Συμπαράσταση στους αγώνες των εκπαιδευτικών από το Παγκόσμιο Συνέδριο Εκπαιδευτικής Διεθνούς

Υπερψηφίστηκε ομόφωνα στο 6ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Εκπαιδευτικής Διεθνούς που πραγματοποιήθηκε στο Cape Town (από 22-26/7/2011) ψήφισμα που εκφράζει τη συμπαράσταση των εκπαιδευτικών όλου του κόσμου στους αγώνες των Ελλήνων, Πορτογάλων και Ιρλανδών εκπαιδευτικών, απαιτώντας την κατάργηση των εφαρμοζόμενων πολιτικών λιτότητας για τους εργαζόμενους και περικοπών στην εκπαίδευση, που επιβάλλονται από την τρόικα (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ).

Όσο και να με ΠΟΝΑΤΕ, εγώ θα είμαι ΕΚΕΙ!

Όσο και να με ΠΟΝΑΤΕ, εγώ θα είμαι ΕΚΕΙ!

Δυο μέρες με πόνεσες, με χτύπησες, με έκανες να κλάψω από τα δακρυγόνα σου...
Δυο μέρες με δηλητηρίασες με τον καρκίνο που μου έριξες...
Δυο μέρες, έκανες την γυναίκα μου, να σπάει τα τηλέφωνα για να δει αν είμαι καλά ή σε κάποιο νοσοκομείο...Δυο μέρες, με έριξες στην καυτή άσφαλτο και σηκώθηκα πολλές φορές ματωμένος...

Σε δυο μέρες, πέρασε όλη μου η ζωή σαν ταινία, μπροστά από τα μάτια μου...
Σε έβλεπα να με κοιτάς και να μου λες "Τι να κάνω;"...σου έγνεψα "Πέτα τα όλα και έλα μαζί μου"...γιατί και η δική σου γυναίκα σπάει τα τηλέφωνα για να δει αν είσαι καλά...
Δεν το έκανες και με απογοήτευσες...Όπως οι 155 που ξεπούλησαν εμένα, εσένα, τα παιδιά μας!
Και τώρα τι...; Τι θα πεις μεθαύριο στα παιδιά σου για αυτές τι δυο μέρες;
Εγώ, ξέρω τι θα τους πω...Θα τους δείξω τις φωτογραφίες μου, να με τραβάς σαν το σκυλί ματωμένο και δηλητηριασμένο...
Τα παιδιά μου ξέρεις τι θα πουν;
Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΗΡΩΑΣ...
Τα παιδιά σου ξέρεις τι θα πουν;
Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΦΡΟΣ...

Κρίμα...

Πως θα προσληφθούν μόνιμοι και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί το νέο σχολικό έτος Το επόμενο χρονικό διάστημα το Υπουργείο Παιδείας θα ανακοινώσει πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την πρόσληψη χιλιάδων αναπληρωτών (πλήρους και μειωμένου ωραρίου) και ωρομισθίων εκπαιδευτικών για τη στελέχωση των σχολείων Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης (Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια, ΕΠΑΛ). Παράλληλα θα ανακοινώσει πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών.
Για την ενημέρωση των πάνω από 100.000 ενδιαφερομένων αδιόριστων εκπαιδευτικών παρουσιάζουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις προσλήψεων μονίμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών για το σχολικό έτος 2011/12.
Οι μόνιμοι διορισμοί
Το σχολικό έτος 2011/12 οι διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση θα γίνουν σε ποσοστό 60% από τους ισχύοντες πίνακες διοριστέων εκπαιδευτικών του ΑΣΕΠ και σε ποσοστό 40% από τους πίνακες προσωρινών αναπληρωτών με πραγματική προϋπηρεσία.
Αν δεν υπάρχουν επιτυχόντες του ΑΣΕΠ, τότε οι μόνιμοι διορισμοί θα γίνουν από τους πίνακες προσωρινών αναπληρωτών (Σύμφωνα με τον αιρετό του ΚΥΣΠΕ Δημήτρη Μπράτη αυτό συνέβη πέρυσι στους δασκάλους και θα συμβεί και φέτος, αφού οι αδιόριστοι επιτυχόντες είναι μόνο 23. ) Επίσης για το σχολικό έτος 2011/12 απομένουν για μόνιμο διορισμό, από τον πίνακα του ΑΣΕΠ 111 Νηπιαγωγοί και 23 δάσκαλοι.
Οι πίνακες έχουν συνταχθεί με βάση την προϋπηρεσία που αποκτήθηκε μέχρι τις 30/6/2010. Η φετινή προϋπηρεσία θα μετρήσει στο μέλλον μετά τη διεξαγωγή του νέου διαγωνισμού του ΑΣΕΠ.
Για να μπορέσει κάποιος να κάνει αίτηση για μόνιμο διορισμό, με βάση τα μόρια της προϋπηρεσίας, θα πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να έχει κάνει αίτηση για αναπληρωτής. Για τους διοριστέους του ΑΣΕΠ δεν είναι υποχρεωτικό εκτός αν θέλουν να διοριστούν, μόνιμα, με τα μόρια της προϋπηρεσίας.
Σύμφωνα με το άρθρο 9 του Ν.3848/2010 παρ.8 και 10 προβλέπεται αριθμός μόνιμων διορισμών, που καθορίζεται με Υπουργική Απόφαση, εκπαιδευτικών με 30μηνη προϋπηρεσία καθώς και εκπαιδευτικών που ανήκουν σε ειδικές κατηγορίες (εκπαιδευτικοί με ποσοστό μόνιμης αναπηρίας άνω του 67%, γονείς περισσότερων των τριών τέκνων κλπ).
Ο αριθμός των μόνιμων διορισμών, των αναπληρωτών και ωρομίσθιων, για το σχ. έτος 2011/12 δεν έχει καθορισθεί ακόμη. Αναμένεται να καθορισθεί στα τέλη Ιουνίου του 2011. Σύμφωνα πάντως με τις διατάξεις του άρθρου 11 του Ν. 3833/2010, από την 1η Ιανουαρίου 2011 και μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2013, ο αριθμός των ετήσιων προσλήψεων και διορισμών του μόνιμου προσωπικού δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερος συνολικά από το λόγο ένα προς πέντε (μία πρόσληψη ανά πέντε αποχωρήσεις), στο σύνολο των φορέων. Οι αποχωρήσεις υπολογίζονται την 31η Δεκεμβρίου του αμέσως προηγούμενου έτους και αφορούν στο σύνολο του έτους αυτού. Σύμφωνα με πληροφορίες ο αριθμός των εκπαιδευτικών που έχει καταθέσει δήλωση πρόθεσης για συνταξιοδότηση είναι μικρότερος από 8.500 (Το 2010 οι αιτήσεις συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών ήταν συνολικά 11.466. Συγκεκριμένα, στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ήταν 3.930 και στη Δευτεροβάθμια 7.536). Στην περίπτωση αυτή αναμένεται να διοριστούν μόνιμα περίπου 1600 – 1700 εκπαιδευτικοί Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης, ο μικρότερος αριθμός των τελευταίων δεκαετιών

Τέλος στη 2η ξένη γλώσσα στα σχολεία

Παύει να ισχύει το δικαίωμα επιλογής της δεύτερης ξένης γλώσσας στο Δημοτικό. Μπαίνουν φραγμοί για τη διδασκαλία και στο Γυμνάσιο. Νέα εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας. Μαζικές αντιδράσεις γονέων

Περιορισμούς στη διδασκαλία των ξένων γλωσσών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση βάζει το υπουργείο Παιδείας προκαλώντας τις αντιδράσεις γονέων και εκπαιδευτικών.
Με σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, παύει να υπάρχει εφεξής το δικαίωμα επιλογής δεύτερης ξένης γλώσσας (γερμανικά ή γαλλικά) στο Δημοτικό, καθώς θα διδάσκεται μόνο μία από αυτές, με κριτήριο την πλειονότητα όσων τη δήλωσαν.
Την ίδια στιγμή, μπαίνουν φραγμοί και στη διδασκαλία της δεύτερης ξένης γλώσσας στο Γυμνάσιο, καθώς πλέον η επιλογή μεταξύ τεσσάρων ξένων γλωσσών (γαλλικής, γερμανικής, ιταλικής, ισπανικής) θα γίνεται βάσει της οργανικής θέσης εκπαιδευτικού που θα υπάρχει στο σχολείο.
Η εξέλιξη αυτή έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις από συλλόγους γονέων και καθηγητές ξένων γλωσσών, οι οποίοι κατηγορούν την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ότι ένα μεγάλο μέρος των μαθητών θα αναγκαστεί να παρακολουθεί όχι τη γλώσσα που επιθυμεί στο Δημοτικό αλλά την ξένη γλώσσα που επιθυμεί η πλειονότητα, χάνοντας κάθε ενδιαφέρον για τον θεσμό της δεύτερης ξένης γλώσσας.
Οσον αφορά στους γονείς, δηλώνουν ότι θα αναγκαστούν να στείλουν και πάλι τα παιδιά τους στα φροντιστήρια προκειμένου να μάθουν τη γλώσσα της επιλογής τους, με αποτέλεσμα -σε εποχή οικονομικής κρίσης- να επιβαρύνουν κι άλλο τον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Η Περήφανη Ελλάδα...

Η Περήφανη Ελλάδα...

Η ιστορία έχει ως εξής: το 1936, η Ελλάδα του...Ιωάννη Μεταξά, αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!
Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:"Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο" (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).
Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα: Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση "η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θετει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή! και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους!
Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ!
Χωρίς λόγια...
Eπειδή τους αρέσει να λένε, ότι λέμε ψέματα, ότι δεν υπάρχουν αυτά και ότι είναι κακόβουλες φήμες, κλπ, κλπ,κλπ, σας στέλνω και το βιβλίο που το λέει αυτό και το επίσημο λίνκ στο site του Διεθνούς Δικαστηρίου http://untreaty.un.org/ilc/publications/yearbooks/1980.htm(Τόμος 2, Μέρος 1), για να το κατεβάσουν οι άπιστοι θωμάδες.
Έχει ενδιαφέρον όλο το κομμάτι από το δεύτερο μισό της σελίδας 24, που λέει για την Βουλγαρία, μέχρι και την 27+, αν πάλι θέλετε να διαβάσετε μόνο την αναφορά που λέει παρακάτω, διαβάστε το δεξί μισό της σελίδας 25, (στο τέλος του αριστερού μέρους στη σελίδα 26, ο δικηγόρος των Βέλγων, συμφώνησε ότι οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν γίνεται να πληρώσει η Ελλάδα, και αν και το χρέος αν και δεν παραγράφεται, παγώνει).
Τελικά όπως οι ασθενείς αναγκάζονται και γίνονται γιατροί, μπας και την γλυτώσουν, έτσι κ εμείς θα γίνουμε δικηγόροι διεθνούς δικαίου ...

