ότι σημαίνει περιγραφή με σαφήνεια των βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων από τις οποίες απορρέει η επιλογή περιεχομένων και οι μέθοδοι διδασκαλίας και αξιολόγησης, δεν αποτελεί κάποια νέα αρχή σχεδιασμού του αναλυτικού προγράμματος. Πρόκειται για την αφετηριακή θέση για τον προσδιορισμό του περιεχομένου του αναλυτικού προγράμματος της οπτικής της κοινωνικής αποτελεσματικότητας, που θεμελιώθηκε από τον Franklin Bobbit στην Αμερική των αρχών του 20ού αιώνα και αναπτύχθηκε με το μοντέλο του Ralph Tyler και την ταξινομία των διδακτικών στόχων του Benjamin Bloom στα μέσα του ίδιου αιώνα. Η χρησιμοποίησή της δεν αποτελεί, βέβαια, διαφοροποίηση από το ΔΕΠΠΣ, αφού η ίδια ακριβώς αρχή είχε χρησιμοποιηθεί για το σχεδιασμό του τελευταίου, πράγμα που γίνεται φανερό όχι μόνο από τη δόμησή του με βάση συγκεκριμένους διδακτικούς στόχους οι οποίοι περιγράφονται με σαφήνεια, αντιστοιχούν στη μεταβολή συγκεκριμένων υποδιαιρέσεων της συμπεριφοράς των μαθητών και η επιτυχία τους είναι μετρήσιμη αλλά και από τη ρητή αναφορά της ταξινομίας του Bloom στο εισαγωγικό μέρος του.
Δεύτερον, ο ενιαίος και συνεκτικός χαρακτήρας του προγράμματος του Νέου Σχολείου από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο και η διαθεματικότητα ήταν οι αρχές στις οποίες στηρίχτηκε ο σχεδιασμός και του ΔΕΠΠΣ. Το σχέδιο δράσης δεν πρωτοτυπεί ως προς αυτές τις αρχές. Αξίζει, όμως, να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση, παρά το ότι χρησιμοποιεί με λανθασμένο και, τελικά, παραπλανητικό τρόπο την έννοια της διαθεματικότητας ακολουθώντας τα βήματα των συγγραφέων του ΔΕΠΠΣ, έχει ήδη δείξει ότι ουσιαστικά αλλοιώνει το περιεχόμενο της μόνης από τις καινοτομίες του που μπορούσε να θεωρηθεί ότι προωθούσε τη διαθεματική προσέγγιση, δηλαδή την ευέλικτη ζώνη.
Το κρίσιμο ζήτημα για το αν η ευέλικτη ζώνη θα αποτελούσε χώρο (έστω περιορισμένης) υλοποίησης της διαθεματικής προσέγγισης ήταν τα χαρακτηριστικά των projects τα οποία θα υλοποιούνταν στο πλαίσιό της. Με την απόφαση του υπουργείου Παιδείας που προαναφέραμε, μία (σε σύνολο τριών) από τις διδακτικές ώρες της ευέλικτης ζώνης στις τέσσερις πρώτες τάξεις των οκτακοσίων νέων ολοήμερων σχολείων θα αφιερώνεται σε θέματα αγωγής υγείας, διατροφικών συνηθειών, κυκλοφοριακής αγωγής και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αντίστοιχα. Συνεπώς, περιορίζονται ακόμη περισσότερο τα ήδη στενά όρια εφαρμογής της μεθόδου project, βασικό χαρακτηριστικό της οποίας θα έπρεπε να είναι η αξιοποίηση των παιδικών ενδιαφερόντων και η προσέγγιση ποικίλων προβλημάτων με στόχο την αλλαγή της κοινωνίας σε δημοκρατική κατεύθυνση, με αποτέλεσμα την σχεδόν πλήρη περιθωριοποίηση κάθε στοιχείου διαθεματικής προσέγγισης από τις προδιαγραφές του αναλυτικού προγράμματος του Νέου Σχολείου και την αλλοίωση του περιεχομένου της ευέλικτης ζώνης.
Τρίτον, η αρχή του ανοικτού και ευέλικτου χαρακτήρα του προγράμματος, όταν αναφέρεται στη διαδικασία σύνταξής του, όπου συμμετέχουν μάχιμοι εκπαιδευτικοί, εκπρόσωποι των επιστημονικών κλάδων και των ειδικών φορέων της πολιτείας, είναι παρόμοια με εκείνη του ΔΕΠΠΣ. Ο σχεδιασμός του αναλυτικού προγράμματος του Νέου Σχολείου θα γίνει μέσω ευρωπαϊκού προγράμματος, το οποίο έχει ήδη προκηρυχθεί και όπου προσδιορίζεται σαφώς ότι κύριος φορέας θα είναι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, που θα αναθέσει σε επιστήμονες-εμπειρογνώμονες την εκπόνηση των προγραμμάτων κάθε μαθήματος, οδηγών για τους εκπαιδευτικούς (μεθοδολογικές κατευθύνσεις και πρακτικά παραδείγματα για τη διδασκαλία και την αξιολόγηση) και εκπαιδευτικού υλικού. Στη διαδικασία θα συμμετέχουν οι εκπαιδευτικοί των σχολείων όπου τα προγράμματα θα εφαρμόζονται πιλοτικά, ενώ για το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας θα προγραμματιστούν απλώς ενημερωτικές συναντήσεις.
Η οποιαδήποτε, λοιπόν, συμμετοχή συλλογικών φορέων της εκπαίδευσης στη διαμόρφωση του προγράμματος του Νέου Σχολείου θα γίνει ουσιαστικά επί ενός έτοιμου προϊόντος. Έτσι, θα έχει ως στόχο την εξασφάλιση της επίφασης της δημόσιας διαβούλευσης, προσλαμβάνοντας ανάλογο χαρακτήρα με τη νομιμοποιητική επίκληση του διαλόγου που έγινε για το ΔΕΠΠΣ, χαρακτήρα απλής συμπλήρωσης και διακόσμησης μιας συγκεκριμένης λογικής για τη συγκρότηση των σχολικών προγραμμάτων, δηλαδή της λογικής του σχεδιασμού τους χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Η ίδια αρχή, όταν αναφέρεται στον εκπαιδευτικό ο οποίος θα έχει δυνατότητα παρέμβασης και αυτενέργειας στο περιεχόμενο και στη μέθοδο διδασκαλίας, επίσης συμπεριλαμβανόταν στο ΔΕΠΠΣ. Όσο για τον ανοικτό και ευέλικτο χαρακτήρα του προγράμματος ως προς τον μαθητή, αυτός παραμένει παντελώς αδιευκρίνιστος στο κείμενο του σχεδίου δράσης για το Νέο Σχολείο.
Τέταρτον, οι αρχές του συνοπτικού και παιδαγωγικά διαφοροποιούμενου προγράμματος είναι εκείνες που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί στον σχεδιασμό του ΔΕΠΠΣ. Όσον αφορά την αρχή της συνοπτικότητας, η χρήση της συνδέεται με την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του αναλυτικού προγράμματος, αφού δικαιολογείται με βάση την αξιοποίησή του ως εργαλείου επικοινωνίας και καθοδήγησης της εκπαιδευτικής πράξης, ενός εργαλείου που θα είναι προσιτό στους εκπαιδευτικούς και κατανοητό από τους γονείς. Όσον αφορά την αρχή της διαφοροποίησης, εκ πρώτης όψεως μπορεί να κατανοηθεί ως βήμα στην κατεύθυνση μιας διδασκαλίας η οποία αναγνωρίζει τις πολυποίκιλες διαφορές στο χώρο του σχολείου, αφού στο κείμενο συνδέεται με τους διαφορετικούς ρυθμούς μάθησης των μαθητών, τις ιδιαιτερότητες στην τάξη και τις διαφορετικές κοινωνικο-πολιτισμικές αναπαραστάσεις τους.