«ΠΛΗΘΟΣ ΔΕ ΑΡΧΟΝ… ΜΟΥΝΑΡΧΟΣ ΠΟΙΕΕΙ ΟΥΔΕΝ: Όταν άρχει το πλήθος… ο τύραννος δεν μπορεί να κάνει τίποτα.» Ηρόδοτος

«Ποιος είπε πως επέρασε

της λεβεντιάς η ώρα»

(Κ. Παλαμάς)

Το συμβούλιο των νταβατζήδων, οι λαομπαίχτες, συνεκλήθη ακόμη μία φορά, επειγόντως, σε σύσκεψη. Ανίκανοι να σκεφθούν, ποτέ δεν κατείχαν αυτήν την κοπιαστική τέχνη, προτιμούν άκοπα να συσκέπτονται. Φυσικά, το μηδέν προστιθέμενο και άπειρες φορές πάλι μηδέν θα δώσει.
Οι κοπίδες (τσαρλατάνοι) της εξουσίας, οι «εκπρόσωποι» του λαού, απρόσωπες διπρόσωπες μαϊμούδες, μπογιατισμένοι με ψεύτικη αυτοπεποίθηση, ψευτιά γεμάτοι.
Οι σπουδαιογελοίοι της λέσχης Μπιλντεμπέργκ καμώνονται ότι εξετάζουν πώς θ’ αντιμετωπίσουν την κρίσιμη κατάσταση της χώρας, στην οποία κρίση, αυτοί οι ίδιοι, αλαζόνες, απερίσκεπτοι, κακοπάτριδες, αδιάφοροι, διεφθαρμένοι, τη βύθισαν και εξακολουθούν να τη βυθίζουν, χρόνια τώρα. 
Βλακογιάπηδες, αδαείς, κυνικοί, αχαλίνωτοι, ξεκαπίστρωτοι, οι σπουδαιογελοίοι επηρμένοι, έτοιμοι για όλα, με μικροαστική μικρόνοια και με τη μετριότητα ως πλαφόν των απαιτήσεών τους από τους εαυτούς τους και του άλλους.
«Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστες μεσ’ τη χώρα» (Κ. Παλαμάς).
Έξω, στους δρόμους αργοσέρνεται η αρρώστια της πόλης, που, αυτοί, οι λειεγκέφαλοι και λιμασμένοι για χρήμα και εξουσία, σκόρπισαν σαν λοιμική στη χώρα. 
Οι άνομοι εξουσιαστές του αγέρα της Δημοκρατίας, που την κουτσουρεύουν κάθε φόρα που την πιάνουν στα χείλη των τα ασεβή. «Άλαλα τα χείλη των ασεβών των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν», Δημοκρατία. Του Δήμου Κράτος.
«Τη φλόγα άρπαξαν οι άνομοι/ τη σβήσανε στα βαλτονέρια» (Κ. Παλαμάς)
Τα όνειρα τα πάγωσε η βαρυχειμωνιά της χαλασμένης τους σκέψης.
Κι έμειναν τα δέντρα χωρίς καρπό στη Χώρα των κατάρατων.
Των σκλάβων μιας ανούσιας ζωής. Της ζωής που τους τη στέρησαν οι κοτζαμπάσηδες και οι νταβατζήδες της εύφορης κοιλάδας, μαζί με τα σφουγγοκώλια τους και τους ανίκανους του Κράτους.
Η Χώρα αργοπεθαίνει μέσα στον βούρκο των σκανδάλων, της αδιαφορίας και της ανικανότητας αυτών που την κυβερνούν. Μπόχα αποπνικτική ξερνά το σαπισμένο, από την απληστία και αλαζονική αυθαιρεσία της εξουσίας, χνώτο τους.
Στην ηλιοθρεμμένη Χώρα, βαριά συννεφιά, μαύρη μαυρίλα, σκορπά η ασυδοσία τους, η απάτη, το ψέμα τους. Και γίνεται αβάσταχτη, όταν τους ακούς να την εξηγούν και να τη δικαιολογούν ως αδήριτη ανάγκη, οι αναίσχυντοι ολετήρες της πόλης.
Ο γαλανός ουρανός μαύρισε από τα κοράκια, ντόπια και ξένα, που τριγυρίζουν το ετοιμοθάνατο ψοφίμι.  Έτσι τον κατάντησαν αυτόν τον Λαό «που κάποτε ήταν φλόγα» (Κ. Παλαμάς).
Και δίπλα του περνούν αδιάφοροι, οι δήθεν σωτήρες του, τουρίστες σ’ αυτήν τη Χώρα, μέσα στις κρατικές τους λιμουζίνες, που κι αυτών οι τροχοί με του λαού τα έξοδα γυρίζουν. Και αυτοί ζητούν αναδρομικές αμοιβές αργομισθίας.
Και οι άνθρωποι, στους σκοτεινούς, σαν τη τύχη τους, δρόμους, άγνωστοι και ξένοι, ανάμεσα σ’ άγνωστους και ξένους, περιφέρονται άσκοπα, γιατί τους στέρησαν τη χαρά και την προσδοκία ενός σκοπού. Πληγιασμένες καρδιές σκύβουν το βλέμμα στη γη ντροπιασμένοι. Μουλωχτοί, απελπισμένοι.
Μια λάσπη ποτισμένη με ιδρώτα.
Χωρίς αύριο η ζωή τους, τρέχει, ανάμεσα στα τόσα τροχοφόρα, που κι αυτά κυκλοφορούν, άδεια από ψυχές, ακατοίκητα από ανθρώπους. Γεμάτα μόνο κορμιά, χωρίς πνοή. Μαριονέτες μιας καθημερινής, άσκοπης και παράλογης ρουτίνας.
Οι Έλληνες, όταν κατάλαβαν την καλπουζανιά του, τον κήρυξαν απόβλητο 
«Να ξεφτιλίζεις τους κακούς δεν είναι καθόλου άπρεπο ίσα ίσα τιμά τους καλούς, έτσι λεν οι μυαλωμένοι: Λοιδορήσαι τους πονηρούς ουδέν έστ' επίφθονον, αλλά τιμή τοίσι χρηστοίς, όστις ευ λογίζεται.» (Αριστοφάνης).
«Όταν τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, περιφρονούνται η αρετή και οι χρηστοί άνθρωποι: Τιμωμένου του πλούτου εν πόλει και των πλουσίων, ατιμοτέρα αρετή τε και οι αγαθοί» (Πλάτων)
«Οι πλούσιοι αδικούν από αισχροκέρδεια, πλεονεξία και αλαζονεία» (Δημοσθένης) και «οι πλεονεξίες των πλουσίων καταστρέφουν το πολίτευμα περισσότερο, παρά οι πλεονεξίες  του λαού: Αι πλεονεξίαι των πλουσίων απολύουσι μάλλον την πολιτείαν ή αι του δήμου» (Αριστοτέλης).
Κάποιος πάντα πρέπει να φωνάζει ελευθερόστομα, για να μπορεί ν’ ακούγεται η φωνή του Λόγου.
Για να μπορέσει να σπάσει ο άνθρωπος τα μέτρα του υπολογιστικού ωφελιμισμού.
Για να μπορεί ν’ ακούγεται η κατακραυγή για το άδικο, η κραυγή του αδικημένου, για να σκεπάζει το γκάρισμα του άδικου, που το βάφτισαν δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς, οι ορθολογιστές του ίδιου συμφέροντος...
Οι υπόγειες συμφωνίες έχουν αποκαλυφθεί.
«Τα συμφωνημένα υπονοούμενα» (Γ. Σεφέρης) έχουν πια ξεσκεπαστεί.
«Από το ανέσπερο φως πώς να κρυφτείς; Το μη δύνόν ποτε πώς αν τις λάθοι;» (Ηράκλειτος).
Μάθαμε πια, γνωρίζουμε καλά, το ψεύτικο στόμα σας, γεμάτο άχρηστα σάλια.
Τα άδεια τα μάτια σας, γεμάτα με κενό υποκρισίας.
Τα άσπλαχνα χέρια σας που κλέβουν το ψωμί του φτωχού.
Γνωρίζουμε πια, γνωρίζουμε καλά, την πέτρινη καρδιά σας, που πετροβολάει το άνθος του καιρού.
Τις σπασμένες ψυχές σας που ξεχειλίζουνε βρωμιά της απληστίας.
Τις φουσκωμένες σας τσέπες που κλοτσάνε το άνομο χρυσάφι
Το κούφιο νταηλίκι σας στον αδύνατο. Την εξαρθρωμένη ράχη σας από τους τεμενάδες στον ισχυρό.
Σας πήραμε πια χαμπάρι γιατί:
«Ο διασυρμός των ψευδολόγων είναι η πραγματικότητα: Ψευδολόγων έλεγχος εστί τα πράγματα» (Αισχύλος).
Και βάλτε το καλά στον νου σας:
«Δεν είναι άλλη αισχρότερη αρρώστια από τα πλαστά λόγια: Νόσημα γαρ αίσχιστον είναι συνθέτους λόγους» (Αισχύλος).
Πλήθος ψευδολόγων περιστοιχίζει τον άβουλο αρχηγό. Πλήθος υπαλλήλων προθύμων να τον υπηρετήσουν.
Και μαζεύτηκαν, ξανά, όλοι αυτοί, σε συμβούλιο. Και διαβουλεύτηκαν. Και ανακάτευαν τις λέξεις και τις άλλαζαν: 
Και ονόμαζαν το σκοτάδι φως και τη δυστυχία υπομονή και την προδοσία αγάπη για την πατρίδα και το ξεπούλημα της πατρίδας σωτηρία της πατρίδας.
«Χωρίς αρετή η πολιτική είναι βαρβαρότητα» του λες του κενόκρανου.
Και μια κουτάλα ανακατεύει τον χυλό του άδειου του κρανίου. Και αυτός λέει, «η βαρβαρότητα είναι η αρετή της πολιτικής».  
Και σφυρίζουν κλέφτικα οι κλέφτες της ψυχής, της ζωής και της περιουσίας του λαού.
Και οι ερινύες, από μακριά πλησιάζοντας, κραύγαζαν:
Ένοχος. Ένοχος ψεύδους. Ένοχος εξαπάτησης. Ένοχος ενώπιον του Κυρίου τού Λαού σου.
Και συνεδρίασε το συμβούλιο των νταβατζήδων του λαού. Και απεφάνθησαν οι στρουθοκαμήλες:
«Στους λίγους δοθήκεν η γη στα πληθ’ οι ουρανοί/ δεν ειν’ αξιότερο αγαθόν απ’ την υπομονή» (Κ. Βάρναλης).
Και συνομολόγησαν και βγάλανε απόφαση:
Οι μισθοί και οι συντάξεις των απλών ανθρώπων όλεθρος.
Εξολοθρεύστε τους, για να σωθεί η Πατρίδα.
Οι τραπεζίτες και οι σαπιοκοιλιές και οι κηφήνες είναι το μέλλον της Χώρας.
Και ο λαός, εκείνοι οι Πολίτες, ξεκόβοντας από τον μαζοχυλό, φώναζε:
«κλέφτες», «χαμόσυρτα, λερά σκουλήκια» (Κ. Βάρναλης).
«Μπάσταρδοι, ψεύτες, κλέφτες, πόρνοι» (Κ. Παλαμάς).
«Πολιτικατζήδες, ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες, μουνούχοι…» (Γ. Σεφέρης).
Και κατέβηκαν οι «ωραίοι σαν Έλληνες» (Ν. Εγγονόπουλος) Πολίτες στους δρόμους και στις πλατείες, με τη σημαία της λεβεντιάς περήφανη, με το απροσκύνητο βλέμμα τους καθάριο. Και φωνάζουν:
«ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΕΠΕΡΑΣΕ ΤΗΣ ΛΕΒΕΝΤΙΑΣ Η ΩΡΑ».
Και φωνάζουν:
Προχωρείτε. Η Πατρίδα, η έρμη και πολυπονεμένη Πατρίδα, να σωθεί από την ξένη ακρίδα, που κουβάλησαν στη Χώρα οι πολιτικάντηδες τουρίστες της Ελλάδας.
Εμπρός στην ντάπια σας, Πολίτες, να σώσουμε τη Χώρα από τους χαλασοχώρηδες, τους κακοπάτριδες, με την καρδιά σαν πέτρα.
Από τους οπαδούς των άκαπνων κομματικών φαντασμάτων, τους φυγόδικους του φωτός και της καθαρής αντρίκιας ματιάς.
Τους Γούσηδες, που άφησαν τις μπουκαπόρτες ανοιχτές και μπούκαραν σαν φίλοι οι εχθροί, που τους καλωσόρισαν σαν σωτήρες.
«ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΔΙΚΑΙΗ ΤΙΜΩΡΙΑ» των ληστών της πατρίδας. Των σαπιοκοιλαράδων, που ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα.
Και κατέβηκαν, οι πολίτες της χώρας, οι πατριώτες (μακριά οι πατριδέμποροι της πατριδοκαπηλίας), κρατώντας της καμπάνας το σχοινί.
Για να σημάνουνε την ώρα, που θα γίνει η καινούργια Ελλάδα.
Η Ελλάδα που δεν θα ντρεπόμαστε να τη λέμε Ελλάδα.
Για να μπορούμε να σηκώνουμε το κεφάλι, οι Έλληνες (ΟΧΙ οι ελληναράδες, που πουλάνε ψόφιο νταηλίκι) και να λέμε:
Αυτή είναι η Ελλάδα:
Η ΕΛΛΑΔΑ με το καθαρό πρόσωπο. Με το φιλότιμο το ελληνικό. Με την ελληνική παιδεία και τη φιλοξενία.
Η ΕΛΛΑΔΑ των ανθρώπων του μόχθου, που κάνουν παξιμάδι το σκατό τους, αλλά έχουν το κούτελο καθαρό κι αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.  Κι ΟΧΙ η Ελλάδα των μεγαλοφοροφυγάδων και των λαδωμένων τρωκτικών.
Η ΕΛΛΑΔΑ των τίμιων πολιτικών, που θέλουν και μπορούν να κοιτάνε τους πολίτες στα μάτια και ΟΧΙ των σφετεριστών της ψήφου του λαού, που ισχυρίζονται και προσπαθούν να τον πείσουν, πως «ο γάιδαρος πετάει». Και γεμίσαμε γαϊδάρους και γαϊδάρες.
Η ΕΛΛΑΔΑ των Ελλήνων, που αμύνονται «περί πάτρης» κι ΟΧΙ των ελληναράδων, κωλοελλήνων (Δ. Σαββόπουλος), που δουλεύουν (και μας δουλεύουν) για την πάρτη τους.
Η ΕΛΛΑΔΑ που αγωνίζεται, μαζί με τους τίμιους πολιτικούς της, ΟΧΙ τους πολιτικατζήδες, για να πάψει να είναι το κράτος, «κράτος αδηφάγων και ασυστόλων κώλων» (Σαββόπουλος).
Για να λέμε οι Έλληνες: «Τέτοιους βγάζει το έθνος μας» (Κ. Καβάφης):
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, που ανεβαίνουν στις κορφές, ΟΧΙ γλείφοντας έρποντας και με τα κέρατα τους, μα παλεύοντας, «μέσα στην εκκωφαντική ερημία του πλήθους» (Μ. Αναγνωστάκης), για την αξιοκρατία, και την ανθρωπιά.
ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ, που θίγοντας, ελευθερόστομοι, τα «κακώς κείμενα», βάζουν φωτιά στα πουρναρόξυλα των απάνθρωπων και ασύδοτων, αδιαφορώντας για την κατηγορία του εμπρηστή των σκουπιδιών της παγκοσμιοποιημένης εκμετάλλευσης των ανθρώπων.
ΔΙΚΑΣΤΕΣ, που απονέμουν δικαιοσύνη ακριβοδίκαιη και ΔΕΝ κλείνουν το σανιδένιο μάτι τους στους ισχυρούς.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ που λένε την αλήθεια κι ΟΧΙ την πειραγμένη αλήθεια των πατρώνων τους.
ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ παιδαγωγούς κι ΟΧΙ γλωσσοχαλαστές, που χαλώντας τη γλώσσα χαλάνε και τον λαό.
ΛΑΟ και ΠΟΛΙΤΕΣ, που την πόλη κρατύνουν κι ΟΧΙ στέρφους αυνάνες, σπουδαιογελοίους, «πολιτισμένους» βάρβαρους, νεοευρωπαιοέλληνες, που παθαίνουν αλλεπάλληλους οργασμούς και εκσπερματώσεις, φαντασιοκοπώντας παγκοσμίως και ευρωπαϊστί, άνευρος μαζοχυλός, μπροστά στο βλακοκούτι, χάσκακες των αδόντων, ακκιζομένων και λοιπών αιδοίων.
Νταβατζήδες του Λαού. Όχι. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη να σας μοιάσουμε.
Ξανά, ΟΧΙ! θα πούμε.
Ξυπνάνε οι άνθρωποι.
«Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους
Τον χτύπο μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους» (Δ. Σαββόπουλος).
Και θα δούμε, τότε, «κύριε ΜΑΛΑΚΑση, ποιος εν τέλει θα γελάσει»
(Κ. Καρυωτάκης).