Ωστόσο, ακόμα και αν η αρχή της διαφοροποίησης του προγράμματος φαίνεται να αντιστοιχεί στο «σεβασμό και την αναγνώριση των άλλων», που συγκαταλέγεται στα επιμέρους στοιχεία των ικανοτήτων τις οποίες επιδιώκει να αναπτύξει το πρόγραμμα του Νέου Σχολείου, δεν μπορεί παρά να γίνει κατανοητή πρωταρχικά με βάση τη σύνδεσή της με τον στοχοκεντρικό χαρακτήρα του προγράμματος. Στο σύνολο των αρχών της οργάνωσης και της εφαρμογής του προγράμματος του Νέου Σχολείου, εκείνη που κυριαρχεί είναι ο στοχοκεντρικός χαρακτήρας του. Αυτή είναι η αρχή η οποία σφραγίζει το σχέδιο δράσης του Νέου Σχολείου, ακριβώς επειδή απαντά στο βασικό λόγο της συγγραφής του, τον οποίο ρητά επικαλείται στην κριτική της προς το υπάρχον σχολείο η κυβέρνηση, δηλαδή την «απογοητευτική εικόνα της απόδοσης» του τελευταίου.
Η δόμηση του προγράμματος με βάση συγκεκριμένους διδακτικούς στόχους οι οποίοι περιγράφονται με σαφήνεια, αντιστοιχούν στη μεταβολή συγκεκριμένων υποδιαιρέσεων της συμπεριφοράς των μαθητών και η επιτυχία τους είναι μετρήσιμη αποτέλεσε ιστορικά βασική θέση της οπτικής της κοινωνικής αποτελεσματικότητας για τον σχεδιασμό του. Αυτή η οπτική εμπεριείχε την αρχή της διαφοροποίησης του προγράμματος. Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο David Snedden, θεωρώντας ότι ο σύγχρονος κόσμος διαιρεί και υποδιαιρεί τα επαγγέλματά του, υποστήριζε ότι ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα έπρεπε να αντανακλά αυτή την πραγματικότητα. Κάθε είδος εκπαίδευσης έπρεπε να σχεδιάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά του προσώπου που έπρεπε να εκπαιδευτεί. Μια πραγματικά επιστημονική εκπαίδευση δεν μπορούσε παρά να θεμελιώνεται σε ένα αναλυτικό πρόγραμμα το οποίο θα προσαρμοζόταν στις κοινωνικές λειτουργίες που θα επιτελούσαν οι μαθητές ως ενήλικες. Εφόσον, όμως, οι άνθρωποι επιτελούσαν διαφορετικές λειτουργίες, σύμφωνα με την κοινωνική τάξη, το επάγγελμα και το κοινωνικό φύλο τους, οι αντίστοιχες με τις κοινωνικές λειτουργίες ικανότητες ήταν αναγκαίο να προβλεφθούν και να ενσωματωθούν σε ένα εξαιρετικά διαφοροποιημένο αναλυτικό πρόγραμμα.
Βέβαια, το όραμα του Snedden για ένα λεπτομερέστατα διαφοροποιημένο αναλυτικό πρόγραμμα δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ στην εντέλεια, αλλά η γενική ιδέα για διαφορετική εκπαίδευση των διαφορετικών ομάδων του πληθυσμού, προσδιορισμένη με ποικίλους τρόπους, καθιερώθηκε στη σύγχρονη αμερικανική εκπαίδευση. Επιπλέον, η ίδια ιδέα συνδεόταν με το ότι η εκπαίδευση έπρεπε να σχεδιάζεται με βάση συγκεκριμένους σκοπούς και, συνεπώς, ήταν απαραίτητο να δίνεται συνεχής έμφαση στη διατύπωση συγκεκριμένων στόχων διδασκαλίας με εξαιρετικά συγκεκριμένους όρους. Ο Bobbit, ο Snedden και άλλοι θεωρητικοί της κοινωνικής αποτελεσματικότητας στην ουσία προώθησαν μια νέα κουλτούρα για την εκπαίδευση. Το σχολείο, αντί να είναι ένας τόπος διανοητικής έρευνας, εξάσκησης της περιέργειας και δημιουργικής δράσης, παρουσιαζόταν ως μηχανισμός όπου οι μαθητές εργάζονταν παθητικά για να επιτύχουν προκαθορισμένα αποτελέσματα, τα οποία ελάχιστα ή καθόλου σχετίζονταν με τα δικά τους ενδιαφέροντα και τις δικές τους προσωπικές ιστορίες, αλλά πιθανώς τους εφοδίαζαν για τη μελλοντική τους ζωή.
Η αρχή της διαφοροποίησης του προγράμματος ουσιαστικά υπάγεται στην αποτελεσματικότητα του προγράμματος του Νέου Σχολείου, με την έννοια ότι η διαφοροποίηση επιδιώκεται για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένοι διδακτικοί στόχοι, οι οποίοι περιγράφονται με σαφήνεια, αντιστοιχούν στη μεταβολή συγκεκριμένων υποδιαιρέσεων της συμπεριφοράς των μαθητών και η επιτυχία τους είναι μετρήσιμη. Η αναγνώριση και η αξιοποίηση των διαφορετικών ρυθμών μάθησης των μαθητών, των ιδιαιτεροτήτων και των διαφορετικών κοινωνικο-πολιτισμικών αναπαραστάσεών τους εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Και, βέβαια, δεν εντάσσονται σε κάποιο άλλο πλαίσιο άμβλυνσης της συμβολής του σχολείου στην αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων και αμφισβήτησης της κυρίαρχης ιδεολογίας. Συνεπώς, η χρησιμοποίηση της αρχής της διαφοροποίησης στην κατασκευή των προγραμμάτων του Νέου Σχολείου και η εφαρμογή της είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στην καθιέρωση στο πεδίο της διδακτικής πράξης διαφορετικών επιπέδων στόχων για διαφορετικές κατηγορίες μαθητών, στο όνομα της αναγνώρισης των ιδιαιτεροτήτων, των διαφορετικών ρυθμών μάθησης και των διαφορετικών κοινωνικο-πολιτισμικών αναπαραστάσεών τους.
Με βάση, λοιπόν, τη σύγκριση που προηγήθηκε, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η μετάβαση από το ΔΕΠΠΣ στα αναλυτικά προγράμματα του Νέου Σχολείου χαρακτηρίζεται από α) μεγαλύτερη έμφαση στην αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης, β) απάλειψη σκοπών οι οποίοι παραπέμπουν σε κατευθυντήριες γραμμές των φιλελεύθερων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, όπως η ισορροπία μεταξύ των ανθρωπιστικών/κοινωνικών και των θετικών/τεχνολογικών κατευθύνσεων και η παροχή ίσων ευκαιριών και δυνατοτήτων μάθησης για όλους τους μαθητές, γ) περιοριστική προσέγγιση των σκοπών του αναλυτικού προγράμματος μέσω της συγκεκριμενοποίησής τους στην ανάπτυξη ικανοτήτων, δ) αυστηρή προσήλωση στην υλοποίηση της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής, που συνεπάγεται την επιμονή για στροφή της εκπαίδευσης στα λεγόμενα βασικά αντικείμενα διδασκαλίας, ε) αλλοίωση της ευέλικτης ζώνης μέσω της περαιτέρω περιθωριοποίησης της εφαρμογής της μεθόδου project και στ) αξιοποίηση της αρχής του παιδαγωγικά διαφοροποιούμενου προγράμματος, η οποία συνδέεται με την αρχή του στοχοκεντρικού χαρακτήρα του, στο πλαίσιο της υιοθέτησης της οπτικής της κοινωνικής αποτελεσματικότητας για το σχεδιασμό του.