Ποσο θράσος μπορεί να έχουν ορισμένοι πολιτικοί...

Ποσο θράσος μπορεί να έχουν ορισμένοι πολιτικοί...

Άκουσα τον κ.Πρωτοπαππα σε καναλι να λεει οτι οι βουλευτές τραβανε τον Γολγοθά τους. Μαλλον ο κ. Πρωτοπαππας δεν ξερει τι εστι γολγοθας.
Γολγοθας σημαινει κ.Πρωτοπαππα να εισαι άνεργος, να μην έχεις να πληρώσεις τους φουσκωμένους λογαριασμους, να σε κοιταει το παιδι σου στα ματια και να μην έχεις να του δωσεις χαρτζιλίκι. Να μην έχεις λεφτα να το σπουδάσεις. Να μην έχεις να βάλεις βενζίνη, να μην έχεις να πληρώσεις το δάνειο σου, να μην εισαι ίσος απεναντι στο νομο, και τέλος να μην έχεις να φας. Πεστε μου εσείς τι κοινό εχετε με τον γολγοθα μου για να συμφωνησω. Αντι αυτου εχετε ασυλια. Απασχολείτε ενα σωρο αποσπασμένους δ.υ.φτηνο αυτοκινητο, υπερωρίες στις επιτροπές, τζαμπα τηλεφωνο. Το παιδι σας εχει παντα το παχυλο χαρτζιλικι του. Να μην στεναχωριεστε για του λογαριασμούς, τα δανεια. Να εχετε την δυνατοτητα να πατε στον καλυτερο γιατρο. Να μην εχετε προβλημα υπνου λογω ανασφάλειας. Να κανετε τα ταξιδια. Να παίρνετε συνταξη με τεσσερα χρονια κουραστικής εργασιας και αλλα πολλα... Πεστε που εχουμε κοινα σημεια και εγω θα ερθω να σηκωσω τον σταυρο του μαρτυριου σας

Άκυρα χιλιάδες απολυτήρια

 Σύμφωνα με την "Ελευθεροτυπία", τα απολυτήρια Λυκείου που αποκτήθηκαν  μέσω ενδοσχολικών εξετάσεων είναι άκυρα με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε αδιέξοδο 4.500 μαθητές παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις του υπουργείου Παιδείας ότι και τα δύο απολυτήρια θα είναι ισότιμα.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα αυτό συμβαίνει γιατί "στις χώρες της ΕΕ  ισχύει αυστηρή πιστοποίηση εκπαιδευτικών προσόντων με αποτέλεσμα να γίνονται δεκτά μόνο τα ενιαία απολυτήρια Λυκείου που μπορούν να οδηγήσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση όπως το γαλλικό Βαccalaureate ή το γερμανικό Abitur".
Κάτι που όπως φαίνεται παρέλειψε να αξιολογήσει του υπουργείο αλλάζοντας τα σχέδια όσων ήθελαν να σπουδάσουν στο εξωτερικό.
Τα κριτήρια που καθορίζουν την εισαγωγή των φοιτητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ένα γενικό πιστοποιητικό που δίνεται μετά το τέλος της γενικής ανώτερης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το απολυτήριο δηλαδή, η βαθμολογία του απολυτηρίου και πρόσθετες εξετάσεις σε ορισμένα μαθήματα ανάλογα με τις σπουδές.
"Μπορεί πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού να ακολουθούν αυτόνομη πολιτική στο θέμα του καθορισμού των προϋποθέσεων που απαιτούνται για την εισαγωγή των φοιτητών, ωστόσο υπάρχουν ορισμένα σημεία που κλείνουν το δρόμο για τους κατόχους απολυτηρίου Λυκείου χωρίς συμμετοχή στις πανελλαδικές εξετάσεις", τονίζει το δημοσίευμα.
Το υπουργείο Παιδείας προς το παρόν δεν έχει πάρει θέση για το θέμα αν και γνωρίζει το πρόβλημα σε όλη του την έκταση καθώς έχει δεχτεί ήδη πολλές διαμαρτυρίες από γονείς, ενώ έχει ενημερωθεί προσωπικά και ο Γ. Παπανδρέου
Σημειώνεται ότι ο πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ Μ. Κουρουτός, έχει στείλει επιστολή προς τον Γ. Παπανδρέου, στην οποία ζητεί την παρέμβασή του ενώ  η ΟΙΕΛΕ έχει προσφύγει στο ΣτΕ η οποία  θα συζητηθεί στις 9 Ιουνίου.

Υπουργείο Παιδείας: Τροποποίηση του ωρολογίου προγράμματος στα Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία

Αρθρογράφος: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

02/06/2011 - 11:56

 

ΘΕΜΑ: Τροποποίηση - συμπλήρωση των με αριθμ. Φ.20/482/ 95210/Γ1/9-9-2003,(ΦΕΚ1325,τ.Β΄)καιΦ.12/773/77094/Γ1/28-7-2006,(ΦΕΚ1139,τ. Β΄) Υπουργικών Αποφάσεων

Έχοντας υπόψη:

1. Την παράγραφο 11, περίπτωση ε, του άρθρου 4 του Ν. 1566/85, (ΦΕΚ 167,τ. Α΄), «Δομή και λειτουργία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και άλλες Διατάξεις», όπως αυτή τροποποιήθηκε με την παράγραφο 2, του άρθρου 7, του Ν. 2525/1997 (ΦΕΚ 188, τ.Α΄), «Ενιαίο Λύκειο, πρόσβαση των αποφοίτων του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και άλλες διατάξεις».

2. Την παράγραφο 2, περίπτωση γ του άρθρου 24, του Ν. 1566/85 (ΦΕΚ 167,τ.Α΄),«Δομή και λειτουργία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και άλλες Διατάξεις».

3.  Την παράγραφο 5, του άρθρου 4 του Νόμου 2525/97 (ΦΕΚ 188, τ.Α΄), «Ενιαίο Λύκειο, πρόσβαση των αποφοίτων του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και άλλες διατάξεις».

4. Την παράγραφο 1, του άρθρου 10 , του Π.Δ 201/1998, (ΦΕΚ 161, τ. Α΄), «Οργάνωση και λειτουργία των Δημοτικών Σχολείων».

5. Τις διατάξεις του άρθρου 90 του «Κώδικα Νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα κυβερνητικά όργανα» που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Π.Δ. 63/2005 (ΦΕΚ 98 Α΄),

6. Τις διατάξεις της με αριθμ. 1120/Η/7-1-2010 Απόφασης (ΦΕΚ 1/τ.Β΄/8-1-2010) περί «καθορισμού αρμοδιοτήτων Υφυπουργών του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων»

Το γεγονός ότι από την παρούσα απόφαση δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.

Α π ο φ α σ ί ζ ο υ μ ε

Τροποποιούμε- συμπληρώνουμε τις με αριθμ. Φ.20/482/ 95210/Γ1/9-9-2003,(ΦΕΚ1325,τ.Β΄)και Φ.12/773/77094/Γ1/28-7-2006,(ΦΕΚ1139,τ. Β΄) Υπουργικές Αποφάσεις ,ως εξής:

Σε όλα τα Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία που έχουν οργανικότητα κάτω από 6/θ, είναι δυνατόν να λειτουργήσει Ολοήμερο Πρόγραμμα με τις εξής προϋποθέσεις:

1.      Να είναι εγγεγραμμένοι και να φοιτούν ανελλιπώς τουλάχιστον εξήντα (60) μαθητές στο σχολείο.

2.      Ο ελάχιστος αριθμός για τη λειτουργία του Ολοήμερου Προγράμματος να είναι 15 μαθητές.

3.      Στα ως άνω Δημοτικά Σχολεία με Ολοήμερο Πρόγραμμα θα εγγράφονται και θα φοιτούν στο πρόγραμμα του Ολοήμερου, οι μαθητές των οποίων και οι δύο γονείς είναι εργαζόμενοι, προσκομίζοντας,  σχετική Βεβαίωση του φορέα εργασίας τους ή σχετική δήλωση ανεργίας.

4.      Η αποχώρηση των μαθητών από το Ολοήμερο Πρόγραμμα μπορεί να γίνεται μετά το τέλος κάθε διδακτικής ώρας του Ολοήμερου Προγράμματος με την προϋπόθεση ότι θα έχει κατατεθεί στην αρχή του σχολικού έτους, σχετική  υπεύθυνη δήλωση των γονέων τους. Η συγκρότηση των Τμημάτων θα γίνεται με βάση τις Υπεύθυνες Δηλώσεις των γονέων λαμβάνοντας υπόψη τις ώρες αποχώρησης των μαθητών.

Η παρούσα Απόφαση να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Εσωτ. Διανομή 1.  Γραφείο κ. Υπουργού 2.  Γραφείο κ. Αν. Υπουργού 3.  Γραφείο κ. Υφυπουργού 4.  Γραφείο κ. Γεν. Γραμματέα 5.  Γραφείο κ. Ειδ. Γραμματέα Π.Ε. & Δ.Ε. Εκπ/σης 6.  Διεύθυνση Προσωπικού Π.Ε. 7.  Διεύθυνση Προσωπικού Δ.Ε. 8.  Διεύθυνση ΣΕΠΕΔ 9.  Διεύθυνση Σπουδών Π.Ε.

Η ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Έλληνες πολιτικοί

Μια μέρα ένας ανθοπώλης πήγε σε ένα κουρείο για κούρεμα. Μετά το κούρεμα, ρώτησε για τον λογαριασμό του και ο κουρέας απάντησε...
"δεν μπορώ να δεχτώ τα χρήματα από σας, προσφέρω κοινωφελές έργο αυτή την εβδομάδα." Ο ανθοπώλης ευχαρίστησε και έφυγε από το κατάστημα. Όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει το κατάστημά του το επόμενο πρωί, στην πόρτα του βρήκε να τον περιμένει μια κάρτα με «ευχαριστώ» και μια ντουζίνα τριαντάφυλλα.

Σε λίγο ένας φούρναρης μπήκε για κούρεμα, και όταν πήγε να πληρώσει, ο κουρέας και πάλι απάντησε: «Δεν μπορώ να δεχθώ τα χρήματα από σας, προσφέρω κοινωφελές έργο αυτή την εβδομάδα." Ο φούρναρης ήταν ευτυχής και έφυγε από το κατάστημα. Το πρωί, όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει, στην πόρτα του υπήρχε μια κάρτα με «ευχαριστώ» και μια ντουζίνα τσουρέκια.
Στη συνέχεια, ένας βουλευτής ήρθε για κούρεμα, και όταν πήγε να πληρώσει το λογαριασμό του, ο κουρέας και πάλι απάντησε, "δεν μπορώ να δεχτώ τα χρήματα από σας, προσφέρω κοινωφελές έργο αυτή την εβδομάδα." Ο βουλευτής ήταν πολύ χαρούμενος και έφυγε από το κατάστημα. Το επόμενο πρωί, όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει, υπήρχαν μια ντουζίνα βουλευτές που περίμεναν στην ουρά για ένα δωρεάν κούρεμα.
Και αυτό, φίλοι μου, καταδεικνύει τη θεμελιώδη διαφορά μεταξύ των πολιτών της χώρας μας και των πολιτικών που την κυβερνούν.
Οι πολιτικοί όπως και οι πάνες πρέπει να αλλάζουν συχνά, και για τον ίδιο ακριβώς λόγο!

Κοντά στον εμφύλιο και πάλι το Σουδάν μετά την κατάληψη διαφιλονικούμενης πόλης

Εικόνες καταστροφής στην Αμπιέι (Φωτογραφία: Reuters

Copyright Reuters

Reuters content is the intellectual property of Reuters Limited. Any copying, republication or redistribution of Reuters content, including by caching, framing or similar means, is expressly prohibited without the prior written consent of Reuters. Reuters shall not be liable for any errors or delays in content, or for any actions taken in reliance thereon. Reuters, Reuters Logo and the Sphere Logo are trademarks and registered trademarks of the Reuters Group of companies around the world. For additional information on Reuters photographic services, please visit the web site at
http://pictures.reuters.com

)

---

• Προτείνετέ

Προσθέστε την είδηση στις «ειδήσεις μου»
Ακούστε την είδηση
Μεγαλύτερη γραμματοσειρά
Μικρότερη γραμματοσειρά
Η είδηση σε PDF
Εκτύπωση

Αποστολή

---

 

Χαρτούμ, Σουδάν

Ένοπλη αντιπαράθεση ξέσπασε στη μεθόριο του υπό απόσχιση Νοτίου Σουδάν με το βόρειο τμήμα της χώρας, με αφορμή αιματηρή συμπλοκή, αναζωπυρώνοντας τους φόβους για νέο εμφύλιο πόλεμο.

Η διαφιλονικούμενη πόλη Αμπιέι καταλήφθηκε μέσα στο Σαββατοκύριακο από στρατεύματα του βορρά και έχει τυλιχτεί στις φλόγες ενώ καταγράφονται περιστατικά λεηλασιών και δολοφονιών.

Η πόλη και η γύρω περιοχή είναι αντικείμενο διεκδίκησης από την κυβέρνηση του Χαρτούμ και από το νότιο Σουδάν. Με την ειρηνευτική συμφωνία του 2005, με την οποία τερματίστηκαν 22 χρόνια εμφυλίου πολέμου, στην Αμπιέι δόθηκε ειδικό καθεστώς κοινής διοίκησης βορείων και νοτίων.

Τα στρατεύματα του βορρά κατέλαβαν την πόλη αφότου 22 άνδρες σκοτώθηκαν σε ενέδρα από τους νοτίους την περασμένη Πέμπτη. Οι δυνάμεις του νοτίου Σουδάν αρνούνται κάθε ευθύνη για την επίθεση.

Εκπρόσωπος του στρατού του Νότου είπε στο BBC ότι οι βόρειοι επιτέθηκαν στην περιοχή με 5.000 στρατιώτες, οι οποίοι σκότωσαν αμάχους και νότιους στρατιώτες.

Από την πλευρά του, το νότιο Σουδάν χαρακτήρισε την κατάληψη της Αμπιέι «κήρυξη πολέμου».

Την ίδια ώρα, χιλιάδες άμαχοι συρρέουν προς το νότιο Σουδάν. Περί τους 20.000 ανθρώπους, σχεδόν ολόκληρος ο πληθυσμός της πόλης, έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους για να σωθούν, σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

Η απόσχιση του Νότιου Σουδάν, μετά από δεκαετίες εμφυλίου πολέμου, έρχεται μετά από ένα δημοψήφισμα που ενέκρινε τον διαχωρισμό με συντριπτική πλειοψηφία.

Ωστόσο, τα σύνορα και ειδικότερα το μοίρασμα των πετρελαιοφόρων περιοχών πάνω στη προτεινόμενη μεθόριο θεωρούνταν εξαρχής ένα από τα επίμαχα ζητήματα που προέκυψαν από το μάλλον συναινετικό διαζύγιο των δύο πλευρών.