Με άλλα λόγια, η οπτική της κοινωνικής αποτελεσματικότητας, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή του ΔΕΠΠΣ, εμπλουτίζεται στο σχέδιο δράσης του Νέου Σχολείου με την προσθήκη της αρχής της διαφοροποίησης του προγράμματος. Το σχέδιο δράσης συνεχίζει να χρησιμοποιεί στοιχεία μαθητοκεντρικής ρητορικής, αλλά τα στοιχεία αυτά υπάγονται στον κεντρικό σκοπό του, την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση πρέπει να εξυπηρετήσει πιο άμεσα τις λειτουργίες της υπάρχουσας κοινωνικοοικονομικής οργάνωσης και έτσι καθίστανται περιττοί σκοποί που παραπέμπουν σε φιλελεύθερες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις ή αντίστοιχες παιδαγωγικές μέθοδοι – τα δόγματα της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας δίνουν προτεραιότητα στην ανάπτυξη συγκεκριμένων ικανοτήτων, οι οποίες στη χώρα μας προσδιορίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο ραγιάς πολύ θαυμάζει την παροιμία του εχθρού του Τούρκου...

«Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, φίλα το...». E... λοιπόν, αυτή τη ρήση τη θυμήθηκα παρακολουθώντας τους λεονταρισμούς του πρωθυπουργού πως δεν πρόκειται να κάνει εθνικές εκλογές. Όμως, εάν ακούσετε τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους επιτηρητές μας να μιλούν για τις τοξικές περί εκλογών δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου, αντιλαμβάνεστε τη μετεκλογική ομολογία του.
Το θλιβερό εκλογικό μήνυμα της Κυριακής –πού βρέθηκαν τόσοι πολίτες να ψηφίσουν το Μνημόνιο;– υποδηλώνει ότι η Ελλάδα φοβάται... Η διάγνωση της δεινής κατάστασης δεν αφήνει περιθώρια για «φθηνές» ελπίδες. Η επερχόμενη οικονομική καταστροφή και το κοινωνικό χάος έχουν παραλύσει τη βούληση για αντίσταση και αντίδραση στα χειρότερα που μας περιμένουν. Στη φοβική κοινωνία, το Μνημόνιο παράγει χαρακτηριστικά υποτέλειας στην ξενοκρατία.
Η απόσταση από τον γκρεμό είναι ελάχιστη. Η κρισιμότητα της κατάστασης αποτυπώνεται εύγλωττα στις ΗΠΑ: Η κρίση τούς έχει στοιχίσει περισσότερο από ό,τι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και οι πόλεμοι του Βιετνάμ και του Ιράκ, επιφυλάσσοντας δεινή ήττα στον Ομπάμα. Σε αυτό το περιβάλλον, η ελληνική οικονομία βρίσκεται πιο αδύναμη από ποτέ. Έχουν γίνει εγκληματικά λάθη και, με αποτέλεσμα καταχρεωμένη την ελληνική κοινωνία και την κρατικοδίαιτη οικονομία, όλα να κρέμονται από μια «ξένη» κλωστή. Το κράτος των Αθηνών δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα και μας έχει παραδώσει ανοχύρωτους στην κρίση.
Η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει ένα εκρηκτικό μείγμα δυσοίωνων παραγόντων, που οδηγεί το ΑΕΠ σε βαθύτερη ύφεση, την πραγματική οικονομία σε αποπληθωρισμό και απελπιστική ανεργία, ενώ έχουν χρεοκοπήσει ουσιαστικά τα ασφαλιστικά ταμεία, τα δημόσια νοσοκομεία και οι μεταφορές. Το οικονομικό είναι πρωτίστως πολιτικό πρόβλημα. Η υπέρβαση του κλεπτοκρατικού και σπάταλου μοντέλου ήταν ένα είδος εκκαθάρισης της «κόπρου του Αυγείου».
Πρώτον, η μάστιγα της διαπλοκής/διαφθοράς, που εμποδίζει την ανάπτυξη. Δεύτερον, η εκτεταμένη σπατάλη, που προκύπτει από την επιβίω ση πλήθους αντιπαραγωγικών καταστάσεων, από λάθος αποφάσεις και κακό προγραμματισμό στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Το κλεπτοκρατικό και σπάταλο μοντέλο, που κυριάρχησε για πάρα πολλά χρόνια, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία ιδιότυπη φούσκα. Με μαθηματική ακρίβεια κάποια στιγμή θα έσκαγε. Για να αντιμετωπιστεί προϋπέθετε ισχυρή πολιτική βούληση και επεξεργασμένο πολιτικό σχέδιο δράσης. Κι επειδή δεν υπήρχε, μας παρέδωσαν στο Μνημόνιο, και αυτοί βολεύτηκαν στα προνόμιά τους.
Όταν όμως μια χώρα οδηγείται σε κρίση χρέους και μπαίνει σε καθεστώς αναγκαστικής οικονομικής διαχείρισης, είναι προφανές ότι αυτό δεν προκύπτει απλώς από τους ατυχείς χειρισμούς κάποιων ανίκανων ανθρώπων, ούτε επειδή αποδείχθηκε η κυβέρνηση παραδειγματικά δόλια ότι θα το αντιμετωπίσει με τις δικές της δυνάμεις. Κι ενώ γνωρίζουμε το τεράστιο κοινωνικό κόστος του Μνημονίου, τώρα διαπιστώνουμε το χειρότερο: πως το κόστος αυτό δεν θα αποδώσει.
Οι επιχειρήσεις «αλληλεγγύης» που σκόπιμα επιδίδονται οι «ισχυροί» για μας αποκαλύπτουν πολλά πράγματα που πάντοτε υποψιαζόμασταν: πως το τιμόνι αυτής της χώρας έχει περιέλθει στην υποτέλεια των αγορών και των spreads. Μας το λένε ξεκάθαρα κι εμείς το επαναλαμβάνουμε: πρέπει να στείλουμε ένα «ισχυρό μήνυμα» στις αγορές – αρκετά ισχυρό για να τις καθησυχάσουμε. Είναι η επιβολή νέων σκληρών προγραμμάτων λιτότητας που θα εφαρμοστούν με ψυχρή ωμότητα. Έτσι εξαπολύεται νέα επίθεση στους πολίτες σαν να ήταν αυτοί οι φταίχτες της κρίσης. Αυτοί θα πληρώσουν το λογαριασμό. Όλους τους λογαριασμούς... Το παράδοξο είναι ότι τα θύματα –όπως οι Έλληνες– δεν το αντιλαμβάνονται.
Kαι η ελπίδα, πού είναι η ελπίδα, πώς μπορεί ένας λαός να ζήσει, έστω την παρακμή του, χωρίς ελπίδα; Όμως, η ελπίδα, δεν σερβίρεται με επιφυλλιδογραφία «αισιόδοξων» προοπτικών, δεν μεταγγίζεται με την εμπορευματοποιημένη «αισιοδοξία» της επαγγελματικής πολιτικής. H ελπίδα είναι κάτι εξαιρετικά πολύτιμο και γι’ αυτό δυσχερέστατο, που κερδίζεται ή χάνεται στην πολύ προσωπική αναμέτρηση του ηγέτη στην υπεράσπιση των προβλημάτων του λαού του. Το ρεαλιστικό προαπαιτούμενο για να τολμήσει ένας ηγέτης τομές και ζωογόνες μεταρρυθμίσεις και όχι ραγιάδικες συμπεριφορές, όταν συμπαρασύρεται στον εγωκεντρικό φόβο του για προσωπική επιβίωση. 