* Η ΕΕ αποφάσισε τη Δευτέρα να παραχωρήσει βοήθεια 200 εκατομμυρίων ευρώ στο Νότιο Σουδάν, προκειμένου το νεοσύστατο κράτος να αντεπεξέλθει στις ανθρωπιστικές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Την απόφαση αυτήν υιοθέτησε το Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, που συγκλήθηκε στις Βρυξέλλες.

Ειρηνική λύση ζητά το Σουδάν

Το Βόρειο Σουδάν επιθυμεί μια ειρηνική λύση για την διαφιλονικούμενη περιοχή του Αμπιέι που έχει καταληφθεί από το Χαρτούμ, δήλωσε απόψε ο πρόεδρος Όμαρ Χάσαν αλ-Μπασίρ.

"Προσπαθούμε να λύσουμε τα εναπομείναντα θέματα, να περιορίσουμε τις εντάσεις στο Αμπιέι και να προχωρήσουμε σε μια ειρηνική λύση", είπε ο Μπασίρ σε ομιλία του.
Το σαββατοκύριακο οι δυνάμεις του Βορείου Σουδάν έθεσαν υπό τον έλεγχό τους την περιοχή την οποία διεκδικεί και ο νότος

Όραση και Σχολική Απόδοση

Η μάθηση είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με την όραση. Το 80% περίπου των γνώσεων που αποκτά ένα παιδί προκύπτουν από αυτά που βλέπει μέσω των οπτικών οδών.

Οι σχολικές δραστηριότητες, (διάβασμα, γράψιμο, υπολογιστές ) οι οποίες απαιτούν υψηλή ανάλυση χαρακτήρων, κατανόηση και αφομοίωση καινούργιων νοημάτων και εννοιών αποτελούν πηγή stress για το οπτικό σύστημα το οποίο οφείλει να λειτουργεί γρήγορα και αποτελεσματικά για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της μάθησης.

Το παιδί πρέπει να αναπτύξει περισσότερες από 20 οπτικές ικανότητες οι οποίες, μαζί με την οπτική οξύτητα, αποτελούν μέρος της πολύπλοκης διαδικασίας της όρασης και οι οποίες είναι απαραίτητες για την ανάγνωση και την κατανόηση της διδασκαλίας. Η Αμερικανική Οφθαλμολογική Εταιρεία επισημαίνει ότι ένα παιδί θα πρέπει να περνά προληπτικό έλεγχο στα μάτια ακόμα και πριν αρχίσει να μιλά, αφού αρκεί η καλή παρατηρητικότητα του γονέα για να γίνει αντιληπτή οποιαδήποτε υποψία για πρόβλημα στην όραση.
Τα παιδιά σχεδόν ποτέ δεν αναφέρουν οφθαλμικά συμπτώματα όταν δυσκολεύονται να μάθουν, διότι θεωρούν ότι τα βιβλία το κάνουν αυτό σε όλους. Οι βασικότερες διαταραχές της όρασης που αφορούν την παιδική ηλικία είναι η αμβλυωπία σε ποσοστό 4%, ο στραβισμός και οι διαθλαστικές ανωμαλίες όπως η μυωπία, 5% σε ηλικία έως 8 ετών, 26% έως 14 ετών και 30% έως 20 ετών και η υπερμετρωπία σε ποσοστό 90% έως 5 ετών και 15% άνω των 5 ετών

ΟΗΕ: Καλεί το στρατό του Σουδάν να αποσυρθεί

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κάλεσε σήμερα τον στρατό του βόρειου Σουδάν να αποσυρθεί από τις θέσεις που έχει λάβει στη διαφιλονικούμενη επαρχία Αμπιέι, σύμφωνα με σημερινή του ανακοίνωση.
Επίσης καταδίκασε τις δυνάμεις του βόρειου Σουδάν για την επίθεση που εξαπέλυσαν την Πέμπτη εναντίον μίας αυτοκινητοπομπής του ΟΗΕ στην Αμπιέι. Τέλος η πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Σούζαν Ράις χαρακτήρισε "αρκετά ανησυχητική" την κλιμάκωση της βίας στην Αμπιέι.

Εκπληκτική απάντηση Έλληνα σε Γερμανό που έστειλε ειρωνική επιστολή για τα χρέη μας

Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern
Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες...
με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει:
«Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».

Αγαπητοί ΕΛΛΗΝΕΣ, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.
Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.
Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο.
Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.
Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:
Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.
Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.
Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.
Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα. Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:
α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.
γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.
ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).
στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.
Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !
Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.
Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θά έχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω. Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση. Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;
Πες μου σε παρακαλώ, έχω απορία: Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών!
Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, δεν μπορούν και δεν πρέπει! Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε!

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου!