Μειώσεις-μαμούθ στους μισθούς του δημοσίου

Σχέδιο-σοκ για τις αμοιβές 768.000 κρατικών υπαλλήλων και λειτουργών.
Σχέδιο-σοκ για μειώσεις αποδοχών έως και 30% σε 768.000 υπαλλήλους και λειτουργούς του δημοσίου προωθεί η κυβέρνηση. Στόχος είναι οι αμοιβές των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα να συγκλίνουν σταδιακά με τα πολύ πιο χαμηλά επίπεδα των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα και οι μισθολογικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού να περιοριστούν σημαντικά!
Μέσα επίτευξης του στόχου αυτού θα είναι η κατάργηση μεγάλου αριθμού επιδομάτων που λαμβάνουν συγκεκριμένες κατηγορίες υπαλλήλων, η περικοπή ορισμένων άλλων επιδομάτων και η ενσωμάτωση όλων των υπόλοιπων πρόσθετων παροχών στους βασικούς μισθούς.
Ως πρόφαση για την επιβολή αυτών των επώδυνων αλλαγών θα χρησιμοποιηθεί η... “ανάγκη για σύνδεση των αμοιβών με το παραγόμενο έργο και την αποδοτικότητα των υπαλλήλων”.
Η κυβέρνηση έχει άλλωστε δεσμευτεί -μέσω του μνημονίου που υπέγραψε με την τρόικα- ότι θα ξεκινήσει τη διαδικασία για τη δημιουργία ενός απλοποιημένου συστήματος αμοιβών που θα καλύπτει τους βασικούς μισθούς και τα επιδόματα και ότι η συνολική αμοιβή κάθε εργαζομένου “θα αντανακλά τα καθήκοντα και την παραγωγικότητα”.
Στο στόχαστρο της κυβέρνησης θα μπουν κυρίως τα επιδόματα, οι αποζημιώσεις και οι λοιπές πρόσθετες αμοιβές που εισπράττουν οι θεωρούμενοι ως... “οι πιο υψηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι του δημοσίου”, δηλαδή οι υπάλληλοι των υπουργείων Οικονομικών, Περιφερειακής Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης (Γεωτεχνικοί), Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Περιβάλλοντος, Υποδομών και Εξωτερικών. Μέσω της κατάργησης ή της μείωσης των επιδομάτων και των αποζημιώσεων, οι συνολικές αποδοχές των περισσότερων υπαλλήλων που εργάζονται στα υπουργεία αυτά αναμένεται να μειωθούν σημαντικά προκειμένου να προσεγγίσουν τα χαμηλότερα επίπεδα στα οποία βρίσκονται οι αποδοχές στα υπόλοιπα υπουργεία.
Τα επιδόματα
Η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών δεσμεύτηκε εξάλλου στην τρόικα ότι θα καταργήσει ή θα περικόψει και πολλά άλλα επιδόματα δημοσίων υπαλλήλων τα οποία νομοθετήθηκαν με την αιτιολογία της παροχής κινήτρων για μεγαλύτερη παραγωγικότητα αλλά τελικά καταβλήθηκαν σε όλους ανεξαιρέτως τους υπαλλήλους του δημοσίου ή σε όλους τους υπαλλήλους ενός συγκεκριμένου κλάδου, ανεξαρτήτως του εάν ήταν ή όχι αποδοτικοί στη δουλειά τους. Τέτοια επιδόματα είναι ενδεικτικά:
· το κίνητρο απόδοσης, το οποίο λαμβάνουν όλοι οι πολιτικοί δημόσιοι υπάλληλοι και το οποίο κυμαίνεται από 50 έως 150 ευρώ το μήνα, ανάλογα με την κατηγορία κάθε υπαλλήλου (ΥΕ, ΔΕ, ΤΕ ή ΠΕ)
· το επίδομα “αποτελεσματικότερης διεκπεραίωσης υποθέσεων” που λαμβάνουν όλοι οι δικαστικοί λειτουργοί και το οποίο κυμαίνεται από 350 έως 650 ευρώ το μήνα.
· Επιπλέον, στο στόχαστρο του υπουργείου Οικονομικών θα μπουν και επιδόματα τα οποία συνδέονται με τα καθήκοντα συγκεκριμένων κλάδων δημοσίων υπαλλήλων, όπως τα επιδόματα ειδικών συνθηκών, το επίδομα πληροφορικής κτλ.
Το νέο μισθολόγιο
Για την καταβολή επιδομάτων στο πλαίσιο του νέου μισθολογίου θα θεσπιστούν άλλα κριτήρια όπως: θέση ευθύνης, ειδικότητα, επίπεδο και σχέση συναλλαγής και παροχής υπηρεσιών προς τον πολίτη, καθώς και παραγωγικότητα.
Ήδη στο γενικό πλαίσιο αρχών του νέου μισθολογίου, το οποίο έχει προτείνει η κυβέρνηση στην ΑΔΕΔΥ, περιλαμβάνεται η ακόλουθη επιχειρηματολογία με την οποία επιδιώκεται να δικαιολογηθεί η αναγκαιότητα προώθησης ριζικών αλλαγών στο σύστημα αμοιβών των εργαζομένων στο δημόσιο:
· “Η μισθολογική δαπάνη αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος, περίπου 32%, των πρωτογενών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού”.
· “Από το 2001 οι δαπάνες για μισθούς έχουν αυξηθεί κατά περίπου 80%. Το 2001 το σύνολο των μισθολογικών παροχών μόνο για την κεντρική κυβέρνηση -δηλαδή χωρίς τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα και τους ΟΤΑ- ήταν 10 δισ. ευρώ, ενώ το 2009 έφθασε τα 18 δισ. ευρώ. Η ίδια κατηγορία μισθολογικών δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν 6,9% το 2001, ενώ το 2009 έφθασε το 7,6% του ΑΕΠ”.
· “Από τη διάρθρωση των μισθολογικών δαπανών προκύπτει ότι υπάρχει μεγάλη ασυμμετρία αμοιβών μεταξύ των υπαλλήλων. Αυτό ισχύει τόσο όσον αφορά στη σχέση καταληκτικού προς εισαγωγικό μισθό, καθώς δεν υπάρχει διαφοροποίηση όσο κινούμαστε από την υποχρεωτική στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αλλά και όσον αφορά τη διαφοροποίηση των μηνιαίων αποδοχών ανά υπουργείο”.
· “Όσον αφορά στη διαχρονική σύγκριση του μισθολογικού κόστους, υπάρχει μεγάλη διάσταση στο μέσο ύψος των αμοιβών μεταξύ του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Το 2008, ο μέσος μισθός στον δημόσιο τομέα ήταν σχεδόν 40% υψηλότερος από τον μέσο μισθό στον ιδιωτικό τομέα”. Είναι προφανές ότι με το επιχείρημα αυτό προλειαίνεται το έδαφος για περικοπές αποδοχών υπαλλήλων και λειτουργών του δημοσίου ώστε σταδιακά να συγκλίνουν με τα χαμηλότερα επίπεδα των αμοιβών του ιδιωτικού τομέα. Για τον σκοπό αυτό η μείωση που απαιτείται φθάνει το 30%!
· “Η Ελλάδα παρουσίασε τη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση στους ονομαστικούς μισθούς στον δημόσιο τομέα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, την περίοδο 1999-2009 η αμοιβή ανά εργαζόμενο στον δημόσιο τομέα αυξήθηκε κατά 117%”.
Το νέο σύστημα αμοιβών
Σύμφωνα με τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Εσωτερικών, το νέο σύστημα αμοιβών στο δημόσιο πρέπει:
• Να συνδέεται με την αξιολόγηση των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων των υπαλλήλων.
• Να ακολουθεί το σύστημα σταδιοδρομίας.
• Να συνδέεται με τη σπουδαιότητα των ασκούμενων καθηκόντων και την κατοχή θέσεων ευθύνης.
• Να σχετίζεται με το παραγόμενο αποτέλεσμα.
• Να συγκλίνει από άποψη δομής και τάσεων προς τα ευρωπαϊκά συστήματα αμοιβών.
• Να λαμβάνει υπόψη τις γενικότερες συνθήκες εργασίας.
Δραστικές περικοπές και στις ΔΕΚΟ
Περικοπές αποδοχών σημαντικού ύψους σχεδιάζει η κυβέρνηση και για δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους δημοσίων επιχειρήσεων από το επόμενο έτος, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την ανάγκη για την οικονομική εξυγίανση των συγκεκριμένων επιχειρήσεων.
Το νέο σχέδιο για τη μείωση των μισθών των υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα θα τεθεί σε εφαρμογή, στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, σύμφωνα με τις προβλέψεις του μνημονίου.
Στο στόχαστρο του υπουργείου Οικονομικών θα μπουν, σε πρώτη φάση, οι αποδοχές των εργαζομένων σε 17 δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς. Τα ελλείμματα και τα χρέη των 17 αυτών ΔΕΚΟ εντάχθηκαν στο δημοσιονομικό έλλειμμα και στο δημόσιο χρέος, με αποτέλεσμα να παρακολουθούνται πλέον στενά από την κυβέρνηση
και την τρόικα και να επιδιώκεται η μείωσή τους με κάθε μέσο!
Οι ελλειμματικές ΔΕΚΟ
Οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί, των οποίων τα ελλείμματα εντάχθηκαν στο συνολικό δημοσιονομικό έλλειμμα, είναι οι εξής:
· Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος (ΟΣΕ)
· Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση ΑΕ (ΕΡΤ ΑΕ)
· Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (ΕΟΤ)
· Τραμ ΑΕ.
· Αττικό Μετρό
· Ειδικό Ταμείο Εφαρμογής Ρυθμιστικών και Πολεοδομικών Σχεδίων (ΕΤΕΡΠΣ)
· Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ΑΕ (ΕΑΣ ΑΕ)
· Ελληνικές Γεωργικές Ασφαλίσεις (ΕΛΓΑ)
· Εταιρεία Θερμικών Λεωφορείων (ΕΘΕΛ)
· Εταιρεία Λειτουργίας Σιδηροδρόμων ΑΕ (ΤΡΑΙΝΟΣΕ)
· Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών-Πειραιώς (ΗΣΑΠ)
· Ηλεκτροκίνητα Λεωφορεία Περιοχής Αθηνών-Πειραιώς (ΗΛΠΑΠ)
· Ηλεκτρομηχανική Κύμης ΕΠΕ
· Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ)
· Κοινωνία της Πληροφορίας ΑΕ
· Μονάδα Οργάνωσης της Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων ΑΕ (ΜΟΔ)
· Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ)
Τα ελλείμματα των παραπάνω ΔΕΚΟ επιβάρυναν το έλλειμμα του 2009 κατά 0,74% του ΑΕΠ ή κατά 1,74 δισ. ευρώ και το δημόσιο χρέος κατά 7,75% του ΑΕΠ ή κατά 18,2 δισ. ευρώ.

Η Καταγωγή των Ελλήνων: Οι Σημερινοί Έλληνες είμαστε κατά 99% απευθείας απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων.

«Η πόλη μας ομολογείται (αναγνωρίζεται) ως η αρχαιότατη, ….Γιατί εμείς κατοικούμε σ’αυτήν την πόλη, χωρίς να διώξουμε από εδώ άλλους, ούτε την βρήκαμε έρημη, ούτε έχουμε συγκεντρωθή μιγάδες από πολλά έθνη, αλλά η καταγωγή μας είναι τόσο καλή και γνήσια, ώστε την γή από την οποία γεννηθήκαμε, την ίδια κατέχουμε χωρίς καμία διακοπή(όλον το χρόνο),επειδή είμαστε αυτόχθονες και μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη με τα ίδια ονόματα που δίνει κάποιος στους πλησιέστερους συγγενείς του».
Ισοκράτους Πανηγυρικός, 23-24 (380 π.Χ)
Τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται απο πολλούς «διανοούμενους» και πολιτικούς, Έλληνες και μη, η καταγωγή των σημερινών Ελλήνων από τους αρχαίους Ελληνες. Υπάρχουν θεωρίες, ατεκμηρίωτες πάντοτε, που υποστηρίζουν οτι οι σημερινοί Έλληνες κατάγονται από Ινδοευρωπαίους, απο την Αφρική (θεωρία της μαύρης Αθηνάς,η οποία, παρά το ότι δεν στέκεται επιστημονικά, διδάσκεται σε αρκετά Αμερικάνικα πανεπιστήμια), από Σημιτοφοίνικες και άλλα τέτοια φαιδρά.
Και λέμε φαιδρά γιατί κάθε έρευνα, που αποδεικνύει τόσο την αυτοχθονία των αρχαίων προγόνων μας, όσο και το αδιάσπαστο του λαού μας απο τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, αποσιωπάται και δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Τις έρευνες αυτές θα παραθέσουμε παρακάτω.
Πρώτα απ’όλα δεν λαμβάνονται υπ’όψην οι αναφορές των ίδιων των αρχαίων συγγραφέων που στηρίζουν την αυτοχθονία των αρχαίων Ελλήνων.
Αυτό συμβαίνει είτε απο άγνοια των κειμένων αυτών απο τους εκπαιδευτικούς ή από κάποιου είδους εμπάθεια πρός την αρχαία Ελλάδα, πράγμα που οφείλεται στο ότι δέχονται χωρίς έρευνα όσα τους λένε κάποιοι «φωτισμένοι» καθηγητές πανεπιστημίων στα οποία σπούδασαν.
Ταυτόχρονα πολλοί Έλληνες εκπαιδευτικοί γίνονται θιασώτες ξένων θεωριών, όπως αυτή του Ιακώβ Φαλμεράϋερ, (θεωρία που έχει αποδειχθεί εσφαλμένη εδώ και έναν αιώνα) και υποστηρίζουν ότι δεν έχουμε καμιά σχέση με τους αρχαίους Έλληνες αλλά είμαστε Σλάβοι, Αλβανοί, Αφρικανοί, Τούρκοι και οτιδήποτε άλλο εκτός απο Έλληνες.
Παρ’ ότι ο Φαλμεράυερ έχει αποδειχθεί εμπαθής και αντιεπιστημονικός συνεχίζει να στηρίζεται από αρκετούς εκπαιδευτικούς και οι έρευνες των Ελλήνων καθηγητών που αποδεικνύουν τα ψεύδη του, αποσιωπούνται πλήρως και δεν διδάσκονται στα παιδιά.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε οτι τα τελευταία 100 χρόνια πολλοί λαοί χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τους αρχαίους Έλληνες και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σαν δικό τους και τους εαυτούς τους σαν απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στις ημέρες μας, οι Σλάβοι Σκοπιανοί.
Πιστεύουν και προπαγανδίζουν σε όλο το κόσμο οτι είναι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βέβαια δεν τους ήρθε ξαφνικά στο μυαλό ότι είναι γνήσιοι Μακεδόνες. Άνθρωποι όπως ο Τζόρτζ Σόρος έχουν χαρίσει πολλά εκατομμύρια δολλάρια στα Σκόπια φτιάχνοντας Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και Πανεπιστήμια στα οποία οι Σκοπιανοί μαθαίνουν οτι πρόγονοί τους ήταν ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης.