Εκπαιδευτικός και μαθητής: Οδηγίες «πλοήγησης» μέσα στην τάξη


 «ΟΔΗΓΙΕΣ» ΠΡΟΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ!
Η «απομαγνητοφώνηση» των μαθητικών συνομιλιών θα έφερνε στο προσκήνιο τη «γραμματική και το συντακτικό» ενός αισθήματος δυσαρέσκειας και έλλειψης ικανοποίησης από τη συμμετοχή τους στη σχολική ζωή και τη μαθησιακή διαδικασία, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα - κέντρο πιέσεων και αρένα ανελέητου ανταγωνισμού, στο οποίο τα περιθώρια για αυθορμητισμό, ανάληψη πρωτοβουλιών, άσκηση κριτικής, προώθηση διαλόγου -λειτουργίες που «δένονται» με ένα νήμα με τις ανάγκες και τις προδιαθέσεις της νέας γενιάς- «αραχνιάζουν» στα «πρακτικά» των διακηρύξεων της επίσημης εκπαιδευτικής πολιτικής.
Μέσα στο κύμα των μαθητικών επικρίσεων και της αμφισβήτησης της λογικής του υπαρκτού σχολείου ξεχωρίζει ένα πρόσωπο, ο εκπαιδευτικός. Είναι ο «σημαντικός άλλος», η μόνη εμφανής φιγούρα της «ανώνυμης» σχολικής μηχανής, που στα «επεισόδια» των μαθητικών συζητήσεων παρουσιάζεται, υπαινικτικά, με μια θαυματουργική δύναμη, άλλοτε θεία και άλλοτε διαβολική, άλλοτε σα φορέας σωτηρίας και άλλοτε σα φορέας απώλειας. Ο δάσκαλος που αγαπήθηκε και ο δάσκαλος που μισήθηκε, είναι προφανώς δύο διαφορετικά πρόσωπα, χαραγμένα βαθιά, στις εμπειρίες και στις αναπαραστάσεις όλων, μαθητών και αποφοίτων, μικρών και μεγάλων, γεγονός που υποδηλώνει τον κεντρικό ρόλο που πιστεύεται ότι διαδραματίζει ο εκπαιδευτικός στη σχολική «σταδιοδρομία» του μαθητή. Βέβαια, η σχέση εκπαιδευτικού - μαθητή είναι, στα βασικά και αποφασιστικά της σημεία, μια σχέση θεσμική, όσο κι αν πολλές φορές στα μάτια των μαθητών φαντάζει ως προσωπική. Αυτό σημαίνει ότι σε γενικές γραμμές προσδιορίζεται με νόμους και διατάξεις, ανεξάρτητα από τις προσωπικές διαθέσεις καθώς κάθε εκπαιδευτικός είναι «θεσμικά» υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει προς τους μαθητές του ένα minimum από την εξουσία που του παρέχει η θέση του στο σχολείο (διδασκαλία ορισμένης ύλης, εξέταση, βαθμολογία, απουσίες, ποινές, κ.λπ) πρακτική που δημιουργεί «αυτεπαγγέλτως» αντιθέσεις, σε κάποιες περιπτώσεις εκρηκτικές. Όμως, αν είναι δύσκολη με τη συγκεκριμένη δομή και λειτουργία του υπαρκτού εκπαιδευτικού συστήματος, η λύση βασικών αντιθέσεων μεταξύ εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων σε διαπροσωπική βάση, είναι σίγουρο ότι η ανίχνευση του «μαύρου κουτιού» της αίθουσας διδασκαλίας και των μαθητικών βιωμάτων, οριοθετούν τα χαρακτηριστικά του «δασκάλου που αγαπήσαμε».
1. Η ΤΑΞΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΑ!
«Δεν χρειάζεται να σαι μάντης για να καταλάβεις. Αρκεί να κοιτάξεις του γονείς συγκεντρωμένους κάθε μέρα στην είσοδο του σχολείου, τους χοντρούς και τους λεπτούς, τους καλοντυμένους και τους φτωχοντυμένους, τους εξαντλημένους και τους ακμαίους» (Dupasc)
Το μαθητικό σώμα είναι ανομοιογενές καθώς προέρχεται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και διαπερνάται από τις υπάρχουσες κοινωνικές αντιθέσεις. Η σχολική τάξη δεν είναι ενιαία και αυτή η πραγματικότητα είναι τεκμηριωμένη από την έρευνα και την καθημερινή εμπειρία.
Κάθε μαθητής «κουβαλάει» μαζί του ένα ολόκληρο φορτίο προσωπικών, οικογενειακών και κοινωνικών «αποσκευών». Η γνώση που αποκτά ο καθηγητής για τους μαθητές του μοιάζει, πολλές φορές, με τη γνώση που αποκτά ο θεατής για τον ηθοποιό που παίζει κάποιο ρόλο στη θεατρική σκηνή. Η γνώση του δασκάλου για το μαθητή δεν μπορεί να «ρυμουλκείται» με το αυστηρό κριτήριο της επιτυχίας ή της αποτυχίας του στο σχολείο, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει τα βασικά στοιχεία της ταυτότητας του παιδιού για την καλύτερη «χαρτογράφηση» της τάξης. Κι αυτό, βέβαια, όχι από την αίσθηση μιας αφηρημένης δικαιοκρισίας αλλά από τη βεβαιότητα ότι μόνο έτσι θα είναι σε θέση να προσεγγίσει τις στάσεις και τις πρακτικές των μαθητών.
2. ΔΙΔΑΞΕ ΜΕ!
Μια σύγχρονη μορφή διδασκαλίας κάνει το μαθητή παρατηρητή - δράστη, του διεγείρει την παρατηρητικότητα, τον αναγκάζει να πάρει αποφάσεις, του δίνει επιχειρήματα αντί να τον ταυτίζει με ιδέες, συναισθήματα ή πρόσωπα, τελικά ωθεί τα συναισθήματά του στη συνειδητοποίηση. Στο παραδοσιακό μάθημα η τάξη είναι τάξη και η κοινωνία είναι κοινωνία. Όμως οι τοίχοι της σχολικής αίθουσας δεν μπορεί να είναι τα όρια της επικοινωνίας και χρειάζεται η σχολική ομάδα να γίνει κοινωνός των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας, μάρτυρας, παρατηρητής και αναλυτής των κοινωνικών ζητημάτων. Ο εκπαιδευτικός απαιτείται να έχει τη γνώση και την ικανότητα να φέρει όλη την κοινωνία στην τάξη όχι με μια παραδοσιακή «επίσκεψη» αλλά αναλύοντας με κάθε ευκαιρία το σύνολο των αντιφάσεων και συγκρούσεών της. Στα πλαίσια αυτά, ο ολιγόλεπτος σχολιασμός πριν από κάθε μάθημα, με οξυδέρκεια και διεισδυτικότητα, των χτεσινών συμβάντων, δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα.
3. ΟΥΤΕ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ, ΟΥΤΕ ΑΝΤΙΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ!
Η συζήτηση που αφορά τις σχολικές ποινές συνήθως επικεντρώνεται στη χρησιμότητα ή όχι των κυρώσεων και ποτέ σχεδόν στο τι προκαλεί τις κυρώσεις. Εμφανίζονται έτσι στους σχολικούς χώρους οι «οπαδοί» των ποινών και οι «αρνητές» τους οι οποίοι δρομολογούν τις θεωρητικές τους αντιθέσεις στο αν πρέπει να επιβάλλονται ποινές, πότε και ποιες, χωρίς, όπως σημειώνει ο Θανάσης Γκότοβος, να αναφέρονται στη γέννηση και τη «βιογραφία» του μαθητικού παραπτώματος το οποίο «ελκύει» την ποινή.
Η παραπάνω λογική, ενώ για τους «οπαδούς» των ποινών παραπέμπει στην αυταρχικότητα, για τους «αρνητές» τους, κοντολογίς γι εκείνους που «καταργούν» τις ποινές, κλείνοντας τα μάτια στο πλαίσιο που λιπαίνει το έδαφος των μαθητικών παραπτωμάτων, γρήγορα οδηγείται σε αδιέξοδο και πολλές φορές στην «κάθετη» αναθεώρηση της προηγούμενης στάσης τους. Μια αντίπαλη πρόταση στη λειτουργία του σχολικού ποινολογίου δεν μπορεί να αντιπαραθέτει στον όποιο θεσμοθετημένο αυταρχισμό μια ηθικιστική λογική που μοιάζει με την «ελεημοσύνη στην επαιτεία που ησυχάζει την ψυχή χωρίς η ζητιανιά να εξαλείφεται». Ο μαθητής δεν έχει ανάγκη ούτε από την αυστηρότητα ούτε από την ανεκτικότητα του εκπαιδευτικού. Αυτό που χρειάζεται είναι η ουσιαστική συμμετοχή του σε μια διαδικασία που θα δρομολογεί τους όρους θέσπισης και τήρησης των κανόνων της σχολικής ζωής που θα εξασφαλίζουν δικαιώματα και καθήκοντα σε όλους. Η στάση του δασκάλου ορίζεται με το αν και κατά πόσο εξυπηρετεί μια ολόκληρη κίνηση προς τα μπρος, με άλλα λόγια αν διαπαιδαγωγεί και διαπαιδαγωγείται σωστά ολόκληρη η ομάδα.
4. ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ!
«Θυμάμαι ακόμη μια καθηγήτρια που δεν έχανε ευκαιρία να με ξεφτιλίζει μέσα στην τάξη. Είχε πάρει κάποτε μια έκθεσή μου και τη διάβαζε μεγαλόφωνα στην τάξη, με ειρωνευόταν συνέχεια προκαλώντας έντεχνα και τα γέλια των συμμαθητών μου» (Ε.Ν. 36 ετών σήμερα)
Η πρώτη εικόνα που ένα παιδί μπορεί να έχει για τον ίδιο του τον εαυτό είναι συχνά διαμορφωμένη από το σχολείο. Εκεί βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπο με ομάδες παιδιών της ηλικίας του και συγκρίνει τον εαυτό του με τα άτομα που αποτελούν αυτές τις ομάδες. Περισσότερο όμως από τη συμπεριφορά των συμμαθητών του, οι εκτιμήσεις ου γίνονται από τους δασκάλους θα συντελέσουν στο να αναπτύξει το παιδί μέσα του διαθέσεις αυτοεκτίμησης ή αυτοϋποτίμησης. Η εξουσία του δασκάλου φανερώνεται με τη βαθμολογία, τον διαχωρισμό και την απροκάλυπτη εκτίμηση. Αυτά είναι τα λεγόμενα «αντικειμενικά μέσα» που έχει ο δάσκαλος στη διάθεσή του ώστε να εκφράσει την εκτίμησή του για την εργασία του παιδιού. Περισσότερο «ύπουλα» όμως είναι τα υποκειμενικά μέσα, που πολλές φορές ο δάσκαλος δεν συγκρατείται να μην χρησιμοποιήσει. Φανερώνονται μέσα στις κρίσεις, τους συλλογισμούς, τις υποτιμητικές μιμήσεις, την ειρωνεία. Φανερώνονται ακόμα μέσα στη λησμονιά, την εγκατάλειψη, την έλλειψη εκτίμησης, την αδιαφορία. Η φυσική ποινή έχει θεωρητικά αποδυναμωθεί, χωρίς να έχει εντελώς εξοβελιστεί και συνυπάρχει με τη μη λεκτική επίκριση (παιχνίδι βλεμμάτων, γκριμάτσες αποδοκιμασίας) και με τις πιο πολιτισμένες, όχι λιγότερο οδυνηρές μορφές επίπληξης (ειρωνεία, οίκτος, αδιαφορία). Μπορεί η υποτίμηση να συντελέσει στη σχολική αποτυχία και σε διαταραχές στη φοίτηση; Έχει αποδειχθεί ότι όχι δύσκολα μπορεί το υποτιμημένο παιδί να οδηγηθεί στην παθητικότητα, την αδιαφορία ή να περάσει στην αντεπίθεση...
5. ΝΑΙ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ !
Η σχολική ζωή έχει συρρικνωθεί, η σχολική μάθηση κυριαρχεί έναντι της κοινωνικής μάθησης και αξίες όπως δημοκρατία, συνεργασία, αλληλεγγύη έχουν «παραχωρήσει» τη θέση τους στον ανταγωνισμό, την αντιπαράθεση, τον ατομικισμό, το φθόνο, τη βαθμοθηρία, την υποτέλεια, την κυριαρχία. Η συλλογική προσπάθεια και ευθύνη, η ομαδικότητα -και μέσα σ΄ αυτήν η ανάπτυξη της ατομικότητας- δίνουν τη θέση τους στην παράλογη διάσπαση και σπατάλη δυνάμεων, σ΄ έναν αδιέξοδο ανταγωνισμό που βρίσκεται σε πλήρη αντίφαση με τις ανάγκες και τις προδιαθέσεις της νέας γενιάς που διψά για διανθρώπινη επαφή, ομαδικότητα και συναδελφικότητα. Πολύ σωστά επισημαίνεται από πλήθος ειδικών, εκπαιδευτικών, κοινωνιολόγων και ψυχολόγων ότι αυτό το κλίμα ευνοεί τη δημιουργία αντικοινωνικών συναισθημάτων και τάσεων, όπως η υπεροψία, ο φθόνος, η μνησικακία, η κακεντρέχεια, η υποκρισία και η παθολογική φιλοπρωτία. Στις απαντήσεις των πρώην μαθητών η συνεργασία και η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων αποτελεί μια από τις θετικές εμπειρίες και τα ευχάριστα βιώματά τους. Ο δάσκαλος μπορεί να υπονομεύει την ανταγωνιστική σχολική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας όρους συνεργασίας, επιβραβεύοντας τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, επιχειρηματολογώντας υπέρ της θέσης, ότι «τα καλύτερα όνειρα στη ζωή μας είναι τα συλλογικά!»
6. ΔΙΔΑΞΕ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ! ΑΚΟΥΣΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ !
Ο δάσκαλος που βολεύεται στο «κοστούμι» - πανοπλία της αυθεντίας και την χρησιμοποιεί μάλιστα και ως εφαλτήριο για το κοινωνικό status του ακυρώνει γρήγορα την επικοινωνιακή σύμβαση, αποξηραίνει κάθε δυνατότητα δημιουργικής - ουσιαστικής σχέσης με τους μαθητές του. Διδάσκουμε μαθαίνοντας, σημαίνει όχι μόνο ότι διαλεκτικά προσεγγίζουμε τη γνώση, αλλά και ότι παίρνουμε από την τάξη καθετί το κοινωνικά χρήσιμο, το αξιοποιήσιμο. Ο καλός δάσκαλος δεν ξέρει μόνο να μιλάει και να μεταδίδει. ξέρει πρώτα να ακούει.
7. ΔΩΣΕ «ΧΡΩΜΑ» ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ !
Διδασκαλία δεν μπορεί να αποτελέσει ο ξύλινος μονόλογος που μετατρέπει τη μαθησιακή διαδικασία σε μια από τις πιο «στημένες» και πιο ασφυκτικές επικοινωνίες στις οποίες συμμετέχει καθημερινά ο μαθητής. Παράλληλα ο σχολικός χώρος δεν είναι απλό θέμα γεωμετρίας ή απλής και ουδέτερης διευθέτησης για τη στέγαση της μαθησιακής διαδικασίας. Η διάταξη των πραγμάτων στην τάξη (θρανία, πίνακες, έδρα, κατά παράταξιν καθίσματα) έχει συγκεκριμένη εσωτερική συνοχή και λογική, το ίδιο και η αρχιτεκτονική των σχολικών χώρων. Η γλώσσα της κίνησης του σώματος μπορεί να αλλάξει. Δώστε στις τάξεις ένα άλλο χρώμα πιο ανθρώπινο, πιο ζωηρό, πιο κοινωνικό. Δώστε στους μαθητές τη δυνατότητα να διακοσμήσουν οι ίδιοι την τάξη τους, να φέρουν αφίσες, βιβλία, περιοδικά που αγαπούν και διαβάζουν σε αυτήν. Φτιάξτε μια μικρή βιβλιοθήκη, αν αυτό είναι δυνατόν, μέσα στην τάξη με αυτά που αγαπούν να διαβάζουν τα παιδιά. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα με το μέγεθος της αίθουσας και τον αριθμό των μαθητών αλλάξτε τη διάταξη των θρανίων. Τοποθετείστε τα σε σχήμα Π και ζητήστε από τους μαθητές να εργάζονται ομαδικά προκειμένου να λύσουν μια άσκηση, να μεταφράσουν ένα κείμενο ή να διαμορφώσουν ένα επιχείρημα. Ανοίχτε δίαυλους επικοινωνίας ανάμεσα τους. Το ομαδικό πνεύμα δεν θα πέσει στα κεφάλια των μαθητών από τον ουρανό ούτε θα έρθει μέσα από τις ανταγωνιστικές εξετάσεις και τη βαθμοθηρία, όπου ο καθένας γράφει σκυφτός μπροστά στην κόλα του. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έχουμε την αυταπάτη ότι οι αναγκαίες διδακτικές μας παρεμβάσεις που κινούνται προς την κατεύθυνση ενός άλλου σχολείου αρκούν για να αλλάξουν το σχολείο. Δημιουργούν ρωγμές στο σύστημα και διαμορφώνουν τους όρους να σκεφθεί η νέα γενιά κριτικά προκειμένου να αποκτήσει τα όπλα για να αλλάξει τον κόσμο. Το σχολείο αλλάζει αλλάζοντας την κοινωνία!
8. ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ !
Στη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας, ο μαθητής, αρκετές φορές, είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στις ερωτήσεις του εκπαιδευτικού που αφορούν κατά βάση το περιεχόμενο του μαθήματος. Η όχι εύστοχη απάντηση του μαθητή, γίνεται αρκετές φορές αντικείμενο επικρίσεων , γεγονός που προετοιμάζει το έδαφος για «αφοπλισμό» του μαθητή. Αντίθετα μια λειτουργική εκμετάλλευση του λάθους, μια δυναμική κατανόησή του μέσα από την οποία δε νοείται πλέον ως αποτυχία, η αναδόμηση του σωστού μέσα από την ευκαιρία του λάθους μπορεί όχι μόνο να μην απογοητεύσει το μαθητή αλλά και να ανοίξει το σύνθετο δρόμο της μάθησης. Η γνώση είναι και αποτέλεσμα σύγκρουσης του σωστού με το λαθεμένο και ακριβώς το λαθεμένο είναι απαραίτητο για τη διατύπωση του ορθού και του κοινωνικά αναγκαίου.
9. ΕΝΘΑΡΡΥΝΕ ΜΕ!
«Ο καλός δάσκαλος είναι αυτός που απλώνει το χέρι στην ψυχή του παιδιού και τονώνει αυτό που διαθέτει το καθένα» (Μίλτος Κουντουράς)
Το σχολικό σύστημα δεν έχει το δικαίωμα να δημιουργεί «παραμελημένα» παιδιά. Η ενθάρρυνση μπορεί να γίνει θετικό κίνητρο, ενώ η μείωση της αξίας πλήττει το μαθητή καίρια στην εικόνα που έχει για τον εαυτό του. Το πρώτο βήμα για μια επιτυχημένη επικοινωνιακή - μαθησιακή διαδικασία είναι η ενθάρρυνση.
10. ΓΝΩΡΙΣΕ ΜΕ! ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΟΥ!
«Τι ξέρουμε για τους μαθητές μας; επίδοση, διαγωγή, θέση στο θρανίο» (Γ.Κ., εκπαιδευτικός)
Έχει καθοριστική σημασία για την πορεία της διδασκαλίας και τις σχέσεις με τους μαθητές να τους γνωρίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, να συναντήσουμε τις ανάγκες τους. Και σε καμία περίπτωση γνωριμία με τους μαθητές δεν σημαίνει να πουν το όνομα τους, όπως γίνεται συνήθως στο πρώτο μάθημα. Γνωριμία με τους μαθητές σημαίνει να γνωρίσουμε την άποψη τους για τον κόσμο και τη ζωή τους, τις επιθυμίες τους, τις εργασίες που κάνουν οι γονείς τους, τις συνθήκες που επικρατούν στο σπίτι τους, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν και μελετούν, τη σχέση τους με το σχολείο, το πώς περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους, το πώς σκέφτονται. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε το λόγο και τη συμπεριφορά τους και να συναντήσουμε πραγματικά τις ανάγκες τους προσαρμόζοντας τη διδασκαλία στο πολιτιστικό τους κεφάλαιο και στα υλικά μέσα που έχουν διαθέσιμα.