Χωρίς την συνεχή και τεράστια οικονομική ενίσχυση από ιδρύματα και οργανώσεις όπως του κ. Σόρος, τα Σκόπια ίσως να μην υπήρχαν σαν κράτος σήμερα. Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.
Είναι κοινό μυστικό οτι τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους, υπακούουν και λένε σε όλα «YES SIR», με αντάλλαγμα την επανεκλογή τους. (Οι αναγνώστες μπορούν να ψάξουν στο διαδίκτυο και θα βρουν σωρεία δηλώσεων Ελλήνων βουλευτών πάνω στο θέμα…)
ΓΙΑΤΙ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ;
Σε μια έρευνα στο διαδίκτυο δεν εντοπίσαμε άρθρα που να αμφισβητούν την καταγωγή των σημερινών Αιγυπτίων από τους αρχαίους Αιγύπτιους, των Ιρανών από τους Πέρσες, των Εβραίων από τους αρχαίους Εβραίους. Κανείς δεν τολμά να πεί ότι οι σημερινοί Κινέζοι δεν προέρχονται από τους αρχαίους Κινέζους. Οι Ινδοί από τους αρχαίους Ινδούς. Όλα τα παράξενα και όλα τα απίστευτα στην Ελλάδα συμβαίνουν.
Όλοι οι «αναθεωρητές» της ιστορίας αμφισβητούν το αδιάσπαστο των Ελλήνων και τον πολιτισμό τους. Λένε ότι δεν είμαστε Έλληνες. Τι κοινό έχουν οι οι αναθεωρητές αυτοί; Οι ιστορικοί τύπου Ρεπούση(στο διαδίκτυο θα βρείτε απίστευτες καταγγελίες για το πώς έχουν πάρει τα πτυχία τους όλοι αυτοί-η κ. Ρεπούση δεν είναι ιστορικός, είναι φιλολογος Γαλλικής γλώσσας και όμως έγραψε τα σχολικά βιβλία ιστορίας), αλλάζουν την ιστορία λέγοντας οτι είναι γραμμένη «μονόπλευρα και εθνικιστικά».
Η συγγραφή των βιβλίων τους βασίζεται σε παράξενες πηγές. Αποκόμματα εφημερίδων, περιοδικών, αναρχικές ιστοσελίδες όπως το Indymedia Athens, τουρκικές ιστορικές πηγές, Αλβανικές πηγές, βουλγαρικές πηγές. Τις ελληνικές πηγές τις πετάνε στα άχρηστα, παρ’ όλο που είναι πολύ πιο παλιές και πιο αξιόπιστες. Το φαιδρό είναι ότι σε ένα σύγγραμα τους αναφέρουν σαν πηγή ένα Βούλγαρο συγγραφέα.
Ο Βούλγαρος συγγραφέας χρησιμοποιεί σαν βιβλιογραφία του επιλεγμένους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν αρχαίοι Βούλγαροι συγγραφείς, ούτε αρχαίοι Τούρκοι συγγραφείς (όπως είναι γνωστό οι Τούρκοι εμφανίστηκαν στην περιοχή 1000 περίπου χρόνια μετά Χριστό). Για αυτό άλλωστε στις πανεπιστημιακές εκδόσεις της Τουρκίας, οι προ- Σωκρατικοί φιλόσοφοι εμφανίζονται ως Τούρκοι.
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ
Παρ’ όλα αυτά οι επιστήμες προοδεύουν. Σήμερα οι έρευνες πάνω στην ιστορία των λαών δεν περιορίζονται μόνο στα ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα. Πολλές επιστήμες επιστρατεύονται για την εξαγωγή ακριβέστερων και πιο αντικειμενικών συμπερασμάτων πάνω στην ανθρώπινη ιστορία. Μια απο αυτές τις επιστήμες είναι και η γενετική, η οποία είναι και η ακριβεστέρα όλων. Όλοι γνωρίζουμε ότι η μελέτη του DNA, αποκαλύπτει την καταγωγή και χρησιμοποιείται από την παλαιοντολογία μέχρι την αστυνομία.
Εχουν γίνει τέτοιου είδους έρευνες που να αποδεικνύουν οτι είμαστε πάντα Έλληνες;
Βεβαίως έχουν γίνει και μάλιστα επίσημες πανεπιστημιακές αλλά δεν έχουν προβληθεί παρά ελάχιστα.
ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ
Τα ελληνικά ΜΜΕ στη χώρα μας πρόβαλλαν τη Σκοπιανή έρευνα, η οποία «αποδεικνύει» ότι οι Έλληνες καταγόμαστε από την Αφρική.
Για μέρες ακούγαμε την Σκοπιανή έρευνα…Την απάντηση όμως του Έλληνα καθηγητή Γενετικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, την παρουσίασαν μόνο τα μικρά κανάλια. Δείτε γιατί. Ο κ. Τριανταφυλλίδης κατηγόρησε τους Σκοπιανούς καθηγητές σαν κοινούς απατεώνες. Η έρευνά τους ήταν μισθωμένη και είχε πολιτική σκοπιμότητα. Το ανθρώπινο DNA αποτελείται από τμήματα που επιμολύνονται όταν πάθει ο άνθρωπος μια ίωση ή όταν τσιμπηθεί από ένα κουνούπι.
Τότε το DNA του ιού μεταφέρεται(τμήμα του) στο ανθρώπινο DNA. Έτσι άλλωστε οι επιστήμονες καταλαβαίνουν τι αρρώστιες έχει περάσει ένας λαός. Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Τριανταφυλλίδη μελέτησαν οι Σκοπιανοί αυτό το μέρος του DNA. Αν το κουνούπι που σε τσίμπησε προέρχεται από την Αφρική, σου μεταφέρει γονότυπο από την Αφρική. Είπε ακόμη ότι σε διεθνές επίπεδο, για έρευνες ανακάλυψης της καταγωγής λαών, όλα τα πανεπιστήμια ερευνούν το μιτοχονδριακό DNA, το οποίο μεταβιβάζεται από την μητέρα στο παιδί και δεν «επιμολύνεται» με ξένα DNA.
Επι πολλά έτη λοιπόν γενετιστές απο ευρωπαϊκά πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα μελέτησαν το μιτοχονδριακό DNA των σημερινών πληθυσμών της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής και ανακάλυψαν τις σχέσεις που τους συνέδεαν πρίν απο 75.000 χρόνια.
Συγκεκριμένα: Εικοσι οκτώ(28) πανεπιστήμια της Ευρώπης ξεκίνησαν το 1990, υπο την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Συμμετείχαν οι χώρες: Αγγλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Δανία, Ιρλανδία, Ρουμανία, Τσεχία, Ισραήλ, Εσθονία, Ιράκ, Συρία. Εκαναν έρευνες DNA για τους κατοίκους της Ευρώπης. Απο πλευράς Ελλάδας συμμετείχει το Τμήμα Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπο τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη. Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότι απέδειξε οτι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι σε ποσοστό 70% οι σημερινοί Έλληνες έχουν το ίδιο DNA, με τους αυτόχθονες κατοίκους της Ελλάδας της προϊστορικής εποχής.
Το υπόλοιπο 30% από περιοχές της Εγγύς Ανατολής και προσδιορίζονται χρονικά στα νεολιθικά χρόνια. οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι κατοικούνταν ελληνικά φύλα. Όπως καταλαβαίνετε η έρευνα λέει με απλά λόγια, ότι οι πρόγονοι του Περικλή, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και εμείς, έχουμε το ίδιο DNA. Σε ποσοστό που αγγίζει το 99,5%. Γιατί η έρευνα αυτή δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ; Γιατί δεν πέρασε στην εκπαιδευτική ύλη; Ποιος ρυθμίζει τι διδάσκεται και τι αποσιωπάται;
Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της 8ης Δεκεμβρίου του 2000.