12 αλλαγές στο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων


Τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας στο δημόσιο θα ενσωματωθούν στο βασικό μισθό
«Σφαγή» περισσότερων από 50 επιδομάτων που λαμβάνουν σήμερα οι δημόσιοι υπάλληλοι, κατάργηση των υπολειμμάτων των δώρων και 12 ετήσιους μισθούς, όπως και ασφάλιση στο ΙΚΑ, προβλέπει -μεταξύ άλλων- το τελικό σχέδιο των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών, που τίθεται προς έγκριση από την τρόικα, για να εφαρμοστεί από τον Ιούλιο.
Το κλιμάκιο της τρόικας έχει ενοχληθεί που δεν είναι ακόμη έτοιμο το σχέδιο του νέου μισθολογίου και τα δυο υπουργεία επιδίδονται σε αγώνα δρόμου, προκειμένου να ολοκληρώσουν τις αλλαγές και να λάβουν το δρόμο προς τη Βουλή, υπό τη μορφή νομοσχεδίου. Το νομοχέδιο θα ψηφιστεί μέχρι τα μέσα Ιουνίου, ώστε να εφαρμοστεί από την 1η Ιουλίου. Οι προωθούμενες αλλαγές προκαλούν τρόμο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς ανοίγει ο δρόμος για την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος άδειας.
Οι περικοπές των αποδοχών των δημόσιων υπαλλήλων θα αποτελέσουν ένα από τα βασικά μέτρα για την εξοικονόμηση του ποσού που απαιτείται για την κάλυψη του εκτροχιασμού του φετινού προϋπολογισμού, που εκτιμάται σε τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ. Πάντως, από την κατάργηση των επιδομάτων, η οποία θα γίνει σταδιακά, σε μια τριετία, το μισθολογικό κόστος στο Δημόσιο θα μειωθεί κατά 2,5 δισ. ευρώ, από το ποσό των 5,2 δισ. ευρώ, που είναι σήμερα το κόστος. Σημειώνεται πως στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα για την περίοδο 2011-2015 ο στόχος για μείωση της μισθολογικής δαπάνης στο Δημόσιο είναι κατά 0,9% ΑΕΠ ή 2 δισ. ευρώ, ενώ το αρχικό σχέδιο προέβλεπε τη μείωση της δαπάνης κατά 2% του ΑΕΠ ή 4,6 δισ. ευρώ. Απομένει, όμως, να οριστικοποιηθούν οι στόχοι του Μεσοπρόθεσμου μέχρι τις 18 Μαΐου που θα κατατεθεί στη Βουλή.
Αναλυτικότερα, οι τελευταίες πληροφορίες για το νέο μισθολόγιο αναφέρουν τα ακόλουθα:
1. Οι βασικοί μισθοί αναπροσαρμόζονται και αυξάνονται, καθώς σε αυτούς ενσωματώνονται ορισμένα από τα επιδόματα που θα απομείνουν. Ωστόσο, το άθροισμα σημερινών βασικών μισθών και επιδομάτων θα είναι αισθητά μικρότερο. Σήμερα, ο βασικός μισθός για την κατηγορία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (ΥΕ) είναι 711 ευρώ, για την κατηγορία δευτεροβάθμιας (ΔΕ) είναι 830 ευρώ, για τους αποφοίτους ΤΕΙ (ΤΕ) 938 ευρώ και για τους αποφοίτους ΑΕΙ (ΠΕ) 984 ευρώ.
2. Τίθεται πλαφόν το ποσό των 4.000 ευρώ για τους δημόσιους υπαλλήλους, ανεξάρτητα από επιδόματα, προϋπηρεσία κ.λπ.
3. Μειώνονται τα μισθολογικά κλιμάκια από 18 σε 10 και αυξάνεται από δύο σε τρία - τέσσερα χρόνια ο χρόνος αλλαγής μισθολογικού κλιμακίου και βέβαια των αμοιβών.
4. Τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και το επίδομα άδειας ύψους 500, 250 και 250 ευρώ αντίστοιχα, ενσωματώνονται στο βασικό μισθό και πλέον στο Δημόσιο θα υπάρχουν 12 μισθοί, αντί για 14 σήμερα (έστω και με τις περικοπές που επιβλήθηκαν από πέρυσι).
5. Καταργούνται περίπου 50 επιδόματα που ανά υπουργείο έχουν διαφορετική ονομασία. Καταργούνται τα επιδόματα ΔΙΒΕΤ, ΔΕΤΕ και ΔΕΤΧ, που λαμβάνουν αντίστοιχα, εφοριακοί, τελωνειακοί και χημικοί υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών, και είναι σχεδόν ένας μισθός επιπλέον, το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης των δασκάλων και καθηγητών, των υπαλλήλων του υπουργείου Περιβάλλοντος και των πολεοδομιών κ.λπ., τα οποία θεωρούνται υψηλά.
6. Καταργούνται ειδικά επιδόματα που λαμβάνουν ορισμένες κατηγορίες υπαλλήλων από ειδικούς λογαριασμούς.
7. Καταργούνται τα ειδικά μισθολόγια γιατρών και δικαστικών -η μετάβαση θα γίνει σταδιακά- και θα μειωθούν έως και 25% οι αμοιβές τους.
8. Διατηρείται η διάκριση των υπαλλήλων σε υποχρεωτικής, δευτεροβάθμιας, τεχνολογικής και πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, με ενισχυμένο μισθολογικό όφελος για τους αποφοίτους ΑΕΙ και κατόχους διδακτορικών.
9. Διατηρείται το οικογενειακό επίδομα.
10. Διατηρείται το επίδομα ειδικών συνθηκών, αλλά θα απορροφήσει και το ανθυγιεινό επίδομα που χορηγείται σήμερα.
11. Διατηρείται το επίδομα θέσης ευθύνης, το οποίο όμως θα περιοριστεί δραματικά σε σύγκριση με τα ισχύοντα σήμερα.
12. Αντικαθίσταται το κίνητρο απόδοσης, που λαμβάνεται από όλους τους υπαλλήλους, από το επίδομα παραγωγικότητας, το οποίο θα καταβάλλεται ανά τρίμηνο ή εξάμηνο, ανάλογα με δείκτες απόδοσης των υπαλλήλων και των υπηρεσιών. Δηλαδή, δε θα χορηγείται σε όλους τους υπαλλήλους όπως σήμερα.

Πάρτυ εσόδων για τους 300 της Βουλής


Τη στιγμή που δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι στενάζουν υπό τον ασφυκτικό κλοιό των οικονομικών μέτρων, οι 300 της Βουλής δικαιούνται δύο βουλευτικές συντάξεις και 58 μισθούς μετά την αποχώρησή τους από το το πολιτικό προσκήνιο. Στα 113.500 ευρώ τα ετήσια έσοδα του Γιώργου Παπανδρέου
Τη στιγμή που οι μισθωτοί χάνουν κατά μέσον όρο 400 ευρώ το μήνα εδώ και ένα χρόνο ελέω Μνημονίου, οι ανώτατοι άρχοντες είδαν μόνο τη μείωση κατά 12% των εξόδων παράστασης όταν οι συνολικές αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων κόπηκαν οριζόντια 20% (πλέον των Δώρων και επιδόματος αδείας που κόπηκαν σε όλους ανεξαιρέτως).
Κοντά σε βουλευτές, υπουργούς, υφυπουργούς, τον πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας «ευνοημένοι» είναι και οι πέριξ αυτών υπάλληλοι της Βουλής, οι οποίοι εκτός του ότι διατήρησαν 16 μισθούς εισπράττουν παχυλά εφάπαξ -κατά μέσον όρο 250.000 ευρώ -και υψηλές συντάξεις. Παγκόσμια πρωτοτυπία αποτελεί και η κατοχύρωση δύο συντάξεων για τους βουλευτές.
Σύμφωνα με αναλυτικό ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας" και βάσει στοιχείων από το υπουργείο Οικονομικών καταδεικνύουν, σύμφωνα με πληροφορίες, και τα προνόμια που συνεχίζουν να απολαμβάνουν οι 300 του Κοινοβουλίου και οι πέριξ αυτών:
Οι περικοπές
* Καταρχήν το Μνημόνιο έφερε την περικοπή κατά 12% των εξόδων παράστασης του Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του προέδρου της Βουλής, των υπουργών και των υφυπουργών. Δηλαδή, μια μηνιαία περικοπή της τάξης των περίπου 1.000 ευρώ για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και 190 ευρώ κατά μέσον όρο για τους υπόλοιπους.
* Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εισπράττει περίπου 360.000 ευρώ. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του νόμου 565/18.3.1977 του παρέχεται μηνιαία χορηγία ίση με το τετραπλάσιο της βουλευτικής αποζημίωσης (7.000 ευρώ) ήτοι 28.000 ευρώ, τα οποία περιορίζονται σε περίπου 22.000 ευρώ μετά την παρακράτηση φόρου εισοδήματος 20%. Συμπληρωματικά καταβάλλονται μηνιαία ως έξοδα παράστασης ίσα με το 1/3 της χορηγίας -και μάλιστα χωρίς κρατήσεις ήτοι 9.300 ευρώ, τα οποία μετά τη μείωση του 12% περιορίστηκαν σε περίπου 8.200 ευρώ. Μηνιαίως εισπράττει περίπου 30.000 ευρώ ή κοντά 360.000 ευρώ ετησίως.
* Ο πρωθυπουργός παίρνει τη βουλευτική αποζημίωση 7.000 ευρώ, προσαυξημένη κατά 40% ως έξοδα παράστασης ήτοι 2.800 ευρώ ή περίπου 2.460 ευρώ μετά την περικοπή 12%. Συνολικά λαμβάνει περίπου 9.460 ευρώ το μήνα ή περίπου 113.500 ευρώ (προ φόρου) ετησίως.
* Τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, που έχουν και τη βουλευτική ιδιότητα, λαμβάνουν τη βουλευτική αποζημίωση 7.000 ευρώ μηνιαίως, με προσαύξηση 30% για τον αντιπρόεδρο και 20% για τους βουλευτές ως έξοδα παράστασης ήτοι 2.100 ευρώ και 1.400 ευρώ αντίστοιχα. Μετά την περικοπή 12% τα ποσά αυτά μειώνονται σε 1.900 ευρώ και 1.230 ευρώ αντίστοιχα. Συνεπώς ένας υπουργός ή υφυπουργός-βουλευτής λαμβάνει μηνιαίως 8.230 ευρώ ή περίπου 98.760 ευρώ (προ φόρου) ετησίως. Ο αντιπρόεδρος λαμβάνει 8.900 ευρώ μηνιαίως ή περίπου 106.800 ευρώ (προ φόρου) ετησίως.
Το υπουργικό
* Τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, που δεν έχουν τη βουλευτική ιδιότητα, λαμβάνουν τη βουλευτική αποζημίωση 7.000 ευρώ και το 50% των εξόδων παράστασης των υπουργών -βουλευτών ήτοι 700 ευρώ, τα οποία περιορίστηκαν σε 610 ευρώ μετά την περικοπή 12%. Συνεπώς μηνιαίως λαμβάνουν 7.610 ευρώ ή περίπου 91.320 ευρώ (προ φόρου) ετησίως.
* Οι βουλευτές εκτός της βουλευτικής αποζημίωσης 7.000 ευρώ (κάθε χρόνο από το 2009, ο πρόεδρος της Βουλής εισηγείται τη μείωση της αποζημίωσης στην ολομέλεια, η οποία την εγκρίνει) εισπράττουν και έξοδα παράστασης 1.400 ευρώ ή περίπου 1.230 ευρώ μετά την περικοπή 12%. Μηνιαίως λαμβάνουν (προ φόρου) 8.230 ευρώ ή 98.760 ευρώ ετησίως.
* Αξίζει να καταγραφεί ότι οι βουλευτές έχουν λαμβάνειν και από τις συμμετοχές τους στις Επιτροπές -δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Επιτροπή Οικονομικών που συνεδριάζει τις περισσότερες φορές τον τελευταίο χρόνο, ώστε να αναπληρώσουν, σύμφωνα με πληροφορίες, τα χαμένα από τις περικοπές του Μνημονίου. Επιπροσθέτως λαμβάνουν επίδομα οργάνωσης γραφείου, επίδομα κίνησης αναλόγως του τόπου εκλογής, αυτοκίνητα, και μεταξύ άλλων η Βουλή τούς πληρώνει και τους λογαριασμούς τηλεφώνου.
Δύο συντάξεις
* Καταστρατηγείται πρωτίστως από τους βουλευτές ο βασικός κανόνας του ενός κύριου φορέα σύνταξης για όλους τους ασφαλισμένους. Οι βουλευτές λαμβάνουν δύο κύριες συντάξεις και χωρίς κανέναν περιορισμό ως προς το ύψος της σύνταξης που λαμβάνουν από άλλο ασφαλιστικό ή συνταξιοδοτικό φορέα κύριας ασφάλισης. Από το 1993 και μετά το σύνολο των ασφαλισμένων λαμβάνει μόνο μια κύρια σύνταξη, ενώ το προνόμιο των δύο κύριων συντάξεων διατηρήθηκε μόνο για ασφαλισμένους προ του 1993. Αξίζει να αναφερθεί ότι ακόμη και ο διπλασιασμός του χρόνου της βουλευτικής θητείας από 4 σε 8 έτη από το 2008 δεν αφορούσε τους παλιούς, αλλά τους νέους βουλευτές.
* Σε όλους τους Προέδρους της Δημοκρατίας που έχουν αποχωρήσει παρέχεται ισόβια μηνιαία αποζημίωση λόγω εξόδων παράστασης ίση με το 50% της μηνιαίας χορηγίας του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας ήτοι 11.000 ευρώ (μετά τον παρακρατούμενο φόρο 20%) ή ετησίως 132.000 ευρώ.
Οι υπάλληλοι
* Προκλητικό είναι το συνταξιοδοτικό καθεστώς των υπαλλήλων της Βουλής, καθώς και η πληθώρα επιδομάτων, προσαυξήσεων, αποζημιώσεων και εφάπαξ παροχών. Ενδεικτικές είναι οι συνταξιοδοτικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις που έχουν θεσπιστεί κατά καιρούς για το προσωπικό της Βουλής. Οπως η προσαύξηση κατά 25% του βασικού μισθού, η περαιτέρω προσαύξηση κατά 15% με την αποχώρησή τους λόγω συνταξιοδότησης και η λήψη πλήρους σύνταξης ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.
* Οι υπάλληλοι της Βουλής εξαιρούνται από τα όρια ηλικίας για τον υπολογισμό της κύριας σύνταξης, καθώς αυτή υπολογίζεται με 28,5 έτη στο 100% των προσαυξημένων κατά το μήνα εξόδου αποδοχών τους, όταν για όλους τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους υπάρχει όριο ηλικίας για τη λήψη σύνταξης, η οποία υπολογίζεται με 35 έτη υπηρεσίας στο 80% των αποδοχών τους. Και μάλιστα όταν πληρώνουν αμφότεροι τις ίδιες κρατήσεις 6,67% για κύρια σύνταξη. Ο υπολογισμός της σύνταξης βάσει του ίδιου καθεστώτος, που ισχύει για τους δημοσίους υπαλλήλους και το οποίο νομοθετήθηκε πέρυσι λόγω Μνημονίου, αφορά μόνο όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από το 2010 και μετά, σύμφωνα με το άρθρο 15 του ν. 3865. Αλλά ακόμα και αυτοί που θα βγουν στη σύνταξη με το 80% των αποδοχών τους, όπως και οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, τυγχάνουν της προσαύξησης 25% των αποδοχών τους. Συνεπώς, οι παλαιοί υπάλληλοι της Βουλής βγαίνουν στη σύνταξη με το ευνοϊκό καθεστώς που ίσχυε μέχρι το 2009.
* Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου, γενικός διευθυντής της Βουλής με 28,5 έτη υπηρεσίας παίρνει κύρια σύνταξη 5.169 ευρώ όταν του προέδρου του Αρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου με 28,5 έτη είναι 4.785 ευρώ και με 35 έτη 5.906 ευρώ. Την ίδια στιγμή ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ (πτέραρχος) με 28,5 έτη υπηρεσίας παίρνει σύνταξη 2.937 ευρώ και με 35 έτη 3.619 ευρώ. Ο γενικός διευθυντής υπουργείου δε, παίρνει σύνταξη 2.306 ευρώ με 28,5 έτη υπηρεσίας και 2.782 ευρώ με 35 έτη υπηρεσίας.
Εφάπαξ 58 μισθοί
* Οι υπάλληλοι της Βουλής κατά την αποχώρησή τους από την εργασία λαμβάνουν εφάπαξ από το Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων Βουλής (ΤΑΥΒ) πέραν του ποσού που λαμβάνουν από το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ). Το εφάπαξ του ΤΑΥΒ ισούται με 2 μισθούς ανά έτος ασφάλισης, δηλαδή με 28,5 έτη λαμβάνουν 58 μισθούς ή κατά μέσον όρο 200.000 ευρώ. Οσο δε για το εφάπαξ από το ΤΠΔΥ υπολογίζεται σε περίπου 50.000 ευρώ. Συνολικά, με τη αποχώρησή τους λαμβάνουν κοντά 250.000 ευρώ. Αξίζει να αναφερθεί ότι το ΤΑΥΒ, εκτός από την εισφορά 5% των υπαλλήλων, επιχορηγείται από τον προϋπολογισμό της Βουλής με τουλάχιστον 10%, 4% επί προμηθειών και εργασιών Βουλής, ενοίκια καφενείων και άλλων χώρων Βουλής, καθώς και από ποσά εκποίησης άχρηστου υλικού, χάρτου κ.λπ. της Βουλής και της Βιβλιοθήκης της