Επίσης στον «Ταχυδρόμο» της 2ας Απριλίου 2005.
Αλλη μια έρευνα έγινε απο το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή της Κυριακής» της 6ης Νοεμβρίου 2005. Το δημοσίευμα είχε τίτλο «Καθαρο το DNA των Ελλήνων». Το δημοσίευμα απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράϋερ(υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη θεωρία του Φαλμεράϋερ οι Έλληνες του 19ου αιώνα, άρα και οι σημερινοί ήταν Σλάβοι και Αλβανοί και ότι δεν είχαν καμία φυλετική σχέση με τους αρχαίους Έλληνες). Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν και ο κ. Τριανταφυλλίδης με την ερευνητική του ομάδα, απο το ΑΠΘ.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η έρευνα απέδειξε ότι η θεωρία του Φαλμεράϋερ είναι λανθασμένη. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι οι Έλληνες παρ΄’ όλα τα 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους, δεν αλλοιώθηκαν γενετικά.
Σήμερα βιώνουμε έναν ιδιόμορφο φασισμό. Οποιος στηρίξει την Ελλάδα, δηλαδή το σπίτι του, την οικογένειά του, συκοφαντείται αμέσως σαν «εθνικιστής», «ρατσιστής» και «επικίνδυνος». Οποιος μιλήσει εναντίον της ειρωνικά και απαξιωτικά θεωρείται «προοδευτικός», «ανοιχτόμυαλος» και «ανεκτικός». Το τι θα αντιμετωπίσουν αύριο οι γενιές που έρχονται ποιόν απασχολεί;
Δεν πιστεύουμε ότι είμαστε ανώτεροι φυλετικά από τους άλλους λαούς ούτε πιστεύουμε σε «περιούσιους και εκλεκτούς λαούς του θεού» δίνουμε όμως τη μάχη μας ενάντια σε αυτούς που αποκρύπτουν πληροφορίες με σκοπό να ελέγξουν το νού μας και τις αποφάσεις μας. Είναι δυνατόν το 2008 να ασχολούμαστε με φυλές; Αν η Ελλάδα έκανε τέστ DNA σε όσους ήθελαν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, θα ήταν ρατσισμός;;
Αυτή τη στιγμή οι ηγέτες της παγκοσμιοποίησης αποφάσισαν ότι προκειμένου να εγκατασταθείς στο Ισραήλ, πρέπει να περάσεις από τέστ DNA (Ελευθεροτυπία 4/7/98). Στις ΗΠΑ η σύζυγος του αντιπροέδρου Τσέϊνι θεώρησε απαράδεκτο το βιβλίο Ιστορίας για «τρεις αντιπατριωτικές αναφορές» και πολτοποιήθηκαν αμέσως 300.000 αντίτυπα! Κανείς όμως δεν τους κατηγόρησε για ρατσισμό και εθνικισμό. Ούτε η Ρεπούση, ούτε ο Λιάκος, ούτε ο Βερέμης, ούτε η κ. Γιαννάκου, ούτε ο κ. Πάγκαλος.

Δεν θέλουμε να μάθουμε τουρκικά κύριε πρωθυπουργέ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΜΑΚΩΝ ΞΑΝΘΗΣ
Δεν θέλουμε να μάθουμε τουρκικά κύριε πρωθυπουργέ.
Την επιστολή έστειλαν στον πρωθυπουργό και την Άννα Διαμαντοπούλου
Επιστολή διαμαρτυρίας προς τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου απέστειλαν τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου Πομάκων νομού Ξάνθης, τονίζοντας πως το επίσημο ελληνικό κράτος τους υποχρεώνει να μάθουν τουρκικά, μία γλώσσα που όπως τονίζουν «δεν θα χρησιμοποιήσουμε ποτέ».
Μεταξύ άλλων στην επιστολή τους τονίζουν:
«Το ελληνικό κράτος, παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα που παρέχει το Σύνταγμά του και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά και τα άρθρα 40 και 45 της συνθήκης της Λοζάνης, τα οποία παρέχουν στις μουσουλμανικές μειονότητες της Ελλάδας το δικαίωμα «να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των», στερεί από μας και τα παιδιά μας όχι μόνο το δικαίωμα της εκπαίδευσης στην μητρική μας γλώσσα, αλλά ακόμη και το πλέον στοιχειώδες δικαίωμα της αποκλειστικής εκπαίδευσης στην επίσημη γλώσσα του, την ελληνική, και μας επιβάλλει την υποχρεωτική εκπαίδευση σε μία ξένη γλώσσα, την οποία δεν μιλούμε και δεν επιθυμούμε να χρησιμοποιούμε, δηλαδή την τουρκική», τονίζουν τα μέλη του συλλόγου και προσθέτουν: «Εδώ και πολλές δεκαετίες συντελείται εις βάρος μας μία μορφωτική, γλωσσική και πολιτισμική γενοκτονία. Μία γενοκτονία εις βάρος αυτών των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ανήκουν και τα μέλη του συλλόγου μας, που έχουμε το θάρρος να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Πομάκοι της Ελλάδας».
Και συνεχίζουν λέγοντας ότι ζητούν το αυτονόητο, δηλαδή όπως αναφέρουν ζητούν «Tο δικαίωμα ο γιος μας ο Μεχμέτ να μαθαίνει ό,τι μαθαίνει ο γιος σας ο Νίκος. Ζητάμε η κόρη μας η Φατμέ, όταν θα δώσει εξετάσεις για να περάσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο, να έχει τις ίδιες γνώσεις, δεξιότητες και προοπτικές που θα έχει η κόρη σας η Άννα. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό τώρα, όταν στα πιο ευαίσθητα και κρίσιμα μαθησιακά χρόνια τους τα παιδιά μας διδάσκονται μια γλώσσα που δεν μιλούν και δεν θα την χρησιμοποιήσουν ποτέ στο σπίτι και στο πανεπιστήμιό τους;».
Οι αλήθειες για τα δημόσια σχολεία στα Πομακοχώρια με αριθμούς
Στην επιστολή του το Δ.Σ. του συλλόγου θυμίζει το παράδειγμα των δημόσιων (μη μειονοτικών) γυμνασίων και λυκείων στα Πομακοχώρια, για τα οποία όπως αναφέρεται, «ενώ ξεκίνησαν με 15 μαθητές και πόλεμο από πολλές πλευρές, τα σχολεία αυτά κατά το σχολικό έτος 2008-9 είχαν:
Γυμνάσιο Σμίνθης 145 μαθητές
Γυμνάσιο Γλαύκης 140 μαθητές
Λύκειο Γλαύκης 150 μαθητές
Τεχνικό Λύκειο Γλαύκης 60 μαθητές
Γυμνάσιο Θερμών 25 μαθητές
με αποτέλεσμα να μην επαρκούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις τους. Η σιωπηλή ή φανερή, σκόπιμη ή μη σκόπιμη, άρνηση ή αδράνεια του υπουργείου Παιδείας, των αρμοδίων φορέων της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης και εν τέλει του ελληνικού κράτους της στοιχειώδους δημοτικής εκπαίδευσης των παιδιών μας αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα ή στην ελληνική και στην πομακική ως μητρική τους, αποτελεί στην πραγματικότητα άρνηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των Πομάκων, του δικαιώματός μας στην παιδεία και στην μόρφωση, της αξιοπρέπειάς μας ως πολιτών αυτής της χώρας. Γι’ αυτό πρέπει η ελληνική Πολιτεία να βρει τον τρόπο και τα μέσα να αλλάξει άμεσα αυτήν την κατάσταση και να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά μας.
Δεν αρνούμαστε σε κανέναν από τους Πομάκους της πατρίδας μας το δικαίωμα να στέλνει τα παιδιά του στα μειονοτικά σχολεία για να μορφώνονται και στην τουρκική γλώσσα, ακόμη και εάν αυτός δεν την μιλά στο σπίτι του, εφόσον φυσικά επιθυμεί εκπαίδευση και στην τουρκική γλώσσα. Ζητούμε όμως και εμείς από το ελληνικό κράτος, αλλά και από όλους τους συμπατριώτες μας μουσουλμάνους και μη, πομακόφωνους, τουρκόφωνους και ελληνόφωνους, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι αισθάνονται φυλετικά Έλληνες, Τούρκοι ή Πομάκοι, να σεβαστούν το δικαίωμά μας να μορφώνονται τα παιδιά μας αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα ή στην ελληνική και στην μητρική μας γλώσσα, την πομακική. Όποια δικαιώματα απολαμβάνουν και ζητούν οι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι της Ελλάδας για την γλώσσα και παιδεία τους, τα ίδια δικαιώματα ζητούμε και εμείς για τους πομακόφωνους μουσουλμάνους της Ελλάδας, μία μεγάλη μερίδα των οποίων εκπροσωπούμε.
Τι ζητούν οι Πομάκοι της Ξάνθης
1. Την ίδρυση δημόσιων, μη μειονοτικών, σχολείων σε όλα τα πομακοχώρια και την παράλληλη λειτουργία τους με τα μειονοτικά. Τελικός στόχος της ελληνικής Πολιτείας θα πρέπει να είναι να προσφέρει σε κάθε Πομάκο, ανεξάρτητα του τι αισθάνεται φυλετικά, το δικαίωμα να επιλέξει την γλώσσα στην οποία θα μορφωθεί το παιδί του. Έτσι, όσοι γονείς επιθυμούν αποκλειστικά ελληνική Παιδεία για τα παιδιά τους, θα μπορούν να τα στέλνουν στο δημόσιο σχολείο και όσοι θέλουν να μορφωθούν τα παιδιά τους και στα τουρκικά, να τα στέλνουν στο υπάρχον μειονοτικό.
2. Την εισαγωγή στα δημόσια δημοτικά σχολεία της Θράκης της διδασκαλίας του Κορανίου για τους μουσουλμάνους μαθητές.
3. Την γενίκευση της προσχολικής αγωγής στην ελληνική γλώσσα, με την ίδρυση παιδικών βρεφονηπιακών σταθμών και δημόσιων νηπιαγωγείων σε όλα τα πομακοχώρια.
4. Την άμεση λειτουργία των τεσσάρων δημόσιων ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων, που ορθώς έπραξε και ίδρυσε ο προκάτοχός σας στο υπουργείο Παιδείας στα τέσσερα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Αναμένουμε από εσάς την υλοποίηση της λειτουργίας των τεσσάρων αυτών σχολείων που έχουν συσταθεί.
5. Την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος των κατοίκων της Μάνταινας, που εκκρεμεί από το 2006, για ίδρυση δημόσιου (μη μειονοτικού) σχολείου.
6. Την δημιουργία πιλοτικών σχολείων, όπου τα παιδιά θα διδάσκονται την μητρική τους γλώσσα (πομακική) και πολιτισμό, παράλληλα με την ελληνική. Η καταγραφή της έχει ήδη προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό, ενώ σήμερα πλέον υπάρχουν και Πομάκοι, αλλά και μη Πομάκοι (χριστιανοί) εκπαιδευτικοί, με γλωσσολογική παιδεία και επαρκή γνώση της πομακικής γλώσσας, οι οποίοι μπορούν να αναλάβουν το έργο της διδασκαλίας της στα σχολεία, έστω και μέσω πιλοτικών προγραμμάτων. Στα ίδια σχολεία να χρησιμοποιείται η πομακική, παράλληλα με την ελληνική κατά την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και σχολικών δραστηριοτήτων.
7. Την επίσημη και συστηματική καταγραφή της πομακικής γλώσσας από το ελληνικό κράτος, από επιτροπή επιστημόνων που διαθέτουν την σχετική παιδεία και γνώση, με την επίσημη καθιέρωση ειδικού αλφαβήτου, με βάση το ελληνικό αλφάβητο, προκειμένου να διδαχθεί στα σχολεία, αλλά και να χρησιμοποιείται δημόσια παράλληλα με την ελληνική, για να καλύψει τις ανάγκες διγλωσσίας. Στην καταγραφή της πομακικής μπορούν και πρέπει να συμμετέχουν και αρμόδια τμήματα πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (Α.Π.Θ., Δ.Π.Θ., ΕΠΑΘ).
8. Την συνεργασία της ελληνικής Πολιτείας με τον σύλλογό μας για την επίσημη καταγραφή και είσοδο της πομακικής γλώσσας στα σχολεία και στην δημόσια ζωή του τόπου, στην θέση της τουρκικής γλώσσας. Ο σύλλογός μας έχει υπόψη του κατάλληλα εκπαιδευμένα πρόσωπα και μπορεί να υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις στην ελληνική Πολιτεία για την υλοποίηση του σκοπού αυτού και είναι έτοιμος να συνεργαστεί μαζί της, προσφέροντας κάθε δυνατή βοήθεια.
9. Τον σεβασμό της Συνθήκης της Λωζάνης από το ελληνικό κράτος για την θρησκευτική (και όχι εθνική) μουσουλμανική μειονότητα των Πομάκων της Ελλάδας. Συγκεκριμένα το άρθρο 40 της συνθήκης προβλέπει: «Οι Τούρκοι υπήκοοι, οι ανήκοντες εις μη μουσουλμανικάς μειονότητας, … θα έχωσι ιδίως ίσον δικαίωμα να συνιστώσι, διευθύνωσι και εποπτεύωσι … σχολεία και λοιπά εκπαιδευτήρια, μετά του δικαιώματος να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των…». Εξάλλου το άρθρο 45 της ίδιας συνθήκης προβλέπει: «τα αναγνωρισθέντα διά των διατάξεων του παρόντος τμήματος δικαιώματα εις τας εν Τουρκία μη μουσουλμανικάς μειονότητας, αναγνωρίζονται υπό της Ελλάδος εις τας εν τω εδάφει αυτής ευρισκομένας μουσουλμανικάς μειονότητας». Μητρική γλώσσα είναι για μας τα πομακικά, και όχι τα τουρκικά, που μας έχουν επιβληθεί. Μέχρι να αρχίσει η διδασκαλία της μητρικής μας γλώσσας δεν επιθυμούμε να την αντικαταστήσει καμία άλλη γλώσσα εκτός από την ελληνική.
Το υπόμνημα που υπογράφουν για το διοικητικό συμβούλιο του πολιτιστικού συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης ο πρόεδρος Ταχήρ Κόντε, η γραμματέα Αλιέ Εφέντη και ο ταμίας Χαμδή Εφέντη, κοινοποιήθηκε επίσης στους, αντιπρόεδρο της Κυβερνήσεως Θεόδωρο Πάγκαλο, γενική γραμματέα Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας - Θράκης Θεοδώρα Κόκλα, πρόεδρο Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, γεν. γραμματέα ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, πρόεδρο ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργο Καρατζαφέρη, πρόεδρο Συνασπισμού Αλέξη Τσίπρα, πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, Φίλιππο Πετσάλνικο, βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης Σωκράτη Ξυνίδη, βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης Τσετίν Μάντατζη, βουλευτή Ν.Δ. Ξάνθης Αλέξανδρο Κοντό, Καπνεργατών